Ο Φ. Λάδης έχοντας βιώσει από τα «μέσα» την «εκρηκτική» εκείνη εποχή, τη μουσική επανάσταση του Μίκη, τους αγώνες των «Λαμπράκηδων», μετά από παραγγελία, το 1968, ενός Γερμανού εκδότη για ένα βιβλίο - πορτρέτο του αγωνιστή συνθέτη, κατέγραψε τα γεγονότα μέσα από τα δικά του βιώματα και συναισθήματα, τη δική του «οπτική» και αντίληψη για την πορεία της Αριστεράς και τη σχέση του συνθέτη μαζί της. Ο Μ. Θοεδωράκης διάβασε το βιβλίο και διαφώνησε με την έκδοσή του. Ετσι το βιβλίο εκδόθηκε μετά από 33 χρόνια, καθώς «πολλά έχουν αλλάξει, κι εγώ έχω αλλάξει. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι το αίτημα της δημιουργίας του Μίκη, το οποίο ενώνει το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον», είπε ο συγγραφέας.
Για το βιβλίο μίλησαν επίσης οι Γ. Γιαννουλόπουλος, Μ. Τρικούκης, Π. Κουνάδης και ο Μ. Θεοδωράκης. Ο συνθέτης, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στην ίδρυση των «Λαμπράκηδων» θυμήθηκε την προσπάθειά του, για συμβολικούς λόγους, να υπογραφεί το ιδρυτικό της νεολαιίστικης αυτής οργάνωσης στην Πρώτη Σερρών, το χωριό του Καραμανλή, προσπάθεια που βεβαίως εμποδίστηκε και τόνισε: «Ημουνα παιδί της Εθνικής Αντίστασης. Πλάστηκα με τη λατρεία της μουσικής. Αλλά αν δεν αγωνιστείς, στη δική σου εποχή, δεν είσαι άξιος να κάνεις τέχνη».