Τη δέσμευση της κυβέρνησης να υιοθετήσει τις «βέλτιστες πρακτικές» στην αγορά εργασίας αλλά και στη συνδικαλιστική δράση υπενθύμισε πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Εργασίας σε απάντηση που έδωσε σε Ερώτηση στη Βουλή.

Μιας και η κοινωνία που ζούμε είναι ταξική μπαίνει το ερώτημα «βέλτιστη πρακτική για ποιον;». Η απάντηση είναι σχεδόν προφανής: «Για τους κεφαλαιοκράτες». Ο,τι υπηρετεί τα συμφέροντά τους είναι ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, γιατί το κέρδος τους αντικειμενικά βγαίνει μέσα από την εκμετάλλευσή της, από την εργατική της δύναμη. Ο κεφαλαιοκράτης τρέφεται από την ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης, την ολοένα και μεγαλύτερη κλοπή του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη, γεγονός που την οδηγεί στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην ανεργία.

Γι' αυτό «βέλτιστη πρακτική» σημαίνει κυριαρχία των ευέλικτων και προσωρινών μορφών απασχόλησης, ωράρια - λάστιχο, ψίχουλα για μισθό, εργάτες έρμαια των αναγκών του κεφαλαίου, ανακύκλωση της ανεργίας, χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της συνδικαλιστικής δράσης.

Αντιθέτως, η «βέλτιστη πρακτική» για την εργατική τάξη είναι να οργανωθεί στα ταξικά συνδικάτα, να διεκδικήσει ικανοποίηση των αναγκών της, με τους ταξικούς αγώνες, να τραβήξει σε συμμαχία τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, γιατί δεν μπορείς ούτε να εξανθρωπίσεις ούτε να βελτιώσεις την καπιταλιστική βαρβαρότητα.