Διήμερες ήταν οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο στην Κοζάνη, στον Δημοτικό Κήπο. Την πρώτη μέρα έγινε συζήτηση με τίτλο «Καπιταλισμός: Ενας κόσμος τόσο παράξενος, που μέσα στην αφθονία κανείς πεθαίνει... Σοσιαλισμός: Το μεγάλο άλμα προς την απελευθέρωση του ανθρώπου», με ομιλητή τον Σωκράτη Μπουντόλο, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Ακολούθησε συναυλία από τοπικό ροκ συγκρότημα.

Τη δεύτερη μέρα, τις εκδηλώσεις άνοιξε ο Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Κοζάνης της ΚΝΕ, Γιώργος Ριμπάς, και ακολούθησε μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο από το συγκρότημα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Το λόγο μετά πήρε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και κεντρικός ομιλητής του Φεστιβάλ, και η βραδιά έκλεισε με μεγάλη συναυλία με τον Χρήστο Θηβαίο.

Αναφερόμενος στο σύνθημα του Φεστιβάλ, ο Κ. Παπασταύρου σημείωσε ότι συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο της 100χρονης πορείας του ΚΚΕ και της 50χρονης πορείας της ΚΝΕ, στηριγμένοι στα πολύτιμα συμπεράσματα της Ιστορίας μας αλλά πολύ περισσότερο γιατί παλεύουμε για τη ζωή που έχει ανάγκη και αξίζει στο λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας μας.

Σημείωσε χαρακτηριστικά:

«Δεν μας αξίζει να θυσιάζουμε διαρκώς τις ανάγκες μας, την προοπτική μιας αξιοπρεπούς ζωής, το δικαίωμά μας στο μέλλον, για τα κέρδη τους και τις ζημιές τους...

Δεν μας αξίζει να ζούμε τον κίνδυνο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων, περιφερειακών ή πιο γενικευμένων, τον κίνδυνο να πληρώσουν ιδιαίτερα οι πιο νέες γενιές με το αίμα τους τις κόντρες για τα κέρδη, για το μοίρασμα αγορών, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Δεν αξίζει σήμερα άνθρωποι να χάνονται με τραγικό τρόπο σε πλημμύρες και φωτιές, όπως ζήσαμε πριν από δυο μήνες στο Μάτι της Αττικής. Δεν αξίζει να αρρωσταίνουν βαριά ή να κινδυνεύουν από ασθένειες που υποτίθεται ότι έχουν αντιμετωπιστεί εδώ και χρόνια. Σήμερα, που η επιστήμη και η τεχνολογία δίνουν μεγάλες δυνατότητες στον άνθρωπο να προστατευτεί από τη μανία της φύσης... Δυνατότητες που δεν αξιοποιούνται, ως αποτέλεσμα των ταξικών επιλογών, γιατί δεν συμφέρει τα κέρδη των μονοπωλίων η αξιοποίησή τους, γιατί το αστικό κράτος έχει άλλες προτεραιότητες, γιατί - πάνω απ' όλα - όλα είναι εμπόρευμα, η γη, το νερό, ο αέρας, και αυτό είναι το υπόβαθρο τα φυσικά φαινόμενα να γίνονται αφύσικες καταστροφές για το λαό».

Επεσήμανε ότι το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους είναι μέγεθος αντιστρόφως ανάλογο των αξιοπρεπών μισθών, της δουλειάς με δικαιώματα, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αναφέρθηκε στην πείρα που έχουν οι εργαζόμενοι της περιοχής εδώ και πολλά χρόνια από τις υποσχέσεις της ανάπτυξης, με αιχμή το ενεργειακό κέντρο της Πτολεμαΐδας. Την ίδια στιγμή που ο «απελευθερωμένος» τομέας Ενέργειας και με τη ΔΕΗ ΑΕ βασικό πυλώνα μετράει μεγάλα ποσοστά κέρδους, οι εργαζόμενοι συνεχώς χάνουν δικαιώματα, μεγαλώνει το μέρος των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας που έρχονται αντιμέτωποι με την ενεργειακή φτώχεια κ.λπ.

Αναφέρθηκε επίσης στην εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων, και υπογράμμισε τις επικίνδυνες εξελίξεις στο Κόσσοβο, τα σχέδια αλλαγής συνόρων που έχουν και αυτά την ελληνική συμβολή. Με τη συμφωνία των Πρεσπών, σημείωσε, η Ελλάδα βάζει το χέρι της στο μεγάλο ανακάτεμα που πάει να γίνει αυτήν τη στιγμή στα Βαλκάνια. Σκοπός της συμφωνίας δεν ήταν να λυθεί το ζήτημα με την ΠΓΔΜ αλλά να προωθηθούν οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί και αυτοί της ΕΕ. Γι' αυτό άλλωστε δεν λύνει τίποτα η συμφωνία. Γι' αυτό έχει το σπέρμα των αλυτρωτισμών και της αμφισβήτησης συνόρων. Γι' αυτό και το ΚΚΕ την απορρίπτει. Οπως επίσης απορρίπτει και τις εθνικιστικές κορόνες, που αλείφουν βούτυρο στο ψωμί αυτών που αμφισβητούν σύνορα, που δεν βγάζουν άχνα για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και αποπροσανατολίζουν με την ονοματολογία.

Σημείωσε, τέλος, ότι η υπόσχεση που δίνουμε μπροστά στα 100χρονα του ΚΚΕ και τα 50χρονα της ΚΝΕ είναι ότι θα παλέψουμε ώστε περισσότεροι νέοι να συσπειρωθούν γύρω από το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση, την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, για να γίνουν οι εργαζόμενοι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, για μια οικονομία η οποία, στηριγμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία, θα λειτουργεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Γι' αυτό χρειάζεται με όλους τους τρόπους ενίσχυση του ΚΚΕ, συσπείρωση και κοινή δράση με τους κομμουνιστές σε όλα τα μέτωπα.