Τι ομολογεί δηλαδή η υπουργός; Οτι η «ευελιξία» έχει ήδη νομοθετηθεί σε όλες τις μορφές της και ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πρόκειται να ενισχύσει την «πλήρη εργασία», όπως ισχυρίζεται, αλλά θα διατηρήσει σε ισχύ όλο το σημερινό αντεργατικό πλαίσιο και θα το επεκτείνει. Χαρακτηριστικά, με το πρόσχημα της αποτροπής των ομαδικών απολύσεων, «εμπειρογνώμονες» και κυβέρνηση προτείνουν ως «ευνοϊκή ρύθμιση» την παραπέρα γενίκευση της υποαπασχόλησης, με κρατική στήριξη μάλιστα, υπό τη μορφή ενός «επιδόματος ανεργίας», όπως το αποκαλεί η υπουργός, το οποίο θα δίνεται σε εργαζόμενους για τις ώρες που δεν δούλεψαν επειδή αναγκάστηκαν σε «εργασία μειωμένου ωραρίου» λόγω «προσωρινής οικονομικής δυσχέρειας» της εργοδοσίας...