Σε μια μεγάλη εκδήλωση, στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου, παρουσιάστηκε την Πέμπτη 14/9 η έκδοση των ΚΟ Μετάλλου - Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ, με τίτλο: «Μεταλλεργάτες: Ιστορία και Αγώνες. Η συμβολή του ΚΚΕ», στο πλαίσιο της πολύμορφης δραστηριότητας για τα 100 χρόνια του Κόμματος.

Η έκδοση, υπό την επιμέλεια των ΚΟ του ΚΚΕ, περιέχει πολύτιμα ντοκουμέντα από την Ιστορία του κλάδου, από την ίδρυση των πρώτων σωματείων, από μεγάλους απεργιακούς αγώνες, από τη συμβολή του Κόμματος στον ταξικό προσανατολισμό τους. Περιέχει σημαντικά στοιχεία από την ηρωική δράση των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών μέσα στους τόπους δουλειάς, κάτω από όλες τις συνθήκες. Είναι διδακτική τόσο η καταγραφή των μαχών που έδιναν οι κομμουνιστές κατά τη διάρκεια της Κατοχής και αντίστασης μέσα στις πολεμικές βιομηχανίες, με τα σαμποτάζ που οργάνωναν ενάντια στους ναζί, αλλά και στα κατοπινά χρόνια, σε αγώνες που επέδρασαν ευρύτερα στο εργατικό κίνημα, όπως των ηρωικών απεργών χαλυβουργών το 2012 - '13.

Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε πλήθος εργατών του κλάδου, αλλά και παλαίμαχοι πρωτοπόροι συνδικαλιστές. Στο βίντεο άλλωστε που προβλήθηκε περιέχονταν μαρτυρίες και συνεντεύξεις από στελέχη του Κόμματος και του συνδικαλιστικού κινήματος, με πλούσια πείρα από τις ταξικές μάχες περασμένων δεκαετιών. Τμήμα των ντοκουμέντων της έκδοσης περιλαμβανόταν και στην έκθεση που είχε στηθεί έξω από το χώρο της εκδήλωσης συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον των συγκεντρωμένων, πολλοί από τους οποίους ήταν από τους πρωταγωνιστές των μαχών που καταγράφονταν στα ταμπλό του αφιερώματος.

«Ας μάθει όλη η Ελλάδα πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης, στον μεγάλο Στάλιν. Καμία δύναμη δεν θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει».

«Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλειά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωσή του και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».

Με τα συγκλονιστικά αυτά λόγια, που έγραψε ο μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος, μέλος της ΟΚΝΕ και ένας από τους 200 ήρωες κομμουνιστές της Καισαριανής λίγο πριν εκτελεστεί την Πρωτομαγιά του '44, ξεκίνησε την ομιλία του στην εκδήλωση ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ. Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα από τα πολλά που περιέχονται στην έκδοση και αποτυπώνουν την ανιδιοτελή προσφορά των κομμουνιστών στην πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, την πρωτοπόρα δράση μέσα στα εργοστάσια, ενάντια στην εργοδοσία και το κράτος της.

Το στέλεχος του Κόμματος σημείωσε ότι το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια ολοκληρωμένη καταγραφή της Ιστορίας του κλάδου, όμως είναι πολύτιμη συμβολή για να μαθευτούν οι ηρωικοί αγώνες των μεταλλεργατών και η πολύτιμη συμβολή του ΚΚΕ σε αυτούς, «για να γίνουμε πιο ικανοί στη σημερινή μας πάλη».

Μιλώντας για το περιεχόμενο της έκδοσης, τόνισε ότι από τις σελίδες του εύκολα βλέπει κανείς πως από τα πρώτα χρόνια αλλά και μέχρι πολύ πρόσφατα, συχνά οι αγώνες έπαιρναν και παίρνουν οξύτατη μορφή, κάτι που σε τέτοια και τόση έκταση δεν συναντιέται εύκολα σε άλλους κλάδους.

Εξηγώντας τους παράγοντες που επιδρούν σε αυτό ανέφερε: «Είναι η φύση της δουλειάς που συχνά ήταν και παραμένει πολύ σκληρή και κοπιαστική. Δουλειά που απαιτεί αλλά και καλλιεργεί ορισμένα χαρακτηριστικά συνολικά στον βιομηχανικό εργάτη, και στο Μέταλλο ίσως πιο εμφαντικά: Την πειθαρχία, τη συγκέντρωση, την αυτοπεποίθηση, την ηρεμία, την αφοβία.

Είναι ότι κάποια από τα μεγαλύτερα εργοστάσια, από την άποψη του αριθμού των εργαζομένων, ανήκουν στον κλάδο, δηλαδή υπάρχει σημαντική συγκέντρωση εργατικού δυναμικού, και όπως ξέρουμε εκεί που η συγκέντρωση της εργατικής τάξης είναι πιο μεγάλη, είναι και πιο βατό, πιο άμεσο να συνειδητοποιηθεί η εκμετάλλευση και η φύση της, να υπάρξει αξιόλογη κομματική και συνδικαλιστική οργάνωση, να υπάρχει ταξική αλληλεγγύη.

Είναι ο ρόλος που παίζει στην παραγωγική διαδικασία ο κλάδος, αν το δούμε και πιο διαχρονικά στη χώρα μας. Οτι ο εργάτης συνειδητοποιεί πως ανοικοδόμηση στην Ελλάδα δε θα γινόταν χωρίς το Μέταλλο ούτε, φυσικά, οι εφοπλιστές θα κονόμαγαν ασύλληπτα κέρδη χωρίς τους αντίστοιχους εργάτες των ναυπηγείων. Ολα αυτά όμως είναι ποτισμένα με το αίμα χιλιάδων εργατών, που έχουν σακατευτεί στην κυριολεξία για να πλουτίζουν οι κηφήνες της κοινωνίας.

Είναι επίσης, και προφανώς, ότι πάντα ο κλάδος του Μετάλλου, ακριβώς λόγω της σημασίας του, συγκέντρωνε την προσοχή του Κόμματος και του ταξικού εργατικού κινήματος. Από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης του Κόμματος και μετά, θα δούμε μαρτυρίες και γεγονότα που αποδεικνύουν τον πρωτοπόρο ρόλο των κομμουνιστών μέσα στα εργοστάσια του Μετάλλου, την ακούραστη διαφώτιση των εργατών, την οργάνωσή τους συχνά κάτω από απίστευτες συνθήκες, τις μάχες σώμα με σώμα με την εργοδοσία, αλλά και με τους φασίστες, π.χ. στην Κατοχή στα Πυριτιδοποιεία, επίσης ενάντια σε αστικές κυβερνήσεις, όποιο μανδύα και αν φορούσαν».

Το στέλεχος του Κόμματος αναφέρθηκε, επίσης, σε στοιχεία που περιέχει η έκδοση από τη δράση των κομμουνιστών μεταλλεργατών μέσα στα εργοστάσια ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που δίνουν πολύτιμη πείρα. Οπως είπε, «χρειάζεται να γίνει πλατιά δουλειά υπομονετικής διαφώτισης για το ποιος και τι γεννά τον πόλεμο, ότι από αυτόν δε βγαίνουν όλοι χαμένοι, δεν γίνονται όλοι πρόσφυγες και κυνηγημένοι. Οι κομμουνιστές μεταλλεργάτες δεν πρέπει να αφήσουν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα να δηλητηριάσει τη συνείδηση των εργατών, τον εθνικισμό, τον σοβινισμό, τις κορόνες για το τάχα "κοινό εθνικό συμφέρον" (...) Οι εργάτες πρέπει να συνδέσουν την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την πάλη για να βγουν νικητές οι λαοί από μια τέτοια δοκιμασία. Και νικητής λαός σημαίνει εργατική εξουσία, δηλαδή σοσιαλισμός...».

Καταλήγοντας και απαντώντας στο ποια είναι η καλύτερη τιμή στους αγώνες των προηγούμενων γενιών, στους κομμουνιστές που σάπισαν σε εξορίες και φυλακές, δίνοντας στην πάλη τα καλύτερά τους χρόνια, που πρωτοστάτησαν σε μεγάλες απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις, που σακατεύτηκαν και πολλοί πέθαναν είτε στην πάλη είτε λόγω της εντατικής εκμετάλλευσης για το κέρδος της εργοδοσίας, υπογράμμισε:

«Ο καλύτερος τρόπος είναι να δυναμώσουμε και να βελτιώσουμε την προσπάθειά μας για να οικοδομήσουμε το ΚΚΕ, στα εργοστάσια του Μετάλλου, για να πυκνώσουν οι Κομματικές Οργανώσεις παντού. Για να ριζώσει το ΚΚΕ στη Ναυπηγοεπισκευή, στα μεγάλα ναυπηγεία, στις χαλυβουργίες, στα μεταλλουργεία, στις υαλουργίες. Για να διακινείται πλατιά ο "Ριζοσπάστης" μέσα στα εργοστάσια, να δυναμώνουν οι κομμουνιστικές ιδέες μέσα στους εργάτες, να συγκεντρώνεται και να διευρύνεται μια αποφασισμένη πρωτοπορία που πείθεται για τις μεγάλες ιδέες και ιδανικά μας. Να δυναμώνουν η πεποίθηση και η εδραιωμένη αντίληψη ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τα αφεντικά, ότι στην κοινωνία για την οποία εμείς παλεύουμε θα εξυψωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες και οι μεταλλεργάτες θα έχουν την πιο ευγενική και ουσιαστική αποστολή μαζί με το υπόλοιπο προλεταριάτο, να χτίζουν για τη δική τους κοινωνία, για να απολαμβάνουν αυτοί τον καρπό του ιδρώτα τους. Δύσκολος φυσικά δρόμος, αλλά τελικά ο μόνος ρεαλιστικός».