Οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις αξιοποίησαν στο έπακρο την κρίση, ασκώντας και ιδεολογική επίδραση στους εργαζόμενους. Ιδιαίτερα «έπαιξε» το ιδεολόγημα για στήριξη της «εθνικής» φαρμακοβιομηχανίας έναντι της «ξένης», των «ελληνικών» έναντι των πολυεθνικών εταιρειών.

«Αυτή η κόντρα είναι πλαστή για τους εργαζόμενους. Φυσικά υπάρχει ανταγωνισμός, όμως ανάμεσα στο "εθνικό" και το "ξένο" κεφάλαιο υπάρχει και φοβερή διασύνδεση. Ο όμιλος Γιαννακόπουλου (ΒΙΑΝΕΞ), για παράδειγμα, συνεργάζεται με κάμποσες πολυεθνικές - τελευταία με την "Pharmaserv Lilly" για άνοιγμα στην κινεζική αγορά. H ελληνική φαρμακευτική "Pharmathen" υπέγραψε συμφωνία διάθεσης δύο προϊόντων με την πολυεθνική γενοσήμων "Actavis". O όμιλος "Σαράντη" προέβη στην υπογραφή συμβολαίου για την εξαγορά του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της τσέχικης εταιρείας καλλυντικών ASTRID S.R.O. Το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο. Οποια κι αν είναι η καταγωγή του, στην εξέλιξη υπάρχει μεγάλη διασύνδεση», σημειώνει η Γιώτα Ταβουλάρη και προσθέτει:

«Εξάλλου, στον ΣΦΕΕ συμμετέχουν όλοι. Δηλαδή όταν ο ΣΦΕΕ δεν υπογράφει ΣΣΕ, δεν υπογράφει και για χατίρι των "ελληνικών" και για χατίρι των "πολυεθνικών". Αντίστοιχα και η "έξοδος" του κλάδου από το καθεστώς των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων ευνόησε όλους, την κατάργηση του ωραρίου τη ζητούν όλοι μαζί».

Και οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν επιτίθενται λιγότερο στους εργαζόμενους. Για παράδειγμα: Η εταιρεία «CANA» απέλυσε περίπου 50 ιατρικούς επισκέπτες κι έδωσε σε εταιρεία «logistics» το τμήμα αποθήκευσης - διανομής, όπου απασχολούνταν περίπου 15 εργαζόμενοι. Η «ΚΛΕΒΑ», αφού έκανε μειώσεις μισθών, επέβαλε εκ περιτροπής εργασία και έκανε δεκάδες απολύσεις, οι εργαζόμενοι παραμένουν για μήνες απλήρωτοι. Αλλά και η «ΦΑΜΑΡ» - ένα από μεγαλύτερα μονοπώλια ελληνικών συμφερόντων - επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις.