Ο Γ. Ανωμερίτης, με τις «Μεταγωγές» μάς ξάφνιασε με το ποιητικό του ταλέντο. Η ποιητική συλλογή του υπουργού σφύζει από λυρισμό και συμπεριλαμβάνει συλλογές ποιημάτων του από το 1962 ως το 1997. Πρόκειται για τις συλλογές: «Αυτοσχεδιασμοί», «Ο κύκλος της άνοιξης», «Αναφορές», «Συλλογικά», «Αποτυπώσεις». Στις «Μεταγωγές» ο Γ. Α. αναφέρεται στις μεταγωγές καταδιωκομένων συντρόφων του από τη χούντα.

Η γραφή του διαθέτει λόγο σφιχτό, νοήματα και σκέψεις ευαισθησίας και πλούσιου συναισθήματος. Η πορεία του από το 1962 ως το 1997, και μέχρι τις «Μεταγωγές» παρουσιάζει μια ωριμότητα τοποθέτησης μέσα στο κοινωνικό «γίγνεσθαι», παράλληλα με προσωπικά βιώματα και τρυφερές στιγμές.

Στα ποιήματα του '97 είναι πιο αφαιρετικός και αποφθεγματικός. Ποίηση άλλοτε καθαρά ερωτική κι άλλοτε κοινωνικοπολιτική, με σπέρματα λυρικής έξαρσης.

Από τα ερωτικά στεκόμαστε στους στίχους: «Σ' αποζητάω/ στα πρωινά που διεγείρουν την ανάσα των ύπνων/ αγγίζοντας με τον ιδρώτα των όρκων/ τα ανώνυμα όνειρα/ της βραδινής περιπλάνησης του κορμιού σου». Στους «Αυτοσχεδιασμούς» λέει: «Πρώτος ξεκίνησες και πρώτος έπεσες,/ Το δέντρο της Ειρήνης/ στην καρδιά μας φύτεψες/...

Κάθε Μάη και μια υπόσχεση άνοιξης./ Στην πορεία όλοι φωνάζαμε μαζί/ "Ο Λαμπράκης ζει"». Και στους «Επαναπροσδιορισμούς» καταλήγει: «Ο ύπνος σου μια δέσμη ονείρων,/ ελπίδα για ένα διαφορετικό/ συντροφικό συναίσθημα».

(«Νέα Σύνορα Α.Α. Λιβάνη»).

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ