Στον αστερισμό του παραλογισμού και της τρέλας του πυρηνικού ολέθρου έχει μπει η Αμερική. Χωρίς να συνειδητοποιεί τις δικές της ουσιαστικές ευθύνες για την τραγωδία στο Μανχάταν, χωρίς να γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα τους πραγματικούς τρομοκράτες, ετοιμάζεται να σκορπίσει την καταστροφή και το θάνατο με τις βόμβες της σε «κάποια» μουσουλμανική χώρα, μόνο και μόνο για να... «αναστηλώσει» το διάτρητο γόητρό της... Και δεν είναι μόνο αυτό. Η αμερικανική κυβέρνηση επιδιώκει να μπλέξει σ' νέο παγκόσμιο πόλεμο τους πάντες. Ανοίγει την πόρτα του φρενοκομείου, και υποχρεώνει όλους τους λαούς να περάσουν μέσα με το πιστόλι στον κρόταφο... Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Πάουελ, διατύπωσε ξεκάθαρα την απειλή του λέγοντας ότι «τώρα μετράμε τους φίλους μας», ότι θα υποστούν συνέπειες όσοι δε συνδράμουν την υπερδύναμη στο στρατιωτικό τομέα, και ότι θα αφανίσουν όσους «υποθάλπουν» τους τρομοκράτες... Φράση, που επιδέχεται ευρεία ερμηνεία όσον αφορά αυτό το «υποθάλπουν». Κι ο χωροφύλακας της παγκοσμιοποίησης, το ΝΑΤΟ, ενεργοποίησε το σχετικό άρθρο του, που προβλέπει ότι όλα τα μέλη του Ατλαντικού Συμφώνου πρέπει να γυαλίζουν δουλικά τα σπιρούνια του κ. Μπους... διότι στην ουσία αυτό σημαίνει το σχετικό άρθρο περί συστράτευσης των πάντων στο πλευρό των ΗΠΑ.

Μερίδα του παγκόσμιου προβλήματος, αντιμετωπίζει και η χώρα μας. Τι θα γίνει αν η Ουάσιγκτον ζητήσει να τη συνδράμουμε κι εμείς στο στρατιωτικό τομέα; Ο κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του είναι δεμένοι στο άρμα της Αμερικής, του ΝΑΤΟ, των Βρυξελλών και δεν έχουν το σθένος να υψώσουν διαφορετική φωνή. Οι Ελληνες όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένοι να χύσουν το αίμα τους για το χατίρι των παραφρόνων του αμερικανικού Πενταγώνου. Προβάλλει το ενδεχόμενο, μετά από 50 χρόνια, να επαναληφθεί το δράμα της Κορέας. Πληρώσαμε τότε βαρύ φόρο αίματος για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα των «συμμάχων». Να θυμίσουμε λίγο το σκηνικό του 1951: Η ασιατική αυτή χερσόνησος ήταν διαμοιρασμένη σε δύο κράτη: Τη σοσιαλιστική Βόρεια και την καπιταλιστική Νότια Κορέα, που αποτελούσε ουσιαστικά αμερικανικό προτεκτοράτο. Ο 38ος παράλληλος χώριζε τα δύο κράτη και αποτελούσε στο σημείο εκείνο τα σύνορα Ανατολής και Δύσης. Τη νύχτα της 25ης προς 26η Ιουνίου 1950, ο στρατός των Βορείων πέρασε αιφνιδιαστικά τον 38ο παράλληλο πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τους Νοτίους, και εισέβαλε στη Νότια Κορέα, με σκοπό να γκρεμίσει το αμερικανικό προτεκτοράτο. Εμφανίστηκε τότε στην τηλεόραση ο Αμερικανός πρόεδρος Χ. Τρούμαν, κάτωχρος και με ύφος βλοσυρό, ανήγγειλε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υπερασπίζονταν ένοπλα τη Νότια Κορέα, ενώ παράλληλα κήρυξε μερική επιστράτευση στη χώρα του. Ο κόσμος συνταράχτηκε, διότι αυτό θεωρήθηκε σαν προοίμιο του Γ' Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Τρούμαν χαρακτήρισε την επίθεση της Βόρειας Κορέας σαν απόδειξη της «επιθετικής πολιτικής» της Σοβιετικής Ενωσης. Κι όμως, όπως αποδείχτηκε, η ΕΣΣΔ δεν ευθυνόταν για τον κορεατικό πόλεμο. Η Βόρεια Κορέα με δική της πρωτοβουλία εξαπέλυσε επίθεση, ενώ πολύ αργότερα Ρωσία και Κίνα τη βοήθησαν, σαν αμυντική πια, ενέργεια σωτηρίας. Ο Στάλιν μάλιστα, δεν έτρεφε αυταπάτες ότι οι φιλοπόλεμοι κύκλοι της Αμερικής και όλης της Δύσης, θα θεωρούσαν θεόπεμπτη μια δυναμική συμπαράσταση στη Βόρεια Κορέα από τη Μόσχα. Τα πυρηνικά αμερικανικά όπλα ενέδρευαν πάντα, και οι χειριστές τους είχαν το δάχτυλο στη σκανδάλη. Στις 12 Ιούλη 1950, η Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών χειροκρότησε θερμά ένα βουλευτή, που κάλεσε τον Τρούμαν να ρίξει ατομικές βόμβες κατά των πόλεων της Βόρειας Κορέας... Εάν στο τέλος ο κορεατικός πόλεμος έληξε χωρίς να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος, αυτό οφειλόταν αποκλειστικά στη Σοβιετική Ενωση, που επέδειξε εξαιρετική ευελιξία και άριστους διπλωματικούς χειρισμούς. Και τότε όμως, γινόταν πολύς λόγος για το «γόητρο της Αμερικής», και εξαιτίας αυτού του γοήτρου εμποδιζόταν μια σύντομη ειρηνική λύση. Η Ουάσιγκτον δεν μπορούσε να κατανοήσει, ότι οι ασιατικές χώρες και κυρίως εκείνες που είχαν βρεθεί κάτω από τον αποικιοκρατικό ζυγό της Δύσης, ήθελαν πριν απ' οτιδήποτε άλλο, να προστατεύσουν την ανεξαρτησία τους. Ο Μακ Αρθουρ, με υπερφίαλες και προκλητικές δηλώσεις, απειλούσε την Κίνα και πρότεινε να τοποθετηθούν στις γραμμές επικοινωνίας των Κινέζων... ραδιενεργές ύλες! Οι Αμερικανοί αξίωσαν να σταλεί στην Κορέα μια ελληνική ταξιαρχία «πλήρους συνθέσεως», και γι' αυτό το λόγο ανέτρεψαν την κυβέρνηση Πλαστήρα. Με παράτες και «φανφάρες» αποχαιρέτησαν οι επίσημοι τα στρατευμένα παιδιά μας. Δεν υπήρχαν όμως παράτες όταν επέστρεψαν (εκείνοι που επέστρεψαν) με κομμένα πόδια, ανάπηροι, για το αμερικανικό «γόητρο»...

Πολλαπλό χτύπημα ζητούν τώρα τα γεράκια του αμερικανικού Πενταγώνου (ή... τριγώνου) εναντίον Αφγανιστάν, Ιράν, Συρίας, Ιράκ και Λιβάνου... Πλήρης παραλογισμός. Μια ενδεχόμενη όμως υποχρεωτική - εκβιαστική συνδρομή της Ελλάδας στο στρατιωτικό τομέα των ΗΠΑ, έχει κι άλλη σοβαρή παράμετρο. Η χώρα μας διατηρούσε πάντα πολύ καλές σχέσεις με τις προαναφερόμενες χώρες. Γιατί θα πρέπει ξαφνικά να γίνουμε εχθροί, για το χατίρι των Αμερικανών; Τι μας πρόσφεραν οι Αμερικανοί; Από τότε που ανέλαβαν την κηδεμονία μας μέχρι σήμερα, μόνο δεινά γνωρίσαμε από την εξωτερική πολιτική τους. Κομπάζουν οι ιθύνοντες της υπερατλαντικής δύναμης, για το «αμερικανικό όνειρο». Δε λένε όμως λέξη για ένα από τα «ονειρικά» εκτοπλάσματά του: Τις μυστικές υπηρεσίες τους. Με τα χρόνια η εικόνα έγινε όλο και πιο καθαρή: Μια υπερδύναμη, που για να επιβάλει και να στεριώσει την παγκόσμια κυριαρχία της, δεν περιοριζόταν μόνο στη συντριπτική οικονομική και στρατιωτική υπεροπλία της, αλλά κατέφευγε στις πιο καταχθόνιες κι εγκληματικές μεθόδους της Μαφίας, θωρακισμένες όμως, με όλη την «κάλυψη» του κρατικού μηχανισμού και μ' όλη την «αίγλη» του εθνικού και δημοκρατικού «ιδανισμού». Κι αυτό, είναι κάτι που δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Διότι αν ο ιμπεριαλισμός είναι το ύστατο στάδιο του καπιταλισμού, οι μυστικές υπηρεσίες είναι το ύστατο όπλο του. Κι αυτές οι μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται τώρα σε κινητοποίηση, γεγονός που τίποτε καλό δεν προμηνύει. Αυτά είναι τα «ιδεώδη» που εκφράζει η Αμερική και θαυμάζει ο κ. Σημίτης. Δεν έχει δικαίωμα όμως ο πρωθυπουργός να κλονίσει τις διπλωματικές ισορροπίες της χώρας μας με κράτη, όπως αυτά που έχει βάλει στο στόχαστρο ο Μπους. Αν θέλει να αναλάβει τέτοια σημαντική ευθύνη, θα πρέπει να ζητήσει τη λαϊκή ψήφο και να κατέβει στις κάλπες. Εδώ και πολλά χρόνια, η Ελλάδα διατηρούσε τις καλύτερες σχέσεις με τις αδέσμευτες χώρες, με τα κράτη του τρίτου κόσμου, και τα διάφορα απελευθερωτικά κινήματα. Αλλά και οι λαοί των ευρωπαϊκών χωρών είναι σίγουρο, ότι δε συμφωνούν καθόλου να βρεθούν δεμένοι στο άρμα της Αμερικής και να την ακολουθήσουν τυφλά στις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις της.

Στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτα ακολουθώντας πιστά την πολιτική της Δύσης. Αν ο ψυχρός πόλεμος - εξαιτίας των ΗΠΑ - βρισκόταν σε προφανή αντίθεση με τα συμφέροντα όλων των κρατών, ένας θερμός πόλεμος, εξαιτίας της ίδιας υπερδύναμης, θα απειλήσει τώρα την ύπαρξη της ανθρωπότητας.