Είμαι στέλεχος της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών». Μια παράταξη με καθαρά ταξικό προσανατολισμό, πρώτη δύναμη με 41% το 2010 μέσα στα Σώματα Ασφαλείας, που έκανε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να ψάχνεται την επόμενη μέρα των εκλογών. Αυτό όμως δεν έγινε τυχαία. Για ποιο λόγο; Γιατί κοντά μας είχαμε πάντα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Μελετούσαμε πάντα πολύ καλά τις θέσεις του ΚΚΕ. Βλέπαμε τις τακτικές, τις πρακτικές, τις θέσεις του ΠΑΜΕ. Συζητούσαμε μεταξύ μας, υιοθετούσαμε και προχωρούσαμε.

Καταφέραμε κι εμείς να βάλουμε φρένο στην κυβέρνηση στο κλείσιμο κλιμακίων και πυροσβεστικών υπηρεσιών, με ό,τι σημαίνει αυτό. Καταφέραμε να ανατρέψουμε τα σχέδια για την εφαρμογή του κανονισμού Σέρκας, πάντα εμπνεόμενοι από αυτό το οποίο αντιπροσώπευε ο αγώνας του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων.

Στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας επιχειρείται μια μεγάλη αναμόρφωση, η οποία έχει να κάνει καθαρά και μόνο με τη στόχευση που έχει η ΕΕ για τους λαούς της Ευρώπης, να καταστέλλει τις οποιεσδήποτε κοινωνικές αντιδράσεις. Γι' αυτό το λόγο εκπαιδεύουν στρατιωτικούς να χρησιμοποιούν γκλομπ, γι' αυτό το λόγο εκπαίδευσαν και εμάς - και αν θέλετε με τη δικιά μας την αντίσταση, της παράταξής μας, βάλαμε φρένο σε τέτοιες πρακτικές, τις περιορίσαμε τουλάχιστον.

Εγώ, λοιπόν, από αυτό το βήμα απευθύνω ένα κάλεσμα σε όλους τους ενστόλους να πάψουν να βλέπουν τον εαυτό τους σαν μηχανισμό του κράτους, γιατί είναι παιδιά της εργατικής τάξης, είναι παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και απλά σήμερα χρησιμοποιούνται για να χτυπηθεί ο λαός μας. Την ίδια ώρα που αυτοί οι ίδιοι νιώθουν στο πετσί τους αυτό το κράτος. Πρέπει, λοιπόν, όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι η θέση τους είναι δίπλα στο λαό, να παλέψουν μαζί με το λαό για να έρθει τελικά καλύτερη μέρα και γι' αυτούς.