Το αποτέλεσμα αυτό, που συνοδεύτηκε με σημαντική αύξηση αλλά και ανανέωση των ψηφισάντων, δεν ήρθε από τη μια μέρα στην άλλη. Ηταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς του Σωματείου σε πολλά μέτωπα, και με ποικίλες μορφές, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και φυσικά ήταν αποτέλεσμα της αγωνιστικής, διεκδικητικής - κόντρα στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της εργοδοσίας - κατεύθυνσης που είχαμε.

Οταν πριν από δύο χρόνια αναλάβαμε και πάλι τη διοίκηση του ΣΕΗ, η κατάσταση που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε δεν ήταν εύκολη.

Ενας κλάδος απογοητευμένος από τη συνολική κατάσταση, αλλά και από το Σωματείο, αφού οι προηγούμενες διοικήσεις καλούσαν τους ηθοποιούς να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας κλάδος όπου οι νέοι ηθοποιοί στη συντριπτική πλειοψηφία τους απείχαν, καθώς απαξίωναν το συνδικαλισμό ή αγνοούσαν τον τρόπο διεκδίκησης καλύτερων όρων δουλειάς.

Ωστόσο, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, παρά την υποχώρηση και απομαζικοποίηση του Σωματείου, δεν κάτσαμε με σταυρωμένα τα χέρια. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις, που έκλιναν σε όλες τις πτώσεις την υποχώρηση, αντισταθήκαμε σε αυτήν την αντικειμενικά άσχημη κατάσταση και κάναμε προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός, καταπολεμώντας και υποκειμενικές αδυναμίες.

Βλέποντας τις αντιθέσεις και τις δυνατότητες, μπήκαμε μπροστά, χαράξαμε ένα σχέδιο παρέμβασης, επιδιώκοντας να διαμορφώσουμε θέσεις και πλαίσιο, να συζητάμε με περισσότερους, να γίνεται η δουλειά μας πιο πολύμορφη, να τραβιούνται δυνάμεις στη μάχη, να αξιοποιούνται περισσότεροι, να γίνονται βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, να βαθαίνει η πολιτική συζήτηση.

Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης και προσπάθειας ήταν και τα βήματα που έγιναν στις αρχαιρεσίες. Οι εκλογές με αύξηση της συμμετοχής αποτέλεσαν απάντηση στην επίθεση που δεχόμασταν από δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ότι η γραμμή μας στο κίνημα αποσυσπειρώνει, απομαζικοποιεί, στενεύει. Αποτύπωσαν το κύρος που μπορεί να κατακτά ένα σωματείο όταν διαμορφώνει αγωνιστικούς, πολύμορφους δεσμούς στους χώρους δουλειάς, τη δυνατότητα συσπείρωσης, κινητοποίησης, οργάνωσης που δίνει στο συνδικαλιστικό κίνημα η ασυμβίβαστη γραμμή του ΠΑΜΕ. Με λίγα λόγια, η αύξηση της συμμετοχής, αλλά και η αύξηση κατά 100 ψήφους της παράταξής μας, ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς της διετίας και όχι απλά του τελευταίου διαστήματος.

Η προσπάθεια αυτή δεν ήταν εύκολη. Επρεπε να ξεπεράσουμε τη δυσκολία ότι ο βασικός όγκος των ηθοποιών που δούλευαν στα μεγάλα θέατρα δεν ήταν συνδικαλισμένοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να ξεκινήσει η δουλειά χωρίς δυνάμεις του Σωματείου από τα «μέσα». Πήραμε λοιπόν υπόψη μας την ανάγκη να πλησιάσουν το Σωματείο νέοι ή και μεγαλύτεροι ηθοποιοί, να το γνωρίσουν, να οργανωθούν σε αυτό.

Η προσπάθεια αυτή μάλιστα γινόταν σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις των ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είτε δεν έκαναν τίποτα σε αυτήν την κατεύθυνση, είτε καλούσαν σε αποχή από το Σωματείο, είτε καλλιεργούσαν την απογοήτευση και την αποστράτευση. Εδιναν μάλιστα και «το παράδειγμα», απέχοντας οι περισσότεροι από τις μαζικές διαδικασίες του Σωματείου (συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις), δηλώνοντας ακόμα και παραίτηση από το ΔΣ όταν η πάλη κλιμακώθηκε. Εμείς κινηθήκαμε αναπτύσσοντας δραστηριότητα για κάθε πρόβλημα, επιδιώξαμε να βρισκόμαστε κοντά στους σπουδαστές των δραματικών σχολών με διάφορες πρωτοβουλίες, ήμασταν σταθερά στα θέατρα συζητώντας με τους συναδέλφους.

Το πρώτο διάστημα, ανοίγοντας το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, το ενδιαφέρον ήταν μικρό, κυρίως γιατί οι συνάδελφοι πίστευαν ότι ήταν κάτι ανέφικτο. Με την επιμονή μας, αλλά κυρίως όταν η συζήτηση ξέφυγε από μία γενική δουλειά ζύμωσης και αποτυπώθηκε σε συγκεκριμένα αιτήματα και πρωτοβουλίες, τότε άνοιξαν δρόμοι. Γιατί μπορεί ένας ηθοποιός να μην ήξερε ούτε τι είναι, ούτε πώς να παλέψει για τη Συλλογική Σύμβαση, καταλάβαινε όμως ότι δεν γίνεται να κάνει πρόβες 2 μήνες απλήρωτος, ούτε να πληρώνεται με την ώρα της παράστασης.

Οταν τον καλούσαμε σε Γενικές Συνελεύσεις για να πει τη γνώμη του και μαζί οργανώναμε πρωτοβουλίες, ξεκαθάριζε στο μυαλό του και το πώς. Το Σωματείο έτσι έγινε ένα ζωντανό σώμα, που ήρθε και πάλι σε επαφή με τους θιάσους και μέτρησε εκατοντάδες νέα μέλη. Ανέπτυξε πληθώρα πρωτοβουλιών με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυσή του (1917 - 2017). Πρωτοβουλίες που πήραν διάφορες μορφές (έκθεση αρχειακού υλικού, ιστορικός περίπατος, ντοκιμαντέρ) και που βοήθησαν να νιώσει ο κλάδος κομμάτι και συνέχεια αυτού του ιστορικού Σωματείου.

Αντίστοιχα, με ποικιλομορφία χειριστήκαμε και τις κινητοποιήσεις για τη Συλλογική Σύμβαση. Μοιράσαμε ανακοινώσεις στο κοινό γνωστοποιώντας τα αιτήματά μας και ζητώντας τη συμπαράστασή τους, πραγματοποιήσαμε καλλιτεχνικά δρώμενα έξω από τα θέατρα, μαζέψαμε εκατοντάδες υπογραφές από ανθρώπους της τέχνης. Κάπως έτσι φτάσαμε στην υπογραφή 3 Συμβάσεων (με το ΚΘΒΕ, με το Εθνικό Θέατρο και με το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας), κάπως έτσι συνεχίζουμε τη μάχη για την υπογραφή Σύμβασης και στο Ελεύθερο Θέατρο. Στα μέσα αυτής μάς βρήκαν και οι εκλογές του Σωματείου. Αποφασίσαμε λοιπόν να δώσουμε και τη μάχη των εκλογών ως κλιμάκωση, ενίσχυση αυτού του αγώνα.

Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν 15 μέρες μετά από κλαδική απεργία που προκήρυξε το Σωματείο από κοινού με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, γεγονός που βοήθησε να συνδέεται η μάχη με την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού, με την ενίσχυση του Σωματείου ως παράγοντα που κάνει πιο δυνατούς τους αγώνες. Αυτό μας βοήθησε να γενικεύσουμε τη συζήτηση, αναδεικνύοντας με τι όρους μπορούν οι εργαζόμενοι να αντιπαρατεθούν με την εργοδοσία, χωρίς όμως οι κουβέντες να είναι γενικόλογες, αλλά πατώντας πάνω στην υπαρκτή πείρα που και οι ίδιοι οι συνάδελφοι είχαν. Ετσι είχαμε και μετρήσιμα αποτελέσματα από ηθοποιούς του Εθνικού, του ΚΘΒΕ, της Πάτρας, των θεάτρων που συμμετείχαν στην απεργία, που στήριξαν με την ψήφο τους την κατεύθυνση της διοίκησης του ΣΕΗ.

Ανταποκρίθηκαν δηλαδή οι συνάδελφοι σε αυτό που ως Διοίκηση μαζί με τον ΠΜΣ αναδείξαμε, ότι μπορεί να υπάρξει συνδικαλισμός που να συσπειρώνει, αρκεί αυτός να έχει σε πρώτο πλάνο τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Διαμορφώσαμε έτσι έναν πόλο στον αντίποδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος, που καλλιεργούσε τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του αγώνα, ιδιαίτερα μπροστά στην απεργία, η οποία είχε σημαντική επιτυχία.

Ορισμένα μάλιστα στοιχεία της ίδιας της απεργίας μάς κάνουν πολύ αισιόδοξους. Θίασοι που, αν και δεν είχε προκηρυχθεί εκεί απεργία, απήργησαν για συμπαράσταση, άλλοι που πριν τις παραστάσεις διάβαζαν κείμενο στήριξης, σπουδαστές δραματικών σχολών που συμμετείχαν στην απεργιακή συγκέντρωση.

Η συνολική δράση του Σωματείου και το αποτέλεσμα των εκλογών μάς γεμίζουν με αισιοδοξία για το ρόλο που μπορεί να παίξει το ΣΕΗ στην αλλαγή συσχετισμών στην Ομοσπονδία, αλλά και για τη συνέχεια των αγώνων. Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος άλλωστε απαιτούν επαγρύπνηση. Και το ΣΕΗ, παίρνοντας μέρος στους κοινωνικούς αγώνες, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, να καλλιεργήσει αγωνιστικές διαθέσεις και αισιοδοξία, να εμψυχώνει την εργατική τάξη και το λαό για τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά.