Διαμαρτύρεται ο Καρτερός στη χτεσινή «Αυγή» για την τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα σε συνέντευξή του σε ρ/σ, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει προϋπόθεση σύγκλισης «ούτε στα μεγάλα ούτε στα μικρά», γιατί «τα μικρά καθορίζονται από τα μεγάλα, από το τι έχεις στο μυαλό σου ως κοινωνική οργάνωση, ως οικονομία». Αλήθεια, γιατί διαμαρτύρεται ο Καρτερός, αφού ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσδιορίσει με σαφήνεια τα όρια της δικής του πολιτικής: ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, αντοχές της οικονομίας (βλέπε του κεφαλαίου), στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αδιαμφισβήτητη η συμμετοχή σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, άλλο μείγμα διαχείρισης, στον ίδιο όμως αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης κλπ; Πώς λοιπόν να συγκλίνεις, όταν όχι απλώς έχεις διαφορές, αλλά κινείσαι σε διαφορετικό δρόμο; Πώς να συγκλίνει η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, με τις διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ΕΕ και την Ευρωζώνη; Πώς να συγκλίνει το κάλεσμα ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να αρνηθεί τη ζωή με ψίχουλα, να οργανωθεί, να παλέψει σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, να διαμορφωθεί μια ισχυρή εργατική - λαϊκή δύναμη, μια λαϊκή συμμαχία που να βάλει σήμερα εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και να διεκδικήσει αύριο την εξουσία, με τις αυταπάτες ότι όλα θα τα λύσει η κυβερνητική εναλλαγή, με την απάθεια, την αναμονή, το σαμποτάρισμα των όποιων αγωνιστικών πρωτοβουλιών, του πανελλαδικού συλλαλητηρίου χτες, της απεργίας στις 27 Νοέμβρη σήμερα;