Γέμισαν πάλι τα σαββατοκυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων με αφιερώματα για το τι θα μπορούσε να έχει γίνει για την πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι, για τα συστήματα που δεν εγκαταστάθηκαν (ή δεν εγκαταστάθηκαν σωστά), για τις υπηρεσίες που δεν στελεχώθηκαν, για το συντονισμό που δεν λειτούργησε και πάει λέγοντας. Βέβαια, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι άγνωστο, εδώ και πολλούς μήνες. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να έχουν ρίξει μια ματιά στα όσα ειπώθηκαν στην ημερίδα που διοργάνωσε το ΚΚΕ σχεδόν δυο μήνες πριν την τραγωδία και την οποία όλοι μαζί «έθαψαν», στις Επερωτήσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, τότε που τα κυβερνητικά στελέχη έλεγαν ότι δουλεύουν όλα «ρολόι», ή στις δεκάδες καταγγελίες των συνδικαλιστικών οργάνων των πυροσβεστών, των δασικών υπηρεσιών κ.ο.κ. Τίποτα απ' όλα αυτά όμως δεν ενδιέφερε τότε, όπως δεν ενδιαφέρει και τώρα, που επιχειρείται η «διαχείριση» του ζητήματος. Εκείνο που απασχολεί είναι, μέσα από τη γνωστή αντιπαράθεση περί «ικανών», «ανίκανων», «ανοργάνωτων» και πάει λέγοντας, να κουκουλώσουν τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής, να κρύψουν το γεγονός ότι τα μέτρα για την προστασία του λαού ιεραρχούνται στον πάτο της πολιτικής τους και πάντα με τη λογική «κόστους - οφέλους» για τους καπιταλιστές και το κράτος τους. Παράλληλα, πότε δείχνοντας τα αυθαίρετα και πότε τους μηχανισμούς «πολιτικής προστασίας» ως υπαίτιους, επιχειρούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, που προμηνύουν νέες τραγωδίες για το λαό. Αυτήν την επιχείρηση πρέπει να αποκρούσουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.