Την προεκλογική περίοδο πέρσι, ορισμένοι δεν πίστευαν ότι η - επόμενη - κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα «έβγαζε στο σφυρί» και τους αυτοκινητόδρομους. «Οπως πάντα, υπερβάλλουν οι κομμουνιστές», υποστήριζαν. Οτι θα πουλήσουν τις ΔΕΚΟ ναι, αλλά τους αυτοκινητόδρομους; Μετά τις εκλογές, βέβαια, οι αφελείς αυτοί προσγειώθηκαν. Οι αυτοκινητόδρομοι παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά όχι μόνον αυτοί. Σειρά στις μέρες μας, μαζί με τα ναυπηγεία, έχουν και οι 5 πλαζ και οι 3 μαρίνες του Σαρωνικού, το καζίνο της Πάρνηθας κι έρχεται και άλλων η σειρά... Οσο δεν εκδηλώνονται ισχυρές αντιστάσεις, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προχωρά χωρίς ενδοιασμούς και διλήμματα στον ακρωτηριασμό των λαϊκών κατακτήσεων. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες γι' αυτό, ότι κάποτε ίσως συνειδητοποιήσουν τι κάνουν και πουν από μόνοι τους, αρκετά, μέχρι εδώ. Εχουμε να κάνουμε με ανθρώπους αδίστακτους, θρασείς προς τους αδύνατους και δειλούς απέναντι στους ισχυρούς. Είναι ακριβώς η στόφα των πολιτικών την εποχή της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και παντοδυναμίας του κεφαλαίου.

Αν κάποιος δικαιώνεται περισσότερο από κάθε άλλον, κάθε φορά που η κυβέρνηση Σημίτη ξεπουλά ένα ακόμη κομμάτι της δημόσιας περιουσίας, σίγουρα αυτός είναι ο Στέφανος Μάνος. Ο πασίγνωστος αυτός νεοφιλελεύθερος είχε δηλώσει, σε ανύποπτο χρόνο, με την ιδιότητα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση της ΝΔ, πως όλες οι χρήσεις πρέπει κάποια στιγμή να αποκτήσουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Χρησιμοποιείς, κύριε, τον αυτοκινητόδρομο; Πρέπει να πληρώσεις τη χρήση του. Δεν ξέρουμε σήμερα αν στο ανταποδοτικό «όραμα» Μάνου περιλαμβάνονταν και οι μαρίνες και οι πλαζ του Σαρωνικού, αλλά και άλλων περιοχών της χώρας, όπου οι «εκσυγχρονιστές» έχουν ήδη ράψει ράμματα για τη γούνα τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάντως προχωρά ακάθεκτη...

Δεκάδες χρόνια, η παραλία του Σαρωνικού αποτελούσε ανάσα ζωής για τους ταλαιπωρημένους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, όπου οι πυρακτωμένες ακτίνες του ηλίου κατέκαιγαν την αττική γη. Πόσες και πόσες γενιές δε γνώρισαν τις χαρές της θάλασσας, τους παφλασμούς των κυμάτων, στον Μπάτι, στον Ζέφυρο, στο Καλαμάκι. Πού να φανταστούν οι άμοιροι πως οι κεφαλαιοκράτες θεωρούν χρήσιμο και αναγκαίο μόνον ό,τι δημιουργεί κέρδος, ό,τι προσφέρει στην παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα! Στο «σφυρί», λοιπόν, και οι πλαζ του ΕΟΤ, οι μαρίνες και το καζίνο. Οι μηχανές του κέρδους πρέπει να λαδώνονται συνεχώς. Και ποιοι «εξεδήλωσαν ενδιαφέρον» για τις πλαζ και τις μαρίνες; Εφοπλιστές, κατασκευαστικές επιχειρήσεις, άλλοι επιχειρηματίες που αναδύθηκαν μέσα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, οι ευνοημένοι των άγριων πολιτικών λιτότητας, που συσσώρευσαν τόσα κεφάλαια και πρέπει - εκτός των άλλων - να βρουν και νέους τομείς επενδυτικών δραστηριοτήτων. Και έπεσαν με τα μούτρα στις ακτές του Σαρωνικού. Οχι για να τις αξιοποιήσουν αλλά για να τις λεηλατήσουν.

Οσο για τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους κυρίους δημάρχους των Δήμων Π. Φαλήρου. Αλίμου, Ελληνικού και Γλυφάδας; Υπερασπίστηκαν επαξίως το ρόλο του «νέου» τύπου δημάρχου που επιδιώκουν να δημιουργήσουν από κοινού Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβέρνηση. Οχι δήμαρχοι στο πλευρό των δημοτών, αλλά δήμαρχοι-επιχειρηματίες. Ετρεξαν να συνεργαστούν με την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες για τη συμμετοχή στη διανομή της λείας. Ακολουθούν επαξίως το δρόμο άλλων πρώτων διδαξάντων, οι οποίοι σήμερα λειτουργούν τους δήμους ως Ανώνυμες Εταιρίες...