Associated Press

Από τις κινητοποιήσεις των μικρών παιδιών

Η ηλικία τους ποικίλει από 2 χρονών έως και 18. Εκατοντάδες από αυτά δεν πτοήθηκαν ούτε από την τεράστια απόσταση, ούτε από τις αντίξοες συνθήκες που ενδεχομένως θα συναντούσαν στη διαδρομή και διήνυσαν 2.000 χιλιόμετρα, για να καταφτάσουν χτες στην πρωτεύουσα και να διαδηλώσουν «απαιτώντας τροφή» και δουλιές για τους γονείς τους!

Ξεκίνησαν μέρες πριν, από τη βορειοδυτική πόλη Λα Κιάκα, κοντά στα σύνορα της Αργεντινής με τη Βολιβία, αυτή τη μαχητική πορεία «των δακρύων από την πείνα», για να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική της αυστηρής λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Προέδρου Φερνάντο ντε λα Ρούα, ο οποίος εξακολουθεί να συνιστά τον αργεντινό πληθυσμό «υπομονή». «Πόσες φορές μπορεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το πιο ισχυρό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα του πλανήτη, να κάνει λάθη;» Το ερώτημα απαντιέται από τους εκατοντάδες πιτσιρικάδες που διέσχισαν εγκαρσίως τη χώρα, αλλά και από τους χιλιάδες που τους υποδέχτηκαν στην είσοδο της πρωτεύουσας, άλλα παιδιά καθώς και μέλη και στελέχη συνδικαλιστικών ενώσεων, καθώς και από τους κατοίκους -του κάποτε αποκαλούμενου «Παρισιού της Λατινικής Αμερικής», που με τα μέτρα έχει μεταμορφωθεί στην πόλη των αστέγων- ανεμίζοντας σημαίες και χτυπώντας τύμπανα, σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσει η πορεία στην Κάσα Ροσάδα, την έδρα της κυβέρνησης.

Η πορεία είχε διοργανωθεί από συνδικάτα, καθώς και ιδρύματα για την προστασία του παιδιού, κοινωνικές ομάδες που διεξάγουν εδώ και βδομάδες καμπάνια κατά των μέτρων της κυβέρνησης ντε λα Ρούα, με αιχμή τους ανηλίκους και τα παιδιά, που καταλήγουν αντί για το σχολείο είτε στο δρόμο είτε σε «σκλαβοπάζαρα», δουλεύοντας πολύ σκληρά για την ηλικία τους, για ελάχιστα πέσος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις της κυβέρνησης, πάνω από 50% των παιδιών διαβιούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, και η τάση είναι αυξητική όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.

Δεν είναι η πρώτη ανάλογη κινητοποίηση που ταρακουνά την πρωτεύουσα. Μάλιστα, ο μήνας Μάη μπορεί να χαρακτηριστεί και μήνας των διαμαρτυριών κυρίως των ανέργων και κατά της φτώχειας, καθώς από τις αρχές του Μάη μέχρι και τις 7 οι άνεργοι, οι αγρότες καθώς και οι ιθαγενείς πραγματοποιούσαν συνεχείς διαδηλώσεις, στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας. Στις 7 Μάη έκλεισαν τις οδικές αρτηρίες που συνδέουν την Αργεντινή με τη Βολιβία. Εως τις 12 Μάη, οι αποκλεισμοί των δρόμων είχαν εξαπλωθεί, αγγίζοντας σχεδόν την πρωτεύουσα, αποκλείοντας την Εθνική Οδό 3, στη Λα Ματάνσα, στα περίχωρα του Μπουένος Αϊρες.

Στις 18 Μάη, το Μπουένος Αϊρες παρέλυσε από τη διαδήλωση χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων που υποδέχτηκαν μία πορεία χιλιάδων που διέσχισαν σχεδόν απόσταση 100 χλμ. διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική λιτότητας. Οπως και χτες. «Γιατί όταν ένας γονιός χάνει τη δουλιά του, τότε ένα παιδί μπορεί να βρεθεί στο δρόμο», όπως τόνισε ένας εκ των διοργανωτών της πορείας. Και όλοι μαζί φώναξαν:«Φτάνει πια!»