ΓΕΝΕΥΗ (του απεσταλμένου μας ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΛΩΡΑΤΟΥ).-

Τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης (ή κοινωνικής προστασίας όπως την ονομάζουν οι Ευρωπαίοι), της «αξιοπρεπούς απασχόλησης» και της υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία απασχολούν την 89η Συνδιάσκεψη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στη Γενεύη με τη συμμετοχή εκπροσώπων από 174 κράτη.

Οι συζητήσεις γίνονται στο φόντο της «παγκοσμιοποίησης» και είναι πολλές οι αντιπαραθέσεις για το αν αυτή είναι «καλή» ή κακή. Ωστόσο, οι συσχετισμοί στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας είναι αρνητικοί για τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και κυριαρχούν οι θιασώτες της «νέας τάξης πραγμάτων». Ο υπουργός Εργασίας της Ελλάδας, Τ. Γιαννίτσης, που μίλησε χτες στην Ολομέλεια, σημείωσε ότι η «παγκοσμιοποίηση» έχει καλές και κακές πλευρές, σε μια προσπάθεια να την παρουσιάσει, λίγο-πολύ, ως ένα αναγκαίο κακό, που τελικά μπορεί να είναι χρήσιμο, να δημιουργεί πλούτο και να αυξάνει τα μεσαία εισοδήματα, παρά τις ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό στον οποίο οδηγεί!

Παρόλο που ο Τ. Γιαννίτσης διαπίστωσε κάτι που όλοι γνωρίζουν, η προσήλωσή του στην «παγκοσμιοποίηση», ως εκπροσώπου της ελληνικής κυβέρνησης φυσικά, ήταν απροκάλυπτη, κάτι αναμενόμενο με βάση την αντεργατική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις των Βρυξελλών.

Ο Ελληνας υπουργός αναφέρθηκε επίσης στην έμφαση που δίνει η κυβέρνηση στην προώθηση της... αξιοπρεπούς απασχόλησης, μέσα από την οικονομική ανάπτυξη, τις νέες μορφές ανάπτυξης οι οποίες θα πρέπει να οδηγούν και σε αύξηση της απασχόλησης, την επίτευξη «κατάλληλης ισορροπίας ανάμεσα στο κράτος και στην αγορά».

Με αυτές και άλλες φράσεις, τοποθετήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι τυπικός απέναντι στο σώμα της Ολομέλειας.

Επί της ουσίας, όμως, και ανεξάρτητα από τις «κορόνες» υπέρ των εργαζομένων, η ομιλία του Ελληνα υπουργού Εργασίας ανέδειξε την επιμονή της κυβέρνησης στην εφαρμογή μιας πολιτικής που παίρνει από τους πολλούς και δίνει στους λίγους, που αφαιρεί εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, που στηρίζει και υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο στη σφοδρή επίθεση που έχει εξαπολύσει κατά της εργατικής τάξης.

Τέλος, στα πλαίσια του... υγιούς ανταγωνισμού, ο υπουργός Εργασίας πρότεινε την αποδοχή από όλα τα κράτη-μέλη του ΔΓΕ «ελάχιστων προδιαγραφών για την εργασία». Συνέδεσε μάλιστα την προώθησή τους με κίνητρα, εμπορικές συμφωνίες, διεθνή προγράμματα βοήθειας, μείωση χρέους κ.ά., έτσι ώστε αυτές οι προδιαγραφές να γίνουν πιο... ελκυστικές.

Τα κίνητρα είναι μια έννοια που σχετίζεται με την προσφιλή τακτική πολλών κρατών, να γράφουν στα «παλιά τους τα παπούτσια» τις διεθνείς συμβάσεις στις οποίες καταλήγει το ΔΓΕ. Αυτό γίνεται, άλλωστε, επειδή οι συμβάσεις αυτές επιχειρούν ένα ελάχιστο... «συμμάζεμα» στην πλήρη εργοδοτική ασυδοσία, είτε και επειδή οι συμβάσεις είναι - κι αυτό συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων - αποτελέσματα κυνικών πολιτικών παζαριών που ευνοούν τις οικονομικά ισχυρές χώρες. Για παράδειγμα, η τελευταία διεθνής σύμβαση για την παιδική εργασία απέφυγε να παρέμβει ουσιαστικά για τη μείωσή της. Αλλά στόχο της είχε να πιέσει χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου η παιδική εκμετάλλευση κυριαρχεί, δίνοντάς της «αβαντάζ» ανταγωνιστικότητας!!!

Φέτος, η συζήτηση για την Κοινωνική Ασφάλιση περιστρέφεται γύρω από την έλλειψή της σε πολλές χώρες με οικονομικά προβλήματα.

Παράλληλα, όμως, γίνεται έντονη συζήτηση για το αν τα συστήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως αυτά της Ευρώπης, είναι τα κατάλληλα στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης»! Με λίγα λόγια, οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων, των εργοδοτών και των... εργαζομένων που συμμετέχουν στη συνδιάσκεψη, λένε «ναι» στα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, με μια προϋπόθεση: Να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να του παραδίδουν τους πόρους τους, να μην είναι κοινωνικά, να παρέχουν ελάχιστα παίρνοντας όσο γίνεται περισσότερα από τους εργαζόμενους. Κάτι που άλλωστε προωθεί και στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Κάτω από αυτό το πρίσμα γίνονται και οι συζητήσεις για την «αξιοπρεπή εργασία». Ωστε να προσαρμοστεί με την Ασφάλιση που οραματίζονται, ανάλογα μίζερη, «ευέλικτη», με μερικό χαρακτήρα, με λιγότερα εργασιακά δικαιώματα.