Ο Ιαν ήταν μόλις 20 χρονώ. Εφτασε στα Βαλκάνια, χωρίς, ίσως, να γνωρίζει τους πραγματικούς λόγους της αποστολής του εκεί. Θα του είπαν πως καθήκον του ήταν η συγκέντρωση των όπλων από τον «Ουτσεκά», καθώς θα συμμετείχε σε μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, με στόχο την εμπέδωση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Μπορεί, όμως, να μην του είπαν τίποτα για την επιχείρηση κι απλώς να τον ενημέρωσαν πως, για τη συμμετοχή του σ' αυτή, θα πληρωθεί έξτρα και αδρά. Ο Ιαν δελεάστηκε και πήγε στο ραντεβού με το θάνατο. Πέθανε, χωρίς να ξέρει το γιατί...

Και αν, ο μη γένοιτο, έχουμε θύματα ανάμεσα στους Ελληνες στρατιώτες, δεν πρόκειται να στενοχωρηθεί πολύ ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Τσοχατζόπουλος, ούτε ο Καραμανλής, όπως δε στενοχωρήθηκε ο Μπλερ και ο Ρόμπερτσον για το χαμό του Ιαν Κόλινς. Ομως η Ελλάδα δεν έχει την «πολυτέλεια» να θυσιάζει στρατευμένα παιδιά της στο βωμό των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων στα Βαλκάνια.

Δεν πίστεψε ποτέ τις διακηρύξεις περί ειρηνικών αποστολών του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας. Τα αισθήματά του για τη «Συμμαχία» τα έδειξε πολλές φορές και πιο καθαρά στη διάρκεια του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας. Τα δείχνει καθημερινά και τώρα, στις αντιΝΑΤΟικές, αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις, που διοργανώνει το φιλειρηνικό κίνημα σ' όλη τη χώρα μας.