Μια έντονη τάση συντηρητικοποίησης κατέγραψαν οι βουλευτικές εκλογές που έγιναν την Κυριακή στην Πολωνία. Πρώτο, με ποσοστό 39%, αναδείχτηκε το συντηρητικό κόμμα «Δίκαιο και Δικαιοσύνη» (PIS) του Γιάροσλαβ Κατζίνσκι, με επικεφαλής την Μπεάτα Ζίντλο, επιβεβαιώνοντας όλες τις δημοσκοπήσεις που παίρνει την απόλυτη πλειοψηφία 242 εδρών από τις συνολικά 460 της Βουλής. Πρόκειται για κόμμα που αμφισβητεί τη συγκεκριμένη δομή της ΕΕ, είναι υπέρ της διατήρησης της «καθολικότητας» της χώρας απορρίπτοντας την είσοδο προσφύγων ειδικά με μουσουλμανικό θρήσκευμα, στηρίζει το ΝΑΤΟ και εκφράζει φιλοαμερικανικές θέσεις όπως έδειξε και η σύγκρουση στην Ουκρανία και αντίθεση στη Ρωσία. Το κόμμα αυτό πλειοδοτεί σε σχέση με τη θέση της φιλελεύθερης κυβερνητικής «Πλατφόρμας Πολιτών», του Ντόναλντ Τουσκ που τον αντικατέστησε η Εβα Κοπάζ όταν πήγε στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Μετά από 8 χρόνια η «Πλατφόρμα» ηττήθηκε καταγράφοντας 23,4%.

Στην τρίτη θέση, εμφανίζεται το λαϊκίστικο κόμμα Κukiz'15, από το όνομα του τραγουδιστή Πάβελ Κούκιζ, με 9% και ακολουθούν το νεοφιλελεύθερο κόμμα Nowoczesna (Μοντέρνο) με 7%, ο συνασπισμός της Ενωμένης Αριστεράς (ZL), σοσιαλδημοκράτες που συμμετέχουν στην ευρωομάδα των σοσιαλιστών πήρε 7,5%, αλλά δεν μπαίνει στη Βουλή (το όριο για συνασπισμούς ήταν 8% και για μεμονωμένα κόμματα 5%). Στη Βουλή μπαίνει το αγροτικό κόμμα PSL, τωρινός σύμμαχος των φιλελευθέρων, ενώ δεν μπαίνει το κόμμα του φασιστοειδούς ευρωβουλευτή Γιάνους Κόρβιν - Μίκε.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Γιάροσλαβ Κατζίνσκι (δίδυμος αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Λεχ που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στη Ρωσία) και άλλα στελέχη του PiS προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το θυμό των πολιτών, ισχυριζόμενοι ότι τα κέρδη της οικονομικής επιτυχίας δεν κατανέμονται με ισοδύναμο τρόπο, ανακινώντας παράλληλα το εθνικιστικό αίσθημα που προκαλείται από τους φόβους απέναντι στη μετανάστευση, ειδικά στους νέους σε ηλικία ψηφοφόρους. Ο Κατζίνκσι έφτασε στο σημείο να πει ότι δεν θέλει να έρθουν στην Πολωνία μολυσματικές ασθένειες από τους πρόσφυγες όπως «η χολέρα στην Ελλάδα ή η δυσεντερία στην Αυστρία». Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα από τα επικοινωνιακά επιτελεία των συντηρητικών προβλήθηκε το προφίλ της Ζίντλο ως της γυναίκας με λαϊκή καταγωγή, αφού ο πατέρας της ήταν ανθρακωρύχος. Και η επιχείρηση χειραγώγησης έπιασε σε πλατιά λαϊκά στρώματα, που χρόνια, μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, εγκλωβίζονται σε διάφορες εκδοχές αστικής διαχείρισης, με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους να προχωράνε στην αφαίρεση των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει.