ΠΑΡΙΣΙ.--

Την έντονη «σφραγίδα» των οξυμένων ενδοαστικών διεργασιών φέρει η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνεται τις επόμενες μέρες στη Γαλλία, καθώς την Κυριακή 22 Μάρτη ανοίγουν οι κάλπες του πρώτου γύρου των νομαρχιακών εκλογών. Τα περισσότερα βλέμματα είναι στραμμένα στην αναμενόμενη συντριβή του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού κόμματος (Parti Socialiste - PS) και το ποσοστό που θα συγκεντρώσει το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» (Front Nationale - FN). Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν πρώτο το συνασπισμό όπου πρωτοστατεί το «δεξιό» UMP του Σαρκοζί, που, μαζί με το UDI, εμφανίζουν στην πρόθεση ψήφου 32% έναντι 29% του FN και 26% του PS, ωστόσο υπάρχουν και κάποιες που δίνουν στο FN την πρώτη θέση με 30% και 29% και 19% αντίστοιχα σε UMP - UDI και PS.

Εδώ και καιρό οι αναλύσεις συνδέουν τα αποτελέσματα των νομαρχιακών με το τι θα γίνει στις προεδρικές εκλογές του 2017, ενώ εντείνονται και οι συζητήσεις που αυτά πιθανώς θα έχουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο (πολλοί θυμίζουν ότι ο Βαλς αντικατέστησε στην πρωθυπουργία τον Ερό μετά την περσινή ήττα του PS στις δημοτικές εκλογές). Σύμφωνα με προγνωστικά στην εφημερίδα «Λεζ Εκο», η «αριστερά» -όπως αποκαλείται κυρίως το PS στη Γαλλία- αναμένεται να χάσει 20 - 40 από τις συνολικά 61 νομαρχίες που ελέγχει σήμερα.

Την ίδια στιγμή, ορισμένα ΜΜΕ εμφανίζουν τον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ έτοιμο να επιχειρήσει νέο «άνοιγμα» στους Οικολόγους (μέχρι πρότινος κυβερνητικό του «εταίρο») και, μεταξύ άλλων, στα διάφορα «σενάρια» εμπλέκεται το όνομα ενός πρώην τηλεπαρουσιαστή, του Νικολά Ουλό, που πλέον έχει «χριστεί» ειδικός απεσταλμένος του Ολάντ για θέματα «προστασίας περιβάλλοντος» (ένα κεφάλαιο στο οποίο η γαλλική πλουτοκρατία επενδύει πολλά για τη διοχέτευση υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων εν όψει και της Διεθνούς Διάσκεψης για το Κλίμα, που θα γίνει το Δεκέμβρη στο Παρίσι).

Ενδεικτικές της διαδικασίας αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και οι απομακρύνσεις μιας σειράς στελεχών και βουλευτών από το PS, με τη δημιουργία και διαφόρων «κινήσεων», αλλά και η «ετοιμότητα» δυνάμεων όπως το «Αριστερό Μέτωπο» (όπου συμμετέχει το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας) να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία μιας «νέας αριστεράς που πρόκειται να αναδυθεί» (όπως δήλωσε στο RFI ο ΓΓ του ΚΚ Γαλλίας, Πιερ Λοράν). Φυσικά, τέτοιες «διαφοροποιήσεις» εκδηλώνονται στο πλαίσιο της αναζήτησης νέου μείγματος διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του γαλλικού κεφαλαίου και, στην ίδια κατεύθυνση, δεν αποκλείεται να προκύψουν και νέες αντιλαϊκές συμμαχίες. Στις αρχές Φλεβάρη, ο ηγέτης του «Αριστερού Μετώπου» δήλωνε «διαθέσιμος για να ηγηθεί ενός σχήματος για τις προεδρικές εκλογές του 2017 που θα περιλαμβάνει, πέρα από το Μέτωπο της Αριστεράς, οικολόγους αλλά και τους λεγόμενους διαφωνούντες σοσιαλιστές».

Από την άλλη μεριά, το FN της Μαρί Λεπέν ανασκουμπώνεται για να υπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης, προτάσσοντας στο προεκλογικό 8σελιδο που κυκλοφορεί τη στήριξη των γαλλικών εταιρειών έναντι «άλλων χωρών χαμηλού εργατικού κόστους». Δηλαδή, υπόσχεται ότι θα φροντίσει ώστε τα ντόπια μονοπώλια να γίνουν ακόμα πιο ανταγωνιστικά, τσακίζοντας και άλλο τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργατών.

Στο πλαίσιο της δράσης της για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» εντάσσει η γαλλική κυβέρνηση το νομοσχέδιο που φέρνει στη Βουλή ενισχύοντας τα περιθώρια δράσης των μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με πολλά ΜΜΕ, η πρόταση νόμου ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση μιας δράσης που, ούτως ή άλλως, είχαν οι μυστικές υπηρεσίες αλλά τυπικά δεν επιτρεπόταν. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της πρότασης νόμου, οι γαλλικές «Υπηρεσίες Πληροφοριών» θα μπορούν χωρίς προηγούμενη εισαγγελική ή δικαστική παραγγελία να τοποθετούν συσκευές ηχητικής παρακολούθησης και κάμερες σε οχήματα, γραφεία και κατοικίες, να τοποθετούν συσκευές γεωγραφικού εντοπισμού GPS, να ερευνούν το περιεχόμενο υπολογιστών και εφαρμογών ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο διαδίκτυο. Μάλιστα, ο υπουργός Εσωτερικών, Μπερνάρ Κουζνέβ, είχε στοχευμένες συναντήσεις με εταιρείες, όπως οι «Γκουγκλ», «Φέισμπουκ» και «Τουίτερ».

Θυμίζουμε ότι, μετά τις επιθέσεις του Γενάρη, στις μεγάλες γαλλικές πόλεις ενισχύθηκε δραστικά η παρουσία των δυνάμεων ασφαλείας, ξεκίνησαν περιπολίες ακόμα και στρατιωτών.