Ο σ. Δημήτρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και καταγόταν από εργατική οικογένεια. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη, οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1975 στο εργοστάσιο απορριμάτων και στο Κόμμα το 1976. Η πρώτη ουσιαστική δράση του ήταν ενάντια στη Χούντα, όταν μαζί με συναδέλφους του εργαζόμενους, συμμετείχε στο Πολυτεχνείο πρωτοβουλιακά. Τον απέλυσαν από τη δουλειά του για συνδικαλιστικούς λόγους και για κάποια χρόνια δούλεψε σε ταξί. Από το 1982 ήταν οδηγός στην ΚΕ του Κόμματος. Πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε, αλλά συνέχισε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του, μέχρι που αρρώστησε.
Στάθηκε σε όλη του τη ζωή περήφανος κομμουνιστής, με στέρεα πεποίθηση ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ο σοσιαλισμός θα νικήσει, πιστός στο ΚΚΕ και στις αρχές του. Στις δύσκολες στιγμές για το επαναστατικό κίνημα, όταν φυσούσε ο άγριος άνεμος της αντεπανάστασης, στάθηκε ακλόνητος υπερασπιστής του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, κόντρα στις επιθέσεις αστών και οπορτουνιστών.
Η στάση του, η αγωνιστική του αξιοπρέπεια και προσφορά, το παράδειγμά του που μένει, η αναγνώριση της δράσης του, η αγάπη και η εκτίμηση όλων των συντρόφων της Κεντρικής Επιτροπής, των Τμημάτων και των υπηρεσιών στην έδρα της ΚΕ για τον σύντροφο Δημήτρη, ας είναι μια μικρή παρηγοριά για τη σύζυγό του Καίτη και την κόρη του Σοφία.