Ψηφίστηκε χτες από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, στο Γ' Θερινό τμήμα της Βουλής, το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, με τίτλο «Γενικές διατάξεις για τη δημιουργία συστήματος αμοιβών νοσοκομείων. Σύσταση και καταστατικό της Εταιρείας με την επωνυμία "Εταιρεία συστήματος αμοιβών νοσοκομείων - Ανώνυμη Εταιρεία"».

Το νομοσχέδιο προωθεί παραπέρα την αυτοτέλεια των δημόσιων νοσοκομείων. Δηλαδή την ολοένα και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους από τη χρηματοδότησή τους, που οδηγεί πρακτικά στην ολοκληρωτική μετατροπή των νοσοκομείων σε επιχειρήσεις, με ασθενείς - πελάτες.

Η «Ανώνυμη Εταιρεία συστήματος αμοιβών νοσοκομείων» (ΕΣΑΝ), της οποίας μέτοχοι θα είναι τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και οι επιχειρηματίες στο χώρο της Υγείας, θα μελετάει και θα ελέγχει το «κόστος λειτουργίας» ξεχωριστά του κάθε δημόσιου νοσοκομείου. Ανάλογα με το ύψος του, θα καθορίζει, για παράδειγμα, ποιες μονάδες θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν για να γίνει το νοσοκομείο ανταγωνιστικό. Ακριβώς στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», οι εργαζόμενοι, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, θα δεχτούν σφοδρό χτύπημα στα εργασιακά τους δικαιώματα.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου θα εφαρμοστούν πιλοτικά σε επιλεγμένα νοσοκομεία από την 1/6/2015. Καθολική συμμετοχή θα έχει ο νόμος από την 1/1/2017.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γ. Λαμπρούλης, ανέδειξε και χτες, στη διάρκεια της δευτερολογίας του, ότι με το νομοσχέδιο «προωθείται η λειτουργία του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα στην Υγεία με ενιαίους κανόνες επιχειρηματικότητας. Συνεπώς, το μεγάλο ζήτημα που τίθεται μπροστά στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, στους ασθενείς, στις οικογένειές τους, σε κάθε λαϊκό σπίτι, είναι το εξής: Θα δεχτούν τους εμπόρους της Υγείας, είτε αυτοί φορούν το μανδύα του κράτους είτε όχι;

Αυτή η πολιτική δοκιμάστηκε και μάλιστα με τραγικά αποτελέσματα για τις ανθρώπινες ζωές, όπως έχει δοκιμαστεί και η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα φάρμακα. Θα δεχτεί σήμερα ο εργαζόμενος λαός, άνθρωποι να πεθαίνουν ενώ η επιστήμη μπορεί να τους σώσει, μπορεί να τους βοηθήσει να ενταχθούν ξανά στην παραγωγή ή να επιμηκύνει τη διάρκεια και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους;

Θα δεχθούν, οι γιατροί, οι νοσηλευτές -προσωπικό που μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλύτερα τα νοσοκομεία, εργαζόμενοι που μπορούν να χτίσουν και να συντηρήσουν και άλλα νοσοκομεία- να μένουν στην ανεργία; Τι θα προτάξει στην πάλη του; Τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες ή το εμπόριο που έχει στηθεί και στον χώρο της Υγείας;»