Δύο ακόμη δημοσκοπήσεις αυτή τη βδομάδα καλλιεργούν κλίμα πόλωσης ενόψει των γερμανικών εκλογών στις 24 Σεπτέμβρη, ενώ δείχνουν την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ μπροστά από τον σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς. Μια τάση που παγιώνεται τις τελευταίες βδομάδες, ύστερα από ένα διάστημα όπου οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν σημαντική άνοδο και εμφανίζονταν ακόμη και πρώτοι.

Η δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa για λογαριασμό του περιοδικού «Stern» και του τηλεοπτικού σταθμού RTL εμφανίζει τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρκελ και το αδελφό τους κόμμα στη Βαυαρία (CSU) στο 36% της πρόθεσης ψήφου, 6 μονάδες μπροστά από το SPD (30%). Οι Πράσινοι είναι στο 7%, το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Αριστερά» και το ακροδεξιό - αντιμεταναστευτικό «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) ισοψηφούν με 8%, ενώ το φιλελεύθερο «Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα» (FDP) στο 6%. «Αλλο» απάντησε το 5% των ερωτηθέντων. Μάλιστα, η ηλικιακή ομάδα 18-21 εμφανίζεται να στηρίζει προσωπικά την Μέρκελ με ποσοστό 47%, ενώ το αντίστοιχο για τον Σουλτς είναι 29%.

Η δημοσκόπηση του INSA για την εφημερίδα «Bild» δίνει στους Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) προβάδισμα 1,5 μονάδες, με 33% έναντι 31,5% στους Σοσιαλδημοκράτες. Ακολουθεί η AfD με 10%, η «Αριστερά» με 8,5%, οι Πράσινοι και το FDP με 6,5%, ενώ «άλλο» απάντησε το 4%.

Με το σύνθημα για «κοινωνική δικαιοσύνη» να κυριαρχεί στην προεκλογική περίοδο από τους δύο πρωταγωνιστές, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, και να χρησιμοποιείται απ' όλα τα κόμματα ως το «τυράκι στη φάκα», αλλά και με φόντο το Προσφυγικό και τη διαχείρισή του, διαμορφώνεται το κλίμα στη Γερμανία και συντελούνται διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.

Σε αυτό το πλαίσιο και στο ακροδεξιό - αντιμεταναστευτικό - ευρωσκεπτικιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), που τους τελευταίους μήνες δημοσκοπικά γνωρίζει σημαντική πτώση (από 15% - 18% πέρυσι, εμφανίζεται τώρα μεταξύ 7% - 11%, ενώ στις τοπικές εκλογές στο Ζάαρλαντ στις 26 Μάρτη συγκέντρωσε 6,2%), υπάρχουν αντιπαραθέσεις για το «χαρακτήρα» και το «προφίλ» του κόμματος, αλλά και για το πρόγραμμά του. Μια «ομάδα» μέσα στο AfD εμφανίζεται καθαρά με νεοναζιστικές θέσεις, χαρακτηρίζοντας «ντροπή» το μνημείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο κ.ά. Από την άλλη, μερίδα στελεχών εμφανίζεται να καταδικάζει τον αντισημιτισμό και το νεοναζισμό, αλλά ταυτόχρονα ρίχνει το «δηλητήριο» του ρατσισμού σχετικά με τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές προς τη Γερμανία. Οπως είπε στη «Welt» η πρόεδρος του κόμματος, Φράουκε Πέτρι, «η ΑfD είναι ένας από τους λίγους πολιτικούς εγγυητές της εβραϊκής ζωής, ακόμη και σε καιρούς παράνομης, αντισημιτικής μετανάστευσης», κάνοντας ξεκάθαρη νύξη για τους μουσουλμάνους μετανάστες.

Προς αυτή την κατεύθυνση, δεν είναι καθόλου τυχαία η νομοθετική πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Τόμας ντε Μεζιέρ, ώστε να καταργηθεί η κρατική χρηματοδότηση στο «νεοναζιστικό» ΝPD (Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας), ως αντισυνταγματικό κόμμα.

Σε κάθε περίπτωση, η «ΑfD» όχι μόνο δεν αποτελεί καμία εναλλακτική για τα πιο φτωχά στρώματα - από τα οποία φιλοδοξεί να αδράξει ψήφους - αντίθετα είναι «παιδί» του καπιταλιστικού συστήματος, φανατικός υπερασπιστής των επιχειρηματικών ομίλων, αδίσταχτος εχθρός των λαϊκών δικαιωμάτων. Ζητά ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη για λογαριασμό μερίδας του κεφαλαίου, πιο ισχυρά εθνικά σύνορα, ενώ έχει ζητήσει ακόμη και δημοψήφισμα για την ΕΕ μετά το Brexit. Η ΑfD, σύμφωνα με σχέδιο για την προεκλογική της εκστρατεία, απευθύνεται κυρίως σε: Ευρωσκεπτικιστές, δηλαδή δυσαρεστημένους με την πολιτική της ΕΕ, σε ανθρώπους που απέχουν από τις εκλογές, δηλαδή απογοητευμένους διαχρονικά από το αστικό πολιτικό σύστημα και την αντιλαϊκή πολιτική, σε ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα και σε «δεξιούς - νεοφιλελεύθερους».

Αναλυτές σημειώνουν, πάντως, ότι η πόλωση ανάμεσα στους δυο σημερινούς κυβερνητικούς εταίρους (Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες), «τραβάει» ψήφους από το ακροδεξιό κόμμα.

Οι Χριστιανοδημοκράτες όλο και πιο έντονα «προειδοποιούν» για το ενδεχόμενο ενός «κόκκινου - κόκκινου - πράσινου» κυβερνητικού συνασπισμού (SPD - «Αριστερά» - Πράσινοι), συσπειρώνοντας τους πιο «συντηρητικούς», «δεξιούς» ψηφοφόρους.

Από την άλλη, ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Μάρτιν Σουλτς, ισχυρίζεται πως θα διορθώσει ορισμένα «λάθη» της «Ατζέντας 2010» του πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου, Γκ. Σρέντερ, δηλαδή μεταρρυθμίσεις που εξύψωναν την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών μονοπωλίων και «έθαψαν» εργατικά δικαιώματα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διεργασιών στο πολιτικό σκηνικό, ο ρόλος της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» αναπροσδιορίζεται. Δηλαδή, ίσως μια πιο «λάιτ» εκδοχή του, που θα το διαφοροποιεί από το «νεοναζιστικό» ΝPD, να είναι πιο χρήσιμη στον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας στο παρόν και στο μέλλον, αλλά και πιο «αξιόπιστη» δύναμη για μερίδες του γερμανικού κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίες οι φωνές που καλούν την AfD να ευθυγραμμιστεί περισσότερο με «αδελφά» κόμματα όπως το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν, δίνοντας έμφαση τόσο στα θέματα της «ασφάλειας», όσο και της «Πρόνοιας».