Με μια σημαντική απόφαση ο Αρειος Πάγος επιδίκασε αποζημίωση για τροχαίο ατύχημα ακόμη και στο αγέννητο παιδί, για ψυχική οδύνη που θα αισθανθεί αργότερα, όταν πλέον αρχίσει να ενηλικιώνεται και αισθανθεί την έλλειψη του πατέρα του.

Η υπόθεση αφορά τροχαίο δυστύχημα που συνέβη προ πενταετίας στη Βόρεια Ελλάδα, στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης - Καβάλας, όταν πεζός προσπάθησε να διασχίσει το δρόμο.

Ειδικότερα, ο Αρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση με την οποία είχε γίνει δεκτό ότι δικαιούνται αποζημίωση όλα τα μέλη της οικογένειας ενός ατόμου που θανατώθηκε στο τροχαίο. Το Εφετείο τότε είχε αναγνωρίσει δικαίωμα αποζημίωσης και στο κυοφορούμενο αγέννητο κοριτσάκι, επιδικάζοντας ποσό 10 εκατ. δραχμών.

Στη συνέχεια ως προς αυτό το σκέλος κατατέθηκε αίτηση αναίρεσης στον Αρειο Πάγο, αλλά το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα, κρίνοντας ότι θα πρέπει να καταβληθεί η αποζημίωση, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ηθική παρηγοριά και ψυχική ανακούφιση στα μέλη της οικογένειας του θανόντος.

Ο Αρειος Πάγος στην απόφασή του δέχεται ότι για την επιδίκαση της αποζημίωσης πρέπει ο ενάγων να έχει σχηματισμένη ηθική προσωπικότητα και συναισθηματικό κόσμο και πως το δικαστήριο μπορεί να αποκαταστήσει και τη μέλλουσα περιουσιακή ζημιά.

Συνεπώς, αν το κυοφορούμενο γεννήθηκε ζωντανό μπορεί να επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση για ψυχική οδύνη που θα δοκιμάσει, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, όταν φθάσει σε ηλικία που θα αντιληφθεί τον ψυχικό πόνο από την έλλειψη του πατέρα.