Ενα ερώτημα συχνό που κάνουν νέοι σκακιστές και μαθητές. Πάντα αυτό εξαρτάται από τον αριθμό και τη δομή των πιονιών.

Ας δούμε ένα φινάλε ισχυρού Ιππου εναντίον «κακού» Αξιωματικού, την ανάλυση του οποίου κάνει ο Ι.Μ. και προπονητής Ηλίας Κουρκουνάκης. Η θέση στο διάγραμμα (από παρτίδα Ζουμπάρεβ - Αλεξαντρόβ), αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα υπεροχής του Ιππου, για τους παρακάτω λόγους: α) Υπάρχουν ακόμα πολλά πιόνια στη σκακιέρα, στοιχείο που συνήθως ευνοεί τον Ιππο, επειδή μπορεί να ελίσσεται ευκολότερα ανάμεσά τους. β) Αρκετά πιόνια του μαύρου είναι ακινητοποιημένα σε τετράγωνα του Α και συνεπώς περιορίζουν την κινητικότητά του. γ) Ο ίππος διαθέτει ισχυρά τετράγωνα (δ4, γ5), από τα οποία δεν μπορεί ποτέ να εκδιωχθεί. δ) Ο λευκός Ρ μπορεί να διεισδύσει (μέχρι ένα σημείο), στο εχθρικό στρατόπεδο, χρησιμοποιώντας τετράγωνα αντιθέτου χρώματος του Α. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, σχεδόν πάντα πρέπει να δίνεται προτεραιότητα στη συμμετοχή του Ρ. 1. Ρζ3 Ρε7 Τα μαύρα χρειάζονται τον Ρ στο γ7 για να εμποδίσουν τον λευκό Ρ να φτάσει στην πτέρυγα της Β. Επίσης, η προσπάθεια αντεπίθεσης του μαύρου στην πτέρυγα του Ρ είναι καταδικασμένη. Για παράδειγμα: 1... Ρζ7 2. Ρε2 Ρη6 3. Ιε3 Ρη5 4. η3 δημιουργώντας ένα αδιαπέραστο φράγμα, με συνέχεια 4... θ5 5. Ρδ3 θ4 6. Ρδ4 και τα λευκά κερδίζουν εύκολα. Βαριάντες σαν και αυτή επιβεβαιώνουν ότι κάθε επιπλέον ασυμμετρία ευνοεί την παράταξη που υπερέχει 2. Ρε3 Ρδ8 3. Ρδ4 Προτιμότερο από το 3. Ιδ4, το οποίο θα έχει αργότερα. 3... Ργ7 4. Ργ5 Η μικρή κινητικότητα του μαύρου είναι αισθητή 4... Αγ8 Αν 4... Αε8 5. Ιβ4 α5 (προφανώς όχι 5... Ρβ7 6. Ρδ6 κ.λπ.) 6. Ιγ2 και 7. Ιδ4, η απώλεια ενός τουλάχιστον πιονιού είναι αναπόφευκτη.