ΟΣΛΟ.--

Οριακή νίκη σημείωσε η λεγόμενη «κεντροδεξιά συμμαχία», της οποίας ηγείται το Συντηρητικό Κόμμα («Δεξιά» - Hoyre) της σημερινής πρωθυπουργού της Νορβηγίας, Ερνα Σόλμπεργκ, στις προχθεσινές βουλευτικές εκλογές. Το Εργατικό Κόμμα, με επικεφαλής τον Γιόνας Γκαρ Στέρε, αν και έλαβε περισσότερες ψήφους, δεν κατορθώνει μαζί με τα «σύμμαχα κόμματα» να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 169 εδρών του νορβηγικού κοινοβουλίου.

Σύμφωνα με την καταμέτρηση του 99,8% των ψήφων, στις κάλπες προσήλθε το 77,6% των περίπου 3,7 εκατ. εγγεγραμμένων, τα λευκά ανήλθαν σε 17.792 και τα άκυρα σε 2.001.

Το Εργατικό Κόμμα (Αp) συγκεντρώνει 27,4% και 49 έδρες, ενώ το Συντηρητικό Κόμμα (Η) 25,1% και 45 έδρες. Το εθνικιστικό - ρατσιστικό Κόμμα Προόδου (FrP), το οποίο συγκυβερνά με το Συντηρητικό Κόμμα, έλαβε το 15,3% των ψήφων και 28 έδρες. Ακολουθούν το Κεντρώο Κόμμα (Sp) με 10,3% και 18 έδρες (με την πιθανότητα να κερδίσει μια έδρα με την καταμέτρηση του 100% των ψήφων), το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα (SV) με 6% και 11 έδρες, το Φιλελεύθερο Κόμμα (Venstre) με 4,3% και 8 έδρες, οι Χριστιανοδημοκράτες (KrF) με 4,2% και 8 έδρες (με πιθανότητα να χάσει μια έδρα), οι Πράσινοι (MDG) με 3,2% και 1 έδρα και το οπορτουνιστικό Κόκκινο Κόμμα - RED (R) με 2,4% και 1 έδρα. Το Νορβηγικό ΚΚ κατέβασε ψηφοδέλτια σε τέσσερις περιφέρειες της χώρας, ωστόσο μέσα σε κλίμα πόλωσης κινήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Η σημερινή «κεντροδεξιά» συμμαχία Συντηρητικών - Κόμματος Προόδου, που κυβερνά με τη στήριξη του Φιλελεύθερου Κόμματος και των Χριστιανοδημοκρατών, συγκεντρώνει 89 από τις 169 έδρες και μπορεί να σχηματίσει ξανά μια κυβέρνηση μειοψηφίας, όπως στις προηγούμενες εκλογές το 2013. Να σημειωθεί ότι τα κόμματα που αύξησαν τα ποσοστά τους είναι το Κεντρώο Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα, οι Πράσινοι και το Κόκκινο Κόμμα, δείχνοντας τη δυσαρέσκεια που υπάρχει, δυσαρέσκεια όμως που κατευθύνθηκε εντός των «τειχών», προς κόμματα που είτε έχουν στηρίξει «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις του κεφαλαίου, είτε αθωώνουν τον καπιταλισμό και υπόσχονται «φιλολαϊκή πολιτική» χωρίς ριζικές αλλαγές.