Εικόνα φρουρίων θυμίζουν οι αμερικανικές διπλωματικές αποστολές αλλά και όλα τα κτίρια που στεγάζουν πιθανούς αμερικανικούς, και όχι μόνο, στόχους σε ολόκληρη την υφήλιο. Η «εμπόλεμη κατάσταση» που επικρατεί εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, και ιδιαίτερα στις πόλεις που επλήγησαν από τα τρομοκρατικά πλήγματα, μοιάζει να έχει μεταφερθεί με ελάχιστες διαφορές στις πρωτεύουσες και στις μεγάλες πόλεις όλων των χωρών. Σε εγρήγορση έχουν τεθούν μυστικές υπηρεσίες, αστυνομικές δυνάμεις, στρατός και εθνοφρουρές, ενώ δεν έλειψαν και οι ανακοινώσεις ορισμένων πρώτων συλλήψεων, π.χ., στη Γερμανία, ορισμένων ανθρώπων, που δεν έγινε γνωστό γιατί θεωρήθηκαν ύποπτοι, για ποιο λόγο κρατήθηκαν και τι απόγιναν από εκεί και πέρα. Περιστατικό που μπορεί να είναι και ένα σαφές μήνυμα για το τι προμηνύεται για τους πολίτες όλων των χωρών. Η τρομο-φοβία (ή τρομο-λαγνεία) μοιάζει να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα.

Ακύρωση συναντήσεων, παράλυση των αερομεταφορών, αναβολή προγραμματισμένων εκδηλώσεων, αυξημένα στο έπακρο μέτρα ασφαλείας, τελετές μνήμης, μεσίστιες σημαίες, μαύρες κορδέλες, ειδικές θρησκευτικές ακολουθίες και κήρυξη της σημερινής μέρας σε μέρα πένθους, ήταν η ομοιόμορφη σχεδόν εικόνα του παγκόσμιου χάρτη, χτες το βράδυ. Οι μυστικές υπηρεσίες όλων των ισχυρών κρατών δηλώνουν απερίφραστα ότι βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία για την ανεύρεση των δραστών, που «κήρυξαν πόλεμο στον πολιτισμένο κόσμο», όπως δήλωνε ο Γερμανός καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ. Μάλιστα, όλες δήλωναν ότι βρίσκονται στα ίχνη του, ήδη, γνωστού υπόπτου, του πιο εύκολου στόχου, του Σαουδάραβα επιχειρηματία Οσάμα μπιν Λάντεν. Η διαδικασία έμοιαζε περισσότερο με προσπάθεια στήριξης της πρώτης εύκολης αμερικανικής λύσης παρά με προσπάθεια ανεύρεσης των πραγματικών ενόχων και των αιτίων της τραγωδίας.

Η είδηση της ενεργοποίησης του άρθρου 5 της ιδρυτικής διακήρυξης του ΝΑΤΟ και οι αλλεπάλληλες δηλώσεις ηγεσιών, από τη Νότια Κορέα μέχρι την Ιταλία και τη Σαουδική Αραβία, από τον Γερμανό καγκελάριο, Γκέρχαρντ Σρέντερ, μέχρι τον Γάλλο Πρόεδρο, Ζακ Σιράκ, είχαν σαφείς αναφορές στο ενδεχόμενο «ανάληψης κοινής δράσης», «πάταξης με κάθε μέσο της τρομοκρατίας, του νέου εχθρού της ανθρωπότητας» και άλλα συναφή. Παρά τη διάψευση από Βρετανό αξιωματούχο, του δημοσιεύματος της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» ότι το ΝΑΤΟ καταστρώνει, ήδη, σχέδια ακόμη και χερσαίας στρατιωτικής επιχείρησης στο Αφγανιστάν, οι ισχυρισμοί του δημοσιεύματος δε μοιάζουν απίθανο ενδεχόμενο. Και παρά τις διαβεβαιώσεις τόσο του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, Ιμπέρ Βεντρίν, και του Ρώσου ομολόγου του, Ιγκόρ Ιβανόφ, ότι «προηγούνται πάντα τα πολιτικά και οικονομικά μέτρα των στρατιωτικών», το κλίμα κάθε άλλο παρά προς την επιλογή μιας «λογικής, ρεαλιστικής και δίκαιης μορφής αντίδρασης» έδειχνε να «γέρνει».

Παρά τις γενικόλογες δηλώσεις του Ιγκόρ Ιβανόφ στο Παρίσι, η έκτακτη σύνοδος, σε επίπεδο πρεσβευτών, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας εξέδωσε μια σαφέστερη ανακοίνωση, στην οποία επαναδιαβεβαιώνεται «η ενότητα ΝΑΤΟ-Ρωσίας στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας» και τονίζεται ότι «θα ενταθεί η μεταξύ τους συνεργασία στο πλαίσιο της Ιδρυτικής Πράξης προκειμένου να πατάξουν αυτή τη μάστιγα». Το συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας είναι ένα συμβουλευτικό όργανο, που ιδρύθηκε το 1977.

Ο Κινέζος Πρόεδρος, Ζιάνγκ Ζεμίν, διευκρίνιζε ότι «πριν από τη συνεργασία σε οποιαδήποτε απόφαση του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ, θα πρέπει να υπάρχει απόφαση του ΟΗΕ». Η κινεζική κοινή γνώμη, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ήταν «σοκαρισμένη και οργισμένη από τα τρομοκρατικά πλήγματα». Μία μέρα νωρίτερα, βέβαια, η εφημερίδα «Huaxiao Shibao» σχολίαζε ότι «η κυριαρχία που ασκούν οι ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή είναι ένας παράγοντας που δεν μπορεί να διαχωριστεί από την παγκόσμια τρομοκρατία. Οσο ο ηγεμονισμός θα κυριαρχεί στον κόσμο, αυτός δε θα μπορέσει να απαλλαγεί από τον εξτρεμισμό».

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Τζορτζ Ρόμπερτσον, διαβεβαίωνε ότι «θα γίνει σεβαστό το Διεθνές Δίκαιο και θα προηγηθούν διαβουλεύσεις της όποιας δράσης». Ούτε αυτές οι δηλώσεις δεν ήταν ικανές να αντιστρέψουν μια φοβική πολεμική ατμόσφαιρα που πλανάται πάνω από τον πλανήτη, από το πρωί της 11ης του Σεπτέμβρη. Αντίθετα, όλες αυτές οι «καθησυχαστικές παρεμβάσεις» μοιάζουν περισσότερο να προλειαίνουν το έδαφος ενός ενδεχομένου ευρύτατου στρατιωτικού πλήγματος και αντί να κατευνάζουν τα πνεύματα, που τείνουν να «κηρύξουν πόλεμο σε όλο το αραβικό στοιχείο», μάλλον τα εμποτίζουν με μια λογική «υπέρτατης σύγκρουσης».

Το κατά πόσο, βέβαια, όλες αυτές οι «πολεμικές ιαχές» όντως σέβονται και στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο, είναι ένα άλλο θέμα. Μία από τις πρώτες, αλλά αρκετά χαρακτηριστικές, αντιδράσεις έρχεται από την Αυστρία και τον διεθνολόγο Μάνφρεντ Ρότερ. Ο Αυστριακός διεθνολόγος καταρρίπτει όλη την ηγετική ρητορεία, αρχής γενομένης από αυτήν των Αμερικανών αξιωματούχων, υπογραμμίζοντας ότι «τα τρομοκρατικά πλήγματα ήταν όντως τραγικά αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κήρυξη πολέμου, δεν εμπεριέχουν καμία από τις προϋποθέσεις εκείνες που ορίζει το Διεθνές Δίκαιο για να θεωρηθούν κήρυξη πολέμου».

«Σε αυτό σφάλλουν τόσο οι Αμερικανοί όσο και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες που έσπευσαν να υιοθετήσουν την ορολογία. Εξίσου λανθασμένη είναι η εκτίμηση ότι υπάρχουν οι λόγοι για να ενεργοποιηθεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ και αυτό γιατί δεν υπάρχουν. Δεν έχει προκύψει καμία απόδειξη ότι κάποια χώρα κήρυξε πόλεμο στις ΗΠΑ, δεν έχει αποδειχτεί καν ότι το πλήγμα έγινε από κάποιον εξωτερικό εχθρό, μάλλον το αντίθετο. Ο δρόμος που επιλέγουν οι ηγετικοί κύκλοι των ισχυρών χωρών, καταλήγει ο Ρότερ, είναι μάλλον επικίνδυνος και οδηγεί περισσότερο από τα ίδια τα τρομοκρατικά πλήγματα σε καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και σε μονοπάτια άκρως σκοτεινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ελευθερίες και κάθε έννοια δικαίου γενικά».