Αν κάτι ξεχώρισε από τη χτεσινή συνέντευξη του πρωθυπουργού στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, ήταν η προσπάθεια να εγκλωβίσει το λαό στη λογική του «μικρότερου κακού» και να αποσπάσει ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Διαπίστωσε, για παράδειγμα, ότι ο λαός δείχνει τουλάχιστον «κατανόηση» στην κυβέρνηση και δεν βγαίνει στο δρόμο να διαδηλώσει, με την ίδια συχνότητα και την ένταση που το έκανε απέναντι στους προηγούμενους, επειδή καταλαβαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όπως αυτοί, οι υπουργοί του δεν παίρνουν μίζες και άλλα παρόμοια. Λίγο αργότερα, όταν ρωτήθηκε για τις επερχόμενες περικοπές στις συντάξεις, ισχυρίστηκε με θράσος ότι το λαό θα πρέπει να τον απασχολεί πόσο μεγαλύτερες θα ήταν οι περικοπές αν κυβερνούσε η ΝΔ. Βέβαια, τέτοια προκλητικά επιχειρήματα «πατάνε» στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων του λαού, που έχει κυριαρχήσει με καθοριστική συμβολή και του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και στην αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να δουν τη διέξοδο έξω από την κυβερνητική εναλλαγή και την επιλογή ανάμεσα σε διαφορετικές εκδοχές της ίδιας πολιτικής που τον τσακίζει. Κάπως έτσι, η κυβέρνηση φτάνει να καταλογίζει στο λαό «σιωπηρή στήριξη» στα αντιλαϊκά της πεπραγμένα και να επιχαίρει για το γεγονός ότι οι διαμαρτυρίες καταγράφουν κάμψη σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Να, λοιπόν, ένας ακόμα λόγος για να είναι μαζικές οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά και η συμμετοχή στη γενική απεργία, ώστε να πάρουν το μήνυμα η κυβέρνηση και οι άλλοι ανταγωνιστές της στην κούρσα της διακυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν «με τα χεράκια τους να βγάζουν τα ματάκια τους»...