Τον προσανατολισμό της συζήτησης στη Συνδιάσκεψη, έδωσε η εισήγηση του προέδρου της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλου, ο οποίος, αν και υποστήριξε ότι το ασφαλιστικό αποτελεί «κατά κύριο λόγο ζήτημα πολιτικών επιλογών», εντούτοις έθεσε τις επιλογές αυτές υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ΟΝΕ. «Οι δεσμεύσεις της χώρας μας -υποστήριξε ο Χ. Πολυζωγόπουλος- μετά την ένταξή της στην ΟΝΕ (Σύμφωνο Σταθερότητας) για περιορισμό των εκταμιεύσεων του κρατικού προϋπολογισμού, υποχρεώνουν σε συγκεκριμένη συμπεριφορά την ίδια τη χώρα..!». Ως εκ τούτου οι θέσεις της πλειοψηφίας περιορίστηκαν στις γενικές διαπιστώσεις, ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πρόβλημα χρηματοδότησης, πρόβλημα δημογραφικού ή αξιοποίησης των αποθεματικών.

Πουθενά στην κεντρική εισήγηση δεν αναφέρθηκε η συντριπτική και κάθετη άρνηση των εργαζομένων, αλλά και πολλών συνδικαλιστικών οργάνων για μη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και καμία μείωση των συντάξεων. Πολύ περισσότερο δε διατυπώθηκε κανένα αίτημα για αύξηση συντάξεων, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, καμία ανατροπή στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών. Μάλιστα ο Χ. Πολυζωγόπουλος έκανε ακόμα ένα βήμα στην κατεύθυνση αποδοχής των μέτρων της κυβέρνησης, υιοθετώντας ουσιαστικά το σύστημα των τριών πυλώνων και του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική σύνταξη. Υποστήριξε δε ότι η επικουρική ασφάλιση μπορεί να μην είναι υποχρεωτική.

Την επιμονή της κυβέρνησης στον αντιασφαλιστικό κατήφορο επιβεβαίωσε ο υπουργός Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης. Ο υπουργός δεν απέφυγε την κινδυνολογία και επικαλέστηκε τη σημερινή ύφεση, για να προβάλλει την απαίτηση για «λύση του ασφαλιστικού σύντομα». Εθεσε αυτή τη «λύση» στα πλαίσια της «ανάπτυξης» και διαψεύδοντας τις αδικαιολόγητες προσδοκίες κάποιων, είπε ότι η χρηματοδότηση του κράτους πρέπει να γίνεται υπό προϋποθέσεις και δεν μπορεί να υπερβαίνει κάποια όρια. Ειδικότερα τη χρηματοδότηση του συστήματος η κυβέρνηση τη «βλέπει» μόνο σε συγκεκριμένες κατηγορίες που θα διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας και υπό την προϋπόθεση της αποδοχής από τους εργαζόμενους των διαρθρωτικών αλλαγών.

Ταυτισμένη με τη στρατηγική της κυβέρνησης και παρά τις αντικυβερνητικές κορόνες εμφανίστηκε στη σύσκεψη η ΝΔ. Ο εκπρόσωπός της Γ. Σουφλιάς, ομολόγησε απροκάλυπτα ότι με τους αντιασφαλιστικούς της νόμους, του 1990 και 1992, κατάφερε να αποσπάσει από τους εργαζόμενους 1,5 τρισ. δραχμές σε ετήσια βάση. Με αυτά τα χρήματα είπε εξασφαλίστηκε η είσοδος στην ΟΝΕ. Και αυτός με τη σειρά του συμφώνησε με τους «τρεις πυλώνες» και έδωσε τα εύσημα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που προσχώρησε στη θέση αυτή.

Στη γραμμή της συναίνεσης και του «κοινωνικού διαλόγου» δήλωσε «παρών» και ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του να μην ταυτιστεί με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΝΔ, παρά την κριτική του σε επιμέρους πλευρές των αντιασφαλιστικών μέτρων, δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι «είναι όχι μόνο εφικτή και ρεαλιστική, αλλά και επιβεβλημένη η εφαρμογή μιας εναλλακτικής πολιτικής στο πλαίσιο της ΟΝΕ».

Με δικαιολογία την ανάγκη προσαρμογής της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σκανδαλίδης, δε δίστασε να προβάλλει το σύστημα των τριών πυλώνων ασφάλισης, ενώ αναφερόμενος στην εξεύρεση πόρων για το ασφαλιστικό σύστημα πρότεινε τη θεσμοθέτηση φόρου, δηλαδή ενός είδους ΦΠΑ. Ετσι έδειξε σε ποια κατεύθυνση η κυβέρνηση αναζητεί τη χρηματοδότηση του συστήματος.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ε. Αντωνακόπουλος, προέκρινε και αυτός ένα μεικτό σύστημα ασφάλισης αναδιανεμητικού και κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα θέλοντας ουσιαστικά να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Απροκάλυπτα μάλιστα τοποθετήθηκε υπέρ της επιμήκυνσης του εργάσιμου βίου μέχρι τα 67 χρόνια με τη θέσπιση δήθεν κινήτρων προς τους εργαζόμενους.

Ο Χ. Φώλιας, πρόεδρος ΕΣΕΕ, πρότεινε την καταρχάς εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα στα επικουρικά ταμεία και σημείωσε ότι για τη μεταρρύθμιση απαιτείται η μέγιστη δυνατή συναίνεση.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γ. Μότσος, πρότεινε την ύπαρξη ενός μόνο κύριου ταμείου ασφάλισης και χαιρέτισε την πρόταση του Χ. Πολυζωγόπουλου.

Υπέρ του διαλόγου -που μάλιστα έχει ξεκινήσει- τάχθηκε και ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος, ο οποίος βλέπει την «αναζήτηση λύσεων από κοινού με την κυβέρνηση».

Ο Γ. Μανώλης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, αποκαλυπτικότερος από όσο θα ήθελε, είπε ξεκάθαρα ότι η επαγγελματική ασφάλιση ταυτίζεται με τον τρίτο πυλώνα και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο θεσμοθέτησής της, αφού πρώτα εξασφαλιστεί δήθεν η κύρια σύνταξη.

Ο Αλ. Καλύβης, αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ, προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από την πρόταση του Χ. Πολυζωγόπουλου για την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα στην επικουρική ασφάλιση, λέγοντας ότι δεν είναι απόφαση των οργάνων της ΓΣΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσο και αν οι επικεφαλής της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης», «κλαίγονται» για τον αιφνιδιασμό που τους επιφύλαξε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες που έχουν για τις συνολικές θέσεις που διαμορφώνει η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας, την οποία από κοινού με την ΠΑΣΚΕ συγκροτούν.