Οσο κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τόσο πυκνώνουν οι πιέσεις για να ξαναρχίσει το παζάρι πάνω στα διχοτομικά σχέδια που συζητήθηκαν πριν από έναν περίπου χρόνο στην Ελβετία και αυτήν τη φορά να υπάρξει συμβιβασμός, με το επιχείρημα ότι έτσι θα κατευναστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας. Για παράδειγμα, την περασμένη βδομάδα γραφόταν σε εφημερίδα ότι «το θετικό κίνητρο που έχει η Τουρκία για μια συμφωνημένη λύση του Κυπριακού, είναι η συμμετοχή της στο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου». Αλλά και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, υπήρξε δημοσίευμα που έγραφε ότι η Τουρκία προσήλθε στη Σύνοδο της Βάρνας με προσχέδιο συμφώνου για τη σύσταση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων που θα αποφασίζει για τους υδρογονάνθρακες στη βάση της συνεκμετάλλευσης, σε όλη την έκταση της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και αν δεν υπάρξει συνολική διευθέτηση του Κυπριακού. Θυμίζουμε επίσης ότι και στην Ελλάδα υπήρξαν παλιότερα απόψεις που μιλούσαν για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, προκειμένου μέσα από εκεί να προκύψει σταδιακά μια συνολικότερη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Τέτοιες απόψεις και προτάσεις επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία διεξάγει ένα σύνθετο παζάρι στην ευρύτερη περιοχή, που περιλαμβάνει και τους υδρογονάνθρακες της Ανατ. Μεσογείου, στην προσπάθειά της να διασφαλίσει και να επεκτείνει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Πάνω σ' αυτήν τη βάση αντιπαρατίθεται και με την Ελλάδα, η οποία βαθαίνει ολοένα και περισσότερο την εμπλοκή της σε ανταγωνισμούς και σχέδια που αφορούν το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής, των δρόμων και των πηγών Ενέργειας, εκθέτοντας το λαό σε νέους μεγάλους κινδύνους και στην τουρκική επιθετικότητα.