Αποκαλυπτική για τη στρατηγική σύμπλευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, ήταν η χτεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για την έγκριση του απολογισμού και ισολογισμού του 2013 που κατατέθηκε με μορφή νομοσχεδίου. Οι σφοδρές αντιπαραθέσεις για την υπόθεση των καταγγελιών Πανούση, τις δηλώσεις Φίλη κ.λπ., δεν κατάφεραν να σκιάσουν ότι όλοι οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων εξέφρασαν τις «αγωνίες» και τα ζητούμενα των επιχειρηματικών ομίλων, για την επίτευξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σφαγιάζοντας το λαό, τον οποίο θα εκπαιδεύουν να ζει με προγράμματα φιλανθρωπίας.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, βγάζοντας λάδι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τις κρίσεις, αποφάνθηκε ότι «η κύρια αιτία της επιδείνωσης των οικονομικών μεγεθών του 2012, που κληροδότησε στο 2013, είναι ο λανθασμένος σχεδιασμός της μακροοικονομικής πολιτικής και οι λανθασμένες εκτιμήσεις για την επίδραση που έχει αυτός ο σχεδιασμός στην πραγματική οικονομία». Οπως είπε, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα σκληρά υφεσιακά μέτρα, ενώ «παραδέχτηκε» ότι τέτοια «συσταλτικά μέτρα» αναγκάστηκε να πάρει και η τωρινή κυβέρνηση με τη συμφωνία του Αυγούστου, δηλαδή το μνημόνιο, με τη... «διαφορά», όμως, ότι αυτή έχει ενσωματώσει και «αντισταθμιστικά μέτρα επέκτασης». Επιδόθηκε και σε πλειοδοσία με τη ΝΔ για το ποιο πρόγραμμα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, το «κοινωνικό μέρισμα» της ΝΔ, ή το «πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση» της σημερινής κυβέρνησης, είναι καλύτερο!

Από την πλευρά του, ο εισηγητής της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρας, υπεραμύνθηκε του προϋπολογισμού του 2013, λέγοντας ότι έφερε θετικά αποτελέσματα το 2014, όμως η «ατολμία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων» και η αναποτελεσματική διαπραγμάτευση έφεραν ακόμα βαθύτερη ύφεση.

Από το ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος συμβούλευσε την κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι «ένα τόσο φιλόδοξο και επώδυνο πρόγραμμα» σαν και αυτό που «τρέχει», δεν μπορεί να προχωρήσει «αν δεν έχεις την κοινωνία μαζί σου (...) χωρίς συναίνεση, χωρίς πίστη σε έναν εθνικό σκοπό»...

Ο ειδικός αγορητής της ΧΑ, Ηλ. Παναγιώταρος έθεσε το... ερώτημα: «Για τη φυγή των επιχειρήσεων στο εξωτερικό τι έχετε να πείτε; Για μετρήστε πόσες εταιρείες πήγαν στο εξωτερικό, όπου μπορούσαν να βρουν ένα πιο σταθερό, σίγουρο επιχειρηματικό περιβάλλον;».

Στην αντίπερα όχθη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, μιλώντας από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, επισήμανε ότι η αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων δεν έχει σχέση με αυτά, αλλά «το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τις ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, πώς δηλαδή θα επιδιωχθεί καλύτερα η αναθέρμανση της οικονομίας, η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας».

«Βεβαίως», συμπλήρωσε, «αυτό το πλαίσιο της άγονης και αντιλαϊκής αντιπαράθεσης έρχεται να συμπληρωθεί με τις άναρθρες κραυγές των χρυσαυγιτών, που αποτελούν, για μια ακόμη φορά, "τζάμπα μάγκες", που όταν τα αφεντικά τους τούς τραβάνε το αυτί γίνονται "κοτούλες" και ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο το "Ευρωπαϊκό εξάμηνο" - όπως έκαναν την προηγούμενη βδομάδα - δηλαδή όλα αυτά τα μέτρα που προβλέπουν την προληπτική εποπτεία των κρατικών προϋπολογισμών όλων των κρατών - μελών της ΕΕ και την αυξημένη εποπτεία για χώρες που βρίσκονται στο μνημόνιο».

Ειδικά για την πολιτική και της σημερινής κυβέρνησης, τόνισε ότι «από τη μια μεριά για την εργατική τάξη και το λαό λαμβάνετε αντιλαϊκού χαρακτήρα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και ως "αντιστάθμισμα" αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, παίρνετε μέτρα που εξυπηρετούν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Εάν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ταξικής πολιτικής, τότε ποιος είναι;».

Γι' αυτό, όπως είπε, όλα τα κόμματα θα καταψηφίσουν την πρόταση νόμου που κατέθεσε χτες το ΚΚΕ στη Βουλή για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας: «Βάζει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων, ότι απάντηση στην κατάσταση που βιώνουν σήμερα τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά θα δοθεί μόνο μέσα από το γενναίο "κούρεμα" των χρεών που έχουν προς τις τράπεζες και ότι πρέπει οι τράπεζες να πληρώσουν αυτήν τη διαδικασία». Και αυτό είναι αντίθετο με την πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων που είναι «η λογική της διαχείρισης των ακραίων φαινομένων της φτώχειας και της εξαθλίωσης», ότι «πρέπει να μάθουμε να ζούμε εδώ πέρα με τη φτώχεια και την εξαθλίωση», και αυτά τον 21ο αιώνα «που οι παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν, η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει τεράστια άλματα και έχουν βελτιώσει τόσο πολύ την παραγωγικότητα της εργασίας».

Ξεκαθάρισε ότι η απάντηση του λαού «δεν είναι να συνηθίσει, να διαπαιδαγωγηθεί, να μάθει να ζει με τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να μάθει να καλύπτει τις ανάγκες του με τη φιλανθρωπία, αλλά αντίθετα να διαπαιδαγωγηθεί στην ανάγκη οργάνωσης της λαϊκής πάλης».