Παρουσιάζοντας το βασικό πυρήνα της πρότασης του ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε: Υποστηρίζουμε τη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση που παραπέμπει στην οικοδόμηση ενός ενιαίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης υγείας, τις παροχές και τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.

Η Αλέκα Παπαρήγα κατέθεσε στη συνδιάσκεψη το πολυσέλιδο κείμενο με τις αναλυτικές θέσεις του ΚΚΕ για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, από τις οποίες ενδεικτικά σημειώνουμε: Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι κρατικό, εντάσσεται σε έναν εθνικό σχεδιασμό και πρέπει να λειτουργεί με κοινωνικό, εργατικό έλεγχο, λαϊκή συμμετοχή. Δεν υποστηρίζουμε τη συνύπαρξη κρατικού και ιδιωτικού τομέα ασφάλισης, συνταξιοδότησης, υγείας και πρόνοιας και θεωρούμε ότι η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας δεν μπορεί να υπάρξει.

Το σύστημα στον τομέα των συντάξεων πρέπει να στηρίζεται σε τρεις οργανισμούς. Ο πρώτος αφορά όλους τους μισθωτούς, ο δεύτερος τους αυτοαπασχολούμενους και ο τρίτος τους αγρότες.

Οι οργανισμοί αυτοί πρέπει να είναι προσαρμοσμένοι στις ιδιαιτερότητες με βάση τον κλάδο και το είδος του επαγγέλματος. Εξασφαλίζεται έτσι ικανοποιητικό επίπεδο συνταξιοδοτικών, των συντάξεων και μισθών να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.

Στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας πρέπει να λειτουργήσει ισοτιμία και επομένως πρέπει να καταργηθούν οι ανισότητες και οι διακρίσεις στις υγειονομικές παροχές και να διασφαλίζονται στο λαό ισότιμες υπηρεσίες, γιατί δυστυχώς η ασθένεια δεν κάνει διακρίσεις.

Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλον τον πληθυσμό, τους εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών, τους μετανάστες, τους φαντάρους, και εδώ χρειάζεται πλήρης αξιοποίηση της επιστήμης και της νέας τεχνολογίας.

Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρξει και μείωση του κόστους συμμετοχής των εργαζομένων και για μας η προοπτική είναι - βέβαια σε διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες - η απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές, δεδομένου ότι πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα όπου οι εργαζόμενοι να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός συσσωρευμένου κοινωνικού κεφαλαίου.

Υποστηρίζουμε την αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση των Ταμείων. Στα Διοικητικά Συμβούλια των Ταμείων πρέπει να συμμετέχουν κατά πλειοψηφία αιρετοί και ανακλητοί εκπρόσωποι των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Οι οποίοι να προτείνονται από τις περισσότερο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Η συμμετοχή της εργοδοσίας και τους κράτους να περιοριστεί στον έναν εκπρόσωπο από κάθε πλευρά.

Οι ενοποιήσεις Ταμείων πρέπει να έχουν ως σκοπό τη δημιουργία ισχυρών οργανισμών με ευρύτερη οικονομική βάση, στην κατεύθυνση της διεύρυνσης των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Διεκδικούμε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων, των νέων εργαζομένων, των απασχολημένων στο φασόν, με μερική ή προσωρινή απασχόληση, με μειωμένα ωράρια, με συμβάσεις έργου σε εποχιακές εργασίες, καθώς και για τα συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, τους πλανόδιους επαγγελματίες, τους αλλοδαπούς.

Με ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν υπάρχει καθολική κοινωνική ασφάλιση κι, αν θέλετε, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν μπορεί να λυθεί και το ταμειακό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Εμείς θεωρούμε ότι για απάλειψη των μισθωτών με μερική απασχόληση να οριστεί ως ελάχιστος μισθός ο μισθός του ανειδίκευτου εργάτη.

Για τους απασχολούμενους σε εποχιακά ή με μερική απασχόληση με μειωμένο ωράριο, να λογίζονται ως πλήρης χρόνος ασφάλισης οι 200 μέρες το χρόνο. Η επιδότηση της ανεργίας να αποτελεί το 80% του μισθού, υποστηρίζουμε τη μείωση των ορίων συνταξιοδοτικής ηλικίας και τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άντρες και τα 55 για τις γυναίκες και αντίστοιχα 55 και 50 για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και να υπάρξει μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά πέντε χρόνια για τη γυναίκα ή τον άντρα με ανάπηρο παιδί.

Εμείς μιλάμε για ενιαίο όριο κατώτατων συντάξεων που αφορά τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Θεωρούμε ότι με τις σημερινές συνθήκες πρέπει να κατοχυρώνονται οι 4.050 ημέρες ασφάλισης και να καθορίζονται στα 20 μεροκάματα του ανειδίκευτου εργάτη, μιλάμε για το κατώτατο όριο της σύνταξης ή στο 80% του βασικού μισθού, ο οποίος βασικός μισθός δεν μπορεί να είναι στη λογική της ρυθμιζόμενης μιζέριας. Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχουν γιατροί εργασίας στις επιχειρήσεις, οι οποίοι θα προσλαμβάνονται όχι από την εργοδοσία αλλά από το κράτος και την ανάπτυξη αυτής της ειδικότητας του γιατρού εργασίας, την οργάνωση ειδικών μονάδων που θα ασχολούνται με τη διερεύνηση, διάγνωση και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών.