Στην πρώτη ολοκληρωμένη θεωρία της βαρύτητας ο Νεύτωνας πρότεινε ότι αποτελεί μια παγκόσμια δύναμη, άπειρης εμβέλειας, με συγκεκριμένες ιδιότητες. Πριν από ακριβώς 100 χρόνια, το Νοέμβρη του 1915, ο Αλμπερτ Αϊνστάιν παρέδωσε 4 αναφορές στην Πρωσική Ακαδημία των Επιστημών, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία και οδήγησε σε μία νέα θεωρία για τη βαρύτητα, την περίφημη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η σπουδαία θεωρία, με κεντρική ιδέα το γεγονός ότι ο χώρος και ο χρόνος επηρεάζονται από την παρουσία της ύλης και ότι η βαρύτητα είναι το αποτέλεσμα της καμπύλωσής τους, αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό νοητικό άλμα και άλλαξε άρδην τον τρόπο που μέχρι τότε κατανοούσαμε τη βαρύτητα και τον κόσμο γενικότερα. Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ανέδειξε το χώρο και το χρόνο από απόλυτους, προκαθορισμένους και ανεξάρτητους παράγοντες, σε ενεργούς συμμετέχοντες στα φυσικά φαινόμενα.

Εκτός όμως από την αδιαμφισβήτητη και τεράστια προσφορά του Αλμπερτ Αϊνστάιν στην επιστήμη υπάρχει και ακόμα ένας λόγος που αξίζει κανείς να συζητήσει για τη ζωή και το έργο του. Ο «πατέρας» της Γενικής Θεωρίας μέσα από τη ζωή του και τη στάση του απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής δείχνει ότι ο αγώνας για την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας και ο αγώνας για την αξιοποίησή της προς όφελος των λαϊκών αναγκών είναι άμεσα συνυφασμένοι.