Με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ έσπευσε να συναντηθεί προχτές ο γγ του ΝΑΤΟ, για «συνεννοήσεις» λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, αλλά και την αντίστοιχη Σύνοδο του ΝΑΤΟ την ερχόμενη βδομάδα στη Βαρσοβία, στη σκιά του Brexit και των ενδοαστικών παζαριών και αντιθέσεων για το πώς κάθε μονοπώλιο θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του. Στη σκιά, επίσης, ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων με τη Μόσχα και άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Διαύλων όπως το Αιγαίο, η Μαύρη Θάλασσα και η Ανατολική Μεσόγειος, όπου αναζητά πιο ενεργό ρόλο και η εγχώρια αστική τάξη, την ώρα που έτερος βασικός ανταγωνιστής της στην περιοχή, η Αγκυρα, διαχέει πως τα βρίσκει με το Τελ Αβίβ, «στρατηγικό σύμμαχο» της Ελλάδας, όπως διέχεαν προηγουμένως κύκλοι των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα ο Ερντογάν ψάχνει επαναπροσέγγιση και με Πούτιν, αυτόν που πρόσφατα υποδεχόταν με πομπή στην Αθήνα ο Τσίπρας. Ενα, δηλαδή, πραγματικό «κουβάρι» από ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες και διαβούλια που στο στόχαστρό τους έχουν πάντα τους λαούς, καθώς έρχονται να εξυπηρετήσουν συμφέροντα ευθέως αντίθετα με τα λαϊκά.