Μιλώντας σε συγκέντρωση του Κόμματος στη Θήβα, το περασμένο Σάββατο, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στις εξελίξεις στην Ουκρανία. Σημείωσε χαρακτηριστικά: «Με την ευκαιρία, επιτρέψτε μου να αναφερθώ και στις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, που επιβεβαιώνουν ότι η λαϊκή πάλη, η πάλη του λαού για να βρει λύση στις αγωνίες και τα προβλήματά του, δε μπορεί να συμβαδίσει, ποτέ και πουθενά, με τα ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που αντιμάχονται ποιος θα επικρατήσει, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό για τις αγορές και τις πηγές της Ενέργειας. Αυτή η επιλογή είναι άλμα στο κενό για τους λαούς, που πληρώνουν τα "παιχνίδια" των ισχυρών, πολλές φορές και με αίμα.

Είναι φως - φανάρι ότι πίσω από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία, που μπορεί να εγκλωβίζουν και απλούς ανθρώπους που υποφέρουν, βρίσκονται αντιδραστικές δυνάμεις, αστικές, ακόμη και φασιστικές, που επιδιώκουν την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ.

Δείτε την τεράστια υποκρισία της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, δείτε τη διγλωσσία και την υποκρισία των αστικών μέσων ενημέρωσης. Οταν γίνονται διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις στην Ελλάδα εξαπολύουν μύδρους και στην περίπτωση της Ουκρανίας μιλάνε υποκριτικά για το "ιερό δικαίωμα" στη διαδήλωση. Αυτή είναι η ΕΕ, αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Φυσικά, λύση για τον ουκρανικό λαό δεν αποτελεί ούτε και η πρόσδεση της Ουκρανίας στο άρμα της Ρωσίας, της σημερινής καπιταλιστικής - ιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Οι λαοί πρέπει να οργανώσουν τη δική τους ανεξάρτητη πάλη, αυτοτελώς, με κριτήριο τα συμφέροντά τους και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει εκείνη ή η άλλη μερίδα της πλουτοκρατίας των χωρών τους.

Μήπως όλα αυτά δεν μοιάζουν και με τη συζήτηση που γίνεται στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, και στην οποία πρωτοστατούν η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τμήματα του κεφαλαίου, για το αν θα πρέπει να στηριχτεί η πρόταση της ΕΕ για το ελληνικό χρέος, όπως κάνει η κυβέρνηση, ή του ΔΝΤ, όπως ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε κάθε περίπτωση, ο λαός θα βγει χαμένος.

Οι λαοί, ιδιαίτερα των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, έζησαν με ειρήνη και ευημερία τα χρόνια του σοσιαλισμού. Μπορούν να κρίνουν και να συγκρίνουν, γι' αυτό άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αυτών των χωρών αναπολεί το σοσιαλισμό, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια και οι νέες γενιές δεν έχουν ζήσει τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού.

Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Αυτή είναι η προοπτική για τον ουκρανικό, το ρωσικό, τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς. Να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία και κοινωνία, που δε θα λειτουργεί με βάση το κέρδος, αλλά με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων».