Η Σύνοδος των «G7», πέρα από τις πιέσεις που άσκησε για την κατάσταση στην Ουκρανία, ασχολήθηκε και με ζωτικά ζητήματα, που έχουν σχέση με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τις προσπάθειες ξεπεράσματός της, ρίχνοντας τα βάρη στους λαούς, ώστε να ωφεληθούν τα μονοπώλια, που, ταυτόχρονα, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα μερίδια της αγοράς.

Τους ιμπεριαλιστές ηγέτες απασχολεί και το ζήτημα της Ενέργειας και της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από τη Ρωσία, ζήτημα που περιπλέκεται με την κατάσταση στην Ουκρανία.

Σε ό,τι αφορά τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, επικεντρώθηκαν στην, όπως εμφανίζεται, «βελτιωμένη προοπτική της παγκόσμιας ανάπτυξης» και την «αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας». Ετσι, συμφώνησαν στην ανάγκη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, στην ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δηλαδή το ότι τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα θεωρείται η ...λύση. Κατά τα άλλα, υπήρξε το γνωστό ευχολόγιο για αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, του προστατευτισμού στο διεθνές εμπόριο για να υπάρξουν επενδύσεις, της προστασίας της φύσης σε σχέση με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της «αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης».

Στο επίκεντρο εξακολουθούν να βρίσκονται οι συνεχιζόμενες εμπορικές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ για τη Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία, όπως και οι αντίστοιχες Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου με τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Κίνα. Ακόμα, η διείσδυση σε αναπτυσσόμενες αγορές της Αφρικής και της Ασίας.

Στη σχετική ανασκόπηση των διεθνών εξελίξεων, τους ιμπεριαλιστές ηγέτες απασχόλησαν και άλλα ζητήματα που είναι στην πρώτη γραμμή των επεμβάσεων ανά τον κόσμο. Τα ζητήματα αυτά αποτυπώνονται και στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου.

Για τη Συρία, επαναλαμβάνεται, για άλλη μια φορά, η καταδίκη στο καθεστώτος Ασαντ και ενώ αποκρύβεται ότι ήταν οι ιμπεριαλιστές που πυροδότησαν με την ιμπεριαλιστική τους επέμβαση και τη στήριξη αντικαθεστωτικών και μισθοφόρων τον πόλεμο, κάνουν λόγο για «μια σύγκρουση που έχει σκοτώσει περισσότερους από 160.000 ανθρώπους και άφησε 9,3 εκατομμύρια να έχουν ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια». Επίσης, καταγγέλλουν τις προεδρικές εκλογές που έγιναν προχτές και δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει μέλλον για τον Ασαντ στη Συρία». Χωρίς να γίνεται αναφορά, είναι φανερό ότι οι απανωτές ήττες των αντικαθεστωτικών και μισθοφόρων από το συριακό στρατό είναι το ζήτημα που τους απασχολεί περισσότερο.

Κάνουν λόγο ότι είναι «δεσμευμένοι στην υποστήριξη των γειτονικών χωρών που φέρουν το βάρος των εισροών των προσφύγων της Συρίας και αποδοκιμάζουμε την αδυναμία να εφαρμοστεί το ψήφισμα 2139 του Συμβουλίου Ασφαλείας σχετικά με την ανθρωπιστική βοήθεια. Καλούμε όλα τα μέρη της σύγκρουσης να επιτρέψουν την πρόσβαση σε βοήθεια για όλους εκείνους που έχουν ανάγκη, από τις πιο άμεσες διαδρομές, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων και τις γραμμές των συγκρούσεων, και να υποστηρίξει περαιτέρω την ανάληψη επείγουσας δράσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας για το σκοπό αυτό».

Ταυτόχρονα, κάνουν έκκληση στη Συρία να «συμμορφωθεί στις αποφάσεις για την καταστροφή των χημικών όπλων», ζήτημα που βεβαίως η συριακή κυβέρνηση προχωράει κανονικά, παρά τα εμπόδια που θέτουν διάφοροι μισθοφόροι που δρουν στη Συρία.

Για τη Λιβύη, όπου μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση έχει ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου», διατυπώνουν ευχολόγια όπως «επαναβεβαιώνουμε την υποστήριξή μας για μια ελεύθερη, ευημερούσα και δημοκρατική Λιβύη που θα διαδραματίσει το ρόλο της στην προώθηση της περιφερειακής σταθερότητας. Εχουμε εκφράσει την έντονη ανησυχία μας για την πρόσφατη βία και παροτρύνουμε όλους τους Λίβυους να συνεργαστούν με την πολιτική διαδικασία με ειρηνικά μέσα και χωρίς αποκλεισμούς, στηριζόμενοι στο σεβασμό του κράτους δικαίου». Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να επικαλούνται την «αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας» και την «εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου», τη στιγμή που είναι αυτοί που αιματοκύλισαν το λιβυκό λαό, όταν ο πρώην σύμμαχός τους Καντάφι θέλησε να κάνει μπίζνες και με άλλους, δηλαδή τη Ρωσία και την Κίνα.

Επίσης, επικροτούν την υποτιθέμενη επανεκκίνηση της πολιτικής διαδικασίας με τις εκλογές στις 25 Ιούνη και τη διαδικασία σύνταξης νέου Συντάγματος.

Αναφορές υπάρχουν και για τις επεμβάσεις στο Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, όπου πρωτοστατούν η Γαλλία και η ΕΕ, επεμβάσεις που γίνονται με το πρόσχημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από σκοταδιστές ισλαμιστές, αλλά στην πραγματικότητα για να βάλουν στο χέρι τον τεράστιο ανεκμετάλλευτο πλούτο της μαύρης ηπείρου.

Επαναλαμβάνονται, επίσης, οι απειλές προς το Ιράν και την ΛΔ Κορέας για τη δυνατότητα ανάπτυξης πυρηνικών προγραμμάτων.

Σε ό,τι αφορά τη Μέση Ανατολή και τις διαπραγματεύσεις Παλαιστινίων και Ισραηλινών, σημειώνεται «υποστηρίζουμε πλήρως τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να εξασφαλίσει μια συμφωνημένη λύση δύο κρατών. Λυπούμαστε για το γεγονός ότι μεγαλύτερη πρόοδος δεν έχει επιτευχθεί από τα μέρη και τους καλούμε να βρουν το κοινό έδαφος και την πολιτική δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσετε τη διαδικασία. Μια συμφωνημένη λύση δύο κρατών παραμένει ο μόνος τρόπος για την επίλυση της σύγκρουσης». Φυσικά, όλα αυτά λέγονται, ενώ υπάρχει ανοχή αν όχι ανοιχτή στήριξη στην εποικιστική επιθετική πολιτική του Ισραήλ.

Για τη συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική κατοχή στο Αφγανιστάν, γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτή θα παραμείνει και μετά τη λεγόμενη αποχώρηση. Ταυτόχρονα, σε διάφορες περιπτώσεις σηκώνεται η ...ρομφαία των τιμωρών των τρομοκρατών (υπόθεση της απαγωγής κοριτσιών από την «Μπόκο Χαράμ» στη Νιγηρία), της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου.

Αναφορές γίνονται και για την καταπολέμηση της πειρατείας, τις εντάσεις στην Ανατολική και τη Νότια Θάλασσα της Κίνας (εκεί που συγκρούονται τα συμφέροντα μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, για ενεργειακούς πόρους και γεωστρατηγικά περάσματα) και για τη δήθεν καταπολέμηση των ναρκωτικών, την εξάλειψη της παιδικής και γυναικείας εκμετάλλευσης.