Βασικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/56 της ΕΕ, ενώ ζητούμενο είναι η θέσπιση κοινών κανόνων στα κράτη - μέλη της, όσον αφορά τους ελέγχους των επιχειρήσεων, και η μεγαλύτερη δυνατή εγκυρότητα των οικονομικών αποτελεσμάτων που δημοσιοποιούν οι επιχειρήσεις, προκειμένου, όπως αναφέρεται, «να βελτιωθεί η προστασία των επενδυτών». Με άλλα λόγια, προσπαθεί να βάλει κάποιους... κανόνες στις «μπίζνες» των επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να γνωρίζει ο καθένας «επενδυτής» πού τοποθετεί τα κεφάλαιά του.
Επιπλέον, περιέχονται μέτρα που αφορούν τη χορήγηση επαγγελματικής άδειας στους ορκωτούς ελεγκτές λογιστές, που ανοίγουν παραπέρα το δρόμο για τη δραστηριοποίηση στην Ελλάδα πολυεθνικών με έδρα σε άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά και εκτός ΕΕ. Προβλέπεται, τέλος, «η αποσύνδεση του πτυχίου από την επαγγελματική άδεια του ορκωτού λογιστή», προωθώντας την υποβάθμιση των πτυχίων και την αποσύνδεσή τους από τα επαγγελματικά δικαιώματα.
Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Σάκης Βαρδαλής, ανέδειξε ότι το νομοσχέδιο εξυπηρετεί ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, προσθέτοντας: «Το πρόβλημα που έχουν οι επενδυτές είναι το πού θα αξιοποιήσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους, πού θα τα επενδύσουν, ώστε να αποσπούν κάθε φορά ένα ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αυτό να γίνεται χωρίς μεγάλο ρίσκο, χωρίς να έχουν μπροστά τους κίνδυνους, όπως πτωχεύσεις, "κανόνια", που οδηγούν στην απαξίωση μέρους του κεφαλαίου τους. Και γι' αυτό το λόγο τούς είναι χρήσιμες οι σωστές πληροφορίες, οι αξιόπιστοι έλεγχοι των επιχειρηματικών ομίλων, αντικειμενικότητα των οικονομικών καταστάσεων που δημοσιεύονται από τις επιχειρήσεις μέσα από την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας των υποχρεωτικών ελέγχων οι οποίοι διενεργούνται στην ΕΕ. Και επομένως είναι μεγάλο το ενδιαφέρον τους για την εποπτεία πάνω στις ελεγκτικές εταιρείες».
Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), Ενωση Κεντρώων και Ποτάμι. Καταψηφίστηκε από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή για διαχειριστικούς λόγους.
Ακριβώς τη συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων πέρα από επιμέρους διαφορές να βοηθηθούν οι επενδυτές για το πού θα επενδύσουν, προκειμένου να επέλθει η πολυπόθητη καπιταλιστική ανάκαμψη, ανέδειξε στη δευτερολογία του ο Σ. Βαρδαλής, προσθέτοντας ότι είτε με καπιταλιστική κρίση είτε με ανάκαμψη το βέβαιο είναι ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν ημερομηνία λήξης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.