ΕΙΝΑΙ βάναυση πρόκληση. Είναι ασέβεια, αλλά και ύβρις στα εκατομμύρια των νεκρών, που έδωσε η ανθρωπότητα στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η απόφαση που έχει πάρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μετονομάσει τη μεγάλη και κοσμοϊστορική μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης (9 Μάη 1945) σε «Ημέρα της Ευρώπης».

ΠΑΝΕ εφτά χρόνια, όταν γιορτάζαμε τα 50χρονα από τη συντριβή του χιτλεροφασισμού (Μάης 1995), που στον ορίζοντα φάνηκαν καθαρά οι προσπάθειες για μια ριζική «αναθεώρηση» της ιστορίας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Στόχος: Να υποβιβαστεί ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη, την τιτάνια σύγκρουση με τις σιδερόφραχτες χιτλερικές ορδές και που, τελικά, το θεριό κυνηγήθηκε και συντρίφτηκε μέσα στη φωλιά του. Κι η κόκκινη σημαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ...

ΕΤΣΙ έφθασε η πολυπόθητη μέρα, που χρόνια καρτερούσε ο άνθρωπος σ' όλη τη Γη. Σταματούσε ο φονικότερος πόλεμος, που είχε μέχρι τότε γνωρίσει η ανθρωπότητα. Είναι η μέρα, που, σε μια συμβολική σύμπτωση, στην καρδιά της άνοιξης, οι σάλπιγγες στα πεδία των μαχών ανάγγειλαν την κατάπαυση του πυρός.

ΕΙΝΑΙ η κοσμογονική, μεγάλη ώρα, που άνοιγαν οι πόρτες των στρατοπέδων και των φυλακών. Στα κολαστήρια του θανάτου, έσβηναν οι φωτιές στα κρεματόρια. Είναι η ώρα, που στο Μπούχενβαλντ οι κρατούμενοι, εκείνα τα κοκάλινα φαντάσματα, που είχαν επιζήσει, συγκεντρώνονταν στο χώρο του προσκλητηρίου κι ελεύθεροι πια, μέσα στον τόπο της πιο αβάσταχτης δοκιμασίας, έδιναν τον αιώνιο εκείνο όρκο «πως δε θα σταματούσαν ποτέ τον αγώνα, παρά μόνον όταν κι ο τελευταίος ένοχος σταθεί μπροστά στους δικαστές των λαών...».

ΚΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ εκείνος όρκος του Μπούχενβαλντ τέλειωνε με τούτα τα λόγια: «Στόχος μας είναι η οικοδόμηση ενός νέου κόσμου ειρήνης και ελευθερίας. Αυτό το χρωστάμε στους νεκρούς μας, στους συγγενείς τους». Οι λαοί πλήρωσαν με βαρύτατο τίμημα την Αντιφασιστική Νίκη, τη συντριβή του χιτλεροφασισμού. Η ανθρωπότητα έζησε τον πιο πολυαίμακτο, αλλά και τον πιο αφανιστικό πόλεμο, εξανδραποδισμού, θανάτου και φρίκης.

ΕΙΝΑΙ συγκλονιστικά τα νούμερα της θυσίας για να συντριβεί η φοβερή στρατιωτική μηχανή των χιτλεροφασιστών, στη φοβερή εκείνη έφοδο που εξαπέλυσαν εναντίον σειράς ευρωπαϊκών χωρών (ανάμεσά τους κι η χώρα μας), κυρίως, όμως, εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης, που βάσταξε το κύριο βάρος του πολέμου και με τις τεράστιες θυσίες και τον ηρωισμό του Κόκκινου Στρατού έφερε το πρώτο καίριο πλήγμα στους εισβολείς.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙ κανείς σήμερα, όταν φέρνει στο νου τα δαιμονικά σχέδια που είχαν καταστρώσει για τους λαούς, για ολόκληρη την ανθρωπότητα, οι χιτλερικοί. Σχέδια εξόντωσης, υποδούλωσης. Στη γιγάντια αυτή μάχη, 50.000.000 οι νεκροί και, φυσικά, η Σοβιετική Ενωση έδωσε πάνω από 20.000.000 ζωές. Κολύμπησε στο αίμα, στη φωτιά και το θάνατο.

ΤΙΜΗΤΙΚΟ και μεγάλο είναι, επίσης, και της πατρίδας μας το μερίδιο στον αντιφασιστικό αγώνα των λαών. Στα μετερίζια της μεγάλης αυτής αναμέτρησης στην Αλβανία, στα οχυρά της Μακεδονίας, στην Κρήτη, η Ελλάδα είχε τιμητική εισφορά στη μάχη για τη συντριβή του φασισμού. Κι έπειτα, στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, με το φλογερό κάλεσμα του ΕΑΜ, πυρπόλησε τις ψυχές κι έφερε την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή του συμμαχικού αγώνα. Είναι αρκετά χρόνια, που συστηματικά και με όλα τα σύνεργα «μελετητές» κι άλλοι ειδικοί επιζητούν να βγάλουν από τη μνήμη των λαών τη μεγάλη μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης και, φυσικά, τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης και του Κόκκινου Στρατού. Αλλά αυτά τα προικιά της ιστορίας των λαών δεν ξεγράφονται και δεν ξαναγράφονται.

ΟΙ «ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ» της ΕΕ, που προχώρησαν στη μετονομασία της μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης σε «Ημέρα της Ευρώπης», και οι υποτακτικοί τους οργάνωσαν και φέτος δοξαστικά και φιέστες. Και στα κανάλια οι γνώριμοι «ψαλτάδες»...

ΜΕΓΑΛΗ κι αλησμόνητη θα 'ναι πάντα η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης. Οσο κι αν επιχειρούν οι «εκσυγχρονιστές» κι οι κάθε λογής «ψαλτάδες», τα μηνύματά της είναι βαθιά ριζωμένα στις καρδιές των λαών. Στα χέρια τους, στους αγώνες, αυτό που μας είπε του αντιφασίστα Αμερικανού ποιητή ο στίχος:

«Σας εμπιστευόμαστε το θάνατό μας

Κάντε η θανή μας το τέρμα του πολέμου

να σημάνει».

Ο Θανάσης Παφίλης σπούδασε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα, ήταν μέλος της Αντι - ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ. Σήμερα είναι γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ και εκτελεστικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Υπήρξε βουλευτής του ΚΚΕ από το 1989 - 1993. Είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Η συμπόρευση των δυο παρατάξεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα ειρήνης, το κίνημα προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων και άλλων κινημάτων, οικοδόμησε κοινή αντίληψη, η οποία εκφράστηκε μέσα από αυτή τη συμπαράταξη για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Κάτι που εξάλλου αποδείχτηκε περίτρανα με τη συμμετοχή πλήθους εκπροσώπων μαζικών φορέων την προηγούμενη Πέμπτη, στην επίσημη παρουσίαση των υποψηφιοτήτων.

Οπως ήδη έχει γίνει γνωστό, την Πέμπτη στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, παρουσιάστηκαν ο υποψήφιος για τη Διευρυμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθήνας - Πειραιά Θανάσης Παφίλης καθώς και οι υποψήφιοι νομάρχες Αθήνας Ηλίας Νικολόπουλος και Πειραιά Ελπίδα Παντελάκη. Τρεις υποψήφιοι, οι οποίοι προωθούν την αντίληψη ότι ο λαός δεν μπορεί να είναι στο περιθώριο, είναι, αντίθετα, αυτός που μπορεί να δημιουργήσει άλλους συσχετισμούς στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η ΝΑΣ, σε αντίθεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που φορώντας την «αριστερή ταμπέλα», καλλιεργούν αυταπάτες στον ελληνικό λαό, για ανεξάρτητη και αυτοτελή αυτοδιοίκηση, για καλύτερη... διαχείριση μέσα στον «καταιγισμό» των αντιλαϊκών μέτρων, παλεύει και θα συνεχίσει να παλεύει για την ανατροπή αυτής της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής. Η ΝΑΣ, δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα συγκρουστεί με την αδιέξοδη αυτή νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική και στον τομέα της Αυτοδιοίκησης.

Σημαντικά ήταν και τα πολιτικά μηνύματα που έστειλαν μέσα από τις ομιλίες τους τόσο ο Θ. Παφίλης όσο και ο Ηλ. Νικολόπουλος. Στα χαρακτηριστικά αποσπάσματα που παραθέτουμε στο σημερινό φύλλο, αναδεικνύονται ξεκάθαρα οι στόχοι, οι επιδιώξεις αλλά και ο γενικότερος ρόλος που φιλοδοξεί να παίξει η ΝΑΣ.

Ο Θ. Παφίλης, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του έκανε λόγο για δυο μεγάλες πολιτικές επιλογές που βρίσκονται μπροστά από τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα, σ' αυτές τις νομαρχιακές εκλογές, τονίζοντας: «Θα δώσουν την ψήφο τους στους συνδυασμούς που στηρίχτηκαν από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το Συνασπισμό και που όλα τα προηγούμενα χρόνια συνεργάστηκαν αρμονικά στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και σήμερα εμφανίζονται δήθεν να συγκρούονται ή θα στηρίξουν τη Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία που αντιστάθηκε με συνέπεια στο παρελθόν και σήμερα αποτελεί την προοπτική στην κατεύθυνση της ανατροπής της;».

Σ' άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Θ. Παφίλης υπογράμμισε ότι «η ΝΑΣ δεν είναι δημιούργημα συμφωνίας κορυφών, ούτε μία πλασματική ενότητα παρατάξεων. Εχει δοκιμαστεί στα προηγούμενα χρόνια στις δυσκολίες του αγώνα και της πάλης. Σ' αυτή την πορεία, οι δυνάμεις που συμμετέχουν στη ΝΑΣ και όσες ακόμα συμπορευτούν μαζί μας αναπτύσσοντας κοινή δράση, οικοδόμησαν κοινή αντίληψη, έχουν επεξεργαστεί κοινούς και βαθύτερους στόχους. Εχει συναντηθεί και αγωνιστεί με τις ζωντανές λαϊκές δυνάμεις που συγκρούστηκαν με την αντιλαϊκή πολιτική, με συνέπεια, χωρίς ταλαντεύσεις και καιροσκοπισμούς και δεν ενσωματώθηκε στη διαχειριστική λογική».

Ο Θ. Παφίλης ξεκαθαρίζοντας την πολιτική φιλοσοφία της ΝΑΣ, επισήμανε: «Η ΝΑΣ αποτελεί το ξεκίνημα μιας πορείας οικοδόμησης ενός ευρύτερου μετώπου που δε θα σταματήσει στις εκλογές, αλλά θα συνεχίσει και την επόμενη μέρα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Εμείς επιδιώκουμε ενότητα για την ανατροπή και όχι ενότητα για τη διαχείριση. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα με την ψήφο τους και την ενίσχυση τής ΝΑΣ, δημιουργούν προϋποθέσεις για μια Αυτοδιοίκηση που θα αγωνίζεται μαζί τους και δε θα βρίσκεται απέναντί τους. Συμβάλλουν αποφασιστικά σε μια ελπιδοφόρα λαϊκή αντεπίθεση με προοπτική».

Ο Ηλίας Νικολόπουλος, υποψήφιος, είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου. Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα. Είναι δικηγόρος στον Αρειο Πάγο και εκλεγμένο μέλος του ΔΣ της Ενωσης Συνταγματολόγων από το 1994. Εχει πλούσια ερευνητική, διοικητική εμπειρία, καθώς και πλούσια συγγραφική δράση και για τα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΔΗΚΚΙ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι βασικός στόχος της συμπαράταξης ΝΑΣ και ΔΗΚΚΙ και όχι μόνον, «θα είναι η προσπάθεια για τη θέσπιση θεσμών λαϊκής συμμετοχής στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ώστε οι πολίτες δημότες να συμμετέχουν ενεργά στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν και να μπορέσουν έτσι να αντιπαλέψουν τα νεοφιλελεύθερα και αντιλαϊκά μέτρα».

Συγχρόνως, όμως, ο Ηλ. Νικολόπουλος εξέφρασε την πεποίθησή ότι «η συμπαράταξη της ΝΑΣ και της ΔΗΚΚΙ θα διευρυνθεί και με άλλους φορείς που επιθυμούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την επίτευξη μιας ουσιαστικής Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, που θα στηρίζεται στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών και θα αποτελέσει ανάχωμα στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων από την κεντρική εξουσία».

Η Ελπίδα Παντελάκη

Η Ελπίδα Παντελάκη, επικεφαλής της ΝΑΣ Πειραιά, είναι ιδιωτική υπάλληλος. Από το 1994 είναι νομαρχιακή σύμβουλος. Εντάχθηκε στις γραμμές της ΚΝΕ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ από το 1976 και ανέπτυξε από νεαρή ηλικία πλούσια δράση στο γυναικείο κίνημα και στο κίνημα ειρήνης. Είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η σχιζοφρενική στάση του υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος από τη μια υποστήριξε ότι «πριν από 20 χρόνια οι αρχές περί ποινικού δικαίου θα έθεταν στην άκρη ένα τέτοιο κείμενο ως επικίνδυνο», ενώ από την άλλη εισηγήθηκε την κύρωσή του, αναδεικνύει τη μια, όχι όμως και την πλέον επικίνδυνη πτυχή του ζητήματος. Στο τέλος της γραφής, αναμενόμενο είναι μια κυβέρνηση «εκσυγχρονιστών» να προσαρμόζεται στη βαρβαρότητα και να θεωρεί πολυτέλεια την τήρηση των αρχών του ποινικού δικαίου κάτω από τις σύγχρονες συνθήκες.

Αν όμως, επειδή «δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε να αιωρείται μια αρνητική ρητορική εναντίον της Ελλάδας» και επειδή δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει «τη διεθνή κοινότητα απέναντί της», υιοθετηθούν οι ορισμοί της τρομοκρατίας των ισχυρών, δηλαδή κατά κύριο λόγο των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ, τότε όχι μόνο καταστρατηγούνται οι αρχές του ποινικού δικαίου, αλλά η ίδια η δημοκρατία. Και τούτο διότι είναι καταστρατήγηση της δημοκρατίας, αντιδημοκρατική εκτροπή αν αποδεχτούμε:

• Την εξίσωση πας μη φιλοαμερικανός βάρβαρος και τρομοκράτης, του Προέδρου Μπους.
• Την εξίσωση όλων των κινημάτων και χωρών που αντιτίθενται στην αμερικανική πολιτική με τρομοκράτες, που περιλαμβάνεται στη γνωστή λίστα των ΗΠΑ.
• Τις διαδηλώσεις έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ ως στοιχείο, που μπορεί να κατατάξει μια χώρα στις χώρες υψηλού τρομοκρατικού κινδύνου, κάτι που επικαλέστηκαν οι ΗΠΑ στην επίσημη έκθεσή τους για την τρομοκρατία, αναφορικά με την Ελλάδα.
• Το διαχωρισμό του τρομοκράτη από τον κοινό εγκληματία από το γεγονός πως ο δεύτερος στοχεύει με τις πράξεις του να ανατρέψει τους υπάρχοντες θεσμούς, δηλαδή ότι είναι τρομοκράτης όποιος δεν αποδέχεται πως καπιταλισμός σημαίνει το τέλος της ιστορίας, κάτι που προτείνεται από την ΕΕ.
• Το χαρακτηρισμό από την ισπανική προεδρία της ΕΕ των κινητοποιήσεων κατά της παγκοσμιοποίησης ως «έργου ενός χαλαρού δικτύου, που καλύπτεται πίσω από διάφορα κοινωνικά μέτωπα, δηλαδή οργανώσεις που εκμεταλλεύονται τη νόμιμη θέση τους, για να βοηθήσουν την επίτευξη των στόχων των τρομοκρατικών ομάδων».
• Την κατάληψη της Εθνικής ακόμα και του Παντείου ως τρομοκρατικές πράξεις.

Οσο υπερβολικά και αν φαντάζουν όλα αυτά, εκεί οδηγεί η αποδοχή του ορισμού της τρομοκρατίας «κατά τον ισχυρό», εκεί οδηγεί η κύρωση σκοταδιστικών συμβάσεων στο όνομα της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Οδηγεί, όμως, και εμάς να βγούμε κάποια μέρα στους δρόμους της Αθήνας, και αντί όπως οι πολίτες της Βιέννης την περίοδο της κατοχής να έχουμε το πεντάλφα στο πέτο, να βροντοφωνάζουμε «είμαστε όλοι τρομοκράτες». Μη μας εξωθείτε να το πράξουμε, γιατί τότε θα έχετε μεν κερδίσει την εμπιστοσύνη των ισχυρών του πλανήτη, αλλά θα έχετε χάσει εκείνη του «τρομοκράτη» λαού. Κι όπως απέδειξε η πρόσφατη άρνηση ακόμη και του Προέδρου της Αιγύπτου να συναντήσει τον Πάουελ, οι ξένοι προστάτες δεν αρκούν. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας.

Μεγάλες ήταν οι κινητοποιήσεις των γιατρών του ΙΚΑ το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο όμως, οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες αρνήθηκαν να συντονιστούν, όπως πρότεινε η ΔΗΠΑΚ-Γ, με τους λαϊκούς φορείς για τη διεκδίκηση ενός ενιαίου δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας

Η πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), οι αναδιαρθρώσεις που προωθούν η ΕΕ και η κυβέρνηση στη χώρα μας, οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, στο άνοιγμα της ψαλίδας φτώχειας και πλούτου, στην επέκταση της απόλυτης και σχετικής φτώχειας, στο γκρέμισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, στην υποκουλτούρα που μεγαλώνει και χειραγωγεί τη συνείδηση, υπογραμμίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ, και τονίζει: «Ετσι παραδίνονται ευαίσθητοι κοινωνικοί τομείς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, στην ασυδοσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αυτή η έμφυτη τάση για αύξηση της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού γεννά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις γενοκτονίες, στο όνομα της τρομοκρατίας, την ανάγκη χειραγώγησης των λαών».

«Οι ανατροπές, συνεχίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ, που έχουν δρομολογηθεί στο χώρο της Υγείας, ενταγμένες στη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στοχεύουν κυρίως να παραχωρήσουν και να υποτάξουν πλήρως και το χώρο της Υγείας-Πρόνοιας-Ασφάλισης στη δράση και στα συμφέροντα του κεφαλαίου, με αρνητικές επιπτώσεις στην Υγεία του λαού, στο ρόλο και στις συνθήκες εργασίας των γιατρών. Επιδιώκουν, όλο και περισσότερο, η κύρια παραγωγική δύναμη, ο εργαζόμενος, να αντιμετωπίζεται σαν φθηνό εμπόρευμα, μειώνοντας την τιμή της εργατικής του δύναμης και μέσα από τη μείωση των εργοδοτικών και κρατικών δαπανών για την Υγεία. Αντιμετωπίζουν την Υγεία όχι ως κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, αλλά ως οικονομικό μέγεθος. Μετακυλίουν τις δαπάνες Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό στα ασφαλιστικά ταμεία και στους εργαζόμενους. Οι δημόσιες υπηρεσίες περίθαλψης και πρόνοιας αντιμετωπίζονται με επιχειρηματικά κριτήρια, η πρόληψη και η προαγωγή της Δημόσιας Υγείας αγνοούνται. Μετατρέπουν τα δημόσια νοσοκομεία και τις άλλες μονάδες Υγείας (ΙΚΑ) σε επιχειρήσεις. Ο Οργανισμός Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) αποτελεί το φορέα της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Η δημιουργία των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠεΣΥ) και η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε αποκεντρωμένες μονάδες με χαρακτήρα επιχειρήσεων, ο διορισμός των διοικητών (μάνατζερ), η κατάργηση ή μετατροπή των μικρών νοσοκομείων, ο νέος τρόπος προμηθειών, οι κλειστοί ανεπαρκείς προϋπολογισμοί, η κατάργηση του θεσμού της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία κλπ., επιδείνωσαν τα λειτουργικά προβλήματά τους και τείνουν να εξαφανίσουν την όποια κοινωνική προσφορά τούς έχει απομείνει. Η κατάσταση αυτή έχει αρνητικές επιπτώσεις στους ασθενείς και στους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας».

«Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), υπογραμμίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ, από τη μια, θα αποδιαρθρώσουν και θα ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες Υγείας του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων και, από την άλλη, θα οδηγήσουν χιλιάδες γιατρούς στην ανασφάλεια και στην ανεργία. Η πρωτογενής πρόληψη, για άλλη μια φορά, εγκαταλείπεται και χιλιάδες θέσεις, Γενικής και Κοινωνικής Ιατρικής καθώς και της Ιατρικής της Εργασίας, που χρειάζεται να δημιουργηθούν, ακυρώνονται. Ο οικογενειακός γιατρός, από θεματοφύλακας της υγείας της οικογένειας και συνδετικός κρίκος με τις μονάδες Υγείας που θα έπρεπε να είναι, μετατρέπεται σε τροχονόμο και Προκρούστη των κρατικών δαπανών Υγείας, με τριετείς ανασφαλείς συμβάσεις, έξω από την οργανική λειτουργία των Κέντρων Υγείας. Ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών με αναίρεση της μονιμότητας στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία, διατηρώντας τις χαμηλές αμοιβές και τις συνδέουν με την παραγωγικότητα. Επιδιώκουν να μετατρέψουν το γιατρό από επιστήμονα-λειτουργό σε μοχλό προώθησης και υλοποίησης της αντιδραστικής πολιτικής στην Υγεία. Επιδεινώνονται οι συνθήκες εργασίας και λειτουργίας του αυτοαπασχολούμενου γιατρού από την ενίσχυση της εμπορευματικής δράσης και των ασφαλιστικών εταιριών. Δεν είναι μακριά η εποχή, που αυτό το τμήμα των συναδέλφων θα έχει τυπικά τα χαρακτηριστικά του ελεύθερου επαγγελματία, αλλά ουσιαστικά θα εργάζεται σε συνθήκες "φασόν" για τις ασφαλιστικές και τις μεγάλες επιχειρήσεις στο χώρο της Υγείας».

Στη συνέχεια η ΔΗΠΑΚ-Γ προειδοποιεί ότι στα πλαίσια της σημερινής οικονομίας ιδιαίτερη θα είναι η επίπτωση στους νέους γιατρούς και στους ελευθεροαπασχολούμενους, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία θα γίνουν -- ήδη γίνονται -- φτηνή εξειδικευμένη δύναμη παραγωγής κερδών για μια μειοψηφία του χώρου.

«Μπορούμε με αξιοπρεπείς όρους να ασκήσουμε την επιστήμη μας, αν αυτοί οι όροι δε διαμορφώνουν ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, που να απευθύνεται σε όλο το λαό;», θέτει το ερώτημα η ΔΗΠΑΚ-Γ, και απαντά: «Να γιατί η διεκδίκηση ενός συστήματος, που η Υγεία θα είναι κοινωνικό αγαθό, που δε θα πουλιέται ούτε θα αγοράζεται, ταυτίζεται με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των γιατρών. Ταυτίζεται με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας, από την οποία και εμείς προερχόμαστε. Εδώ βρίσκεται και το σημείο ενότητας του αγώνα μας με τους άλλους εργαζόμενους».

Η ΔΗΠΑΚ-Γ διεκδικεί:

• Ενιαίο καθολικό δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (Υγείας-Πρόνοιας-Συνταξιοδότησης).
• Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες.
• Κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων για την Υγεία.
• Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

«Υποστηρίζουμε, συνεχίζει, και διεκδικούμε -- χωρίς εξαίρεση -- σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς μία σχέση εργασίας του γιατρού, της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με αμοιβές που να ανταποκρίνονται στο επίπεδο ζωής και στις ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν από την εργασία του».

Η ΔΗΠΑΚ-Γ υποστηρίζει την ανάπτυξη της ΠΦΥ, με ένα ευρύτατο δίκτυο Κέντρων Υγείας (ΚΥ) με τα περιφερειακά τους ιατρεία, στην πόλη και στην ύπαιθρο, με αξιοποίηση και των μονάδων του ΙΚΑ. «Τα ΚΥ, υπογραμμίζει, πρέπει να καλύπτουν όλες τις δραστηριότητες, πρόληψη, περίθαλψη, αποκατάσταση και κοινωνική βοήθεια. Ο οικογενειακός γιατρός, οργανικά ενταγμένος στα ΚΥ, θα παίζει ουσιαστικό ρόλο στην οικογένεια και στην κοινωνία και στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

Η ΔΗΠΑΚ-Γ προτείνει την απορρόφηση όλων των γιατρών που εργάζονται στο ΙΚΑ και στα Ταμεία και τη δημιουργία νέων θέσεων με τις ειδικότητες που λείπουν για την απορρόφηση ιδιαίτερα νέων γιατρών. Διεκδικεί την υψηλού επιπέδου δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και συνεχιζόμενη εκπαίδευση με δικαίωμα πρόσβασης σε όλους τους γιατρούς και «χωρίς τη διαμεσολάβηση των εταιριών φαρμάκου και υψηλής τεχνολογίας».

Τέλος, η ΔΗΠΑΚ-Γ απορρίπτει την άποψη του πληθωρισμού των γιατρών. «Πληθωρισμός υπάρχει μόνο στα πλαίσια αυτού του συστήματος και αυτής της πολιτικής», τονίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ.

Μέσα και έξω από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΣΑ και του ΠΙΣ και στο μέτρο των δυνάμεών της η ΔΗΠΑΚ-Γ, προσπάθησε, χωρίς ταλαντεύσεις, να ενισχυθεί η συσπείρωση στους γιατρούς, αλλά και με τους άλλους εργαζόμενους.

Ετσι αποκάλυψε τον πραγματικό χαρακτήρα των κυβερνητικών ανατροπών στο χώρο της Υγείας, αντιπάλεψε και συγκρούστηκε με την εφαρμοζόμενη πολιτική Υγείας και όλους όσοι τη στηρίζουν και βρέθηκε δίπλα στα προβλήματα των γιατρών στους χώρους δουλιάς, στους κλαδικούς φορείς, στους φοιτητές, αλλά και στα προβλήματα της Υγείας του λαού μας.

Αναφερόμενη στο ρόλο και στη δράση των ηγεσιών του ΙΣΑ και του ΠΙΣ η ΔΗΠΑΚ-Γ επισημαίνει ότι «αποδέχτηκαν και στήριξαν τις βασικές αντιδραστικές επιλογές στο χώρο της Υγείας». Γι' αυτό:

• Δεν αντιπαρατέθηκαν στην κυβερνητική πολιτική, ούτε συγκρούστηκαν με τα μεγάλα συμφέροντα των επιχειρήσεων, στο χώρο της Υγείας και της Ασφάλισης.
• Αναζήτησαν διεξόδους και λύσεις των ασφυκτικών προβλημάτων των γιατρών, που είναι παράγωγα του συστήματος, μέσα στο ίδιο το σύστημα, στη λογική του κοινωνικού διαλόγου και της συναίνεσης.
• Δεν ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της Υγείας της λαϊκής οικογένειας, των μεταναστών, των τοξικοεξαρτημένων ατόμων, του λαού της Αθήνας.
• Απέφυγαν να συμμαχήσουν με το εργατικό και λαϊκό κίνημα για την υπεράσπιση της υγείας, της ζωής και της ειρήνης.

«Οι επιλογές αυτές δυσκόλεψαν την εκδήλωση των αγωνιστικών διαθέσεων που εμφανίζονται σε μερίδα των γιατρών, καλλιέργησαν αυταπάτες ότι μέσα σ' αυτή την αντιλαϊκή λαίλαπα οι μισθωτοί και ελευθεροαπασχολούμενοι γιατροί μπορούν "να σωθούν", τελικά βοήθησαν στη δημιουργία κλίματος συναίνεσης και υποταγής των γιατρών στην κυβερνητική πολιτική», υπογραμμίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ.

Στην κριτική της για τις άλλες παρατάξεις η ΔΗΠΑΚ-Γ επισημαίνει τα εξής:

• Η ΔΗΚΙ στήριξε τους βασικούς άξονες της νεοσυντηρητικής πολιτικής, είτε για λόγους δημαγωγίας με τη σιωπή και την αδράνειά της απέναντι στις μεγάλες ανατροπές που έγιναν.
• Η ΠΑΣΚ-Γ άσκησε επάξια το ρόλο του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
• Η λεγόμενη ανεξάρτητη παράταξη των Νέων Γιατρών, αποδείχτηκε δέσμια της ίδιας νεοσυντηρητικής πολιτικής, την οποία υπηρέτησε και από τη θέση της αντιπροεδρίας του ΙΣΑ.
• Η ΑΕΓ υπήρξε το θλιβερό άλλοθι των αντιδραστικών ανατροπών. Διευκόλυνε την ενίσχυση και εξάπλωση της εμπορευματοποίησης της Υγείας, σπέρνοντας αυταπάτες για το δήθεν υγιή ανταγωνισμό μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

«Ουσιαστικά, με προκάλυμμα ανούσιους εξευτελιστικούς καυγάδες σε δευτερεύοντα ζητήματα ή προσωπικές αντιπαραθέσεις ομοφώνησαν στους βασικούς άξονες της πολιτικής της κυβέρνησης, συνδιαμόρφωσαν τα πεπραγμένα του ΙΣΑ και του ΠΙΣ. Υπονόμευσαν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των γιατρών και τα δικαιώματα του λαού στον τομέα της Υγείας», υπογραμμίζει η ΔΗΠΑΚ-Γ και καταλήγει: «Αυτό που από κοινού έκαναν, ήταν να διαχειριστούν τα συμπτώματα. Αν και γνωρίζουν την αιτία, δε θέλησαν, γι' αυτό και δεν μπόρεσαν, να την αντιπαλέψουν. Γιατί συμφωνούν με το βασικό προσανατολισμό των αντιδραστικών κυβερνητικών μέτρων».

Η εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) θα γίνει αύριο (13.5.2002) στα γραφεία του και ώρα 8 μ.μ. Σε περίπτωση μη απαρτίας, η συνέλευση θα γίνει στις 17.5.2002, ημέρα Παρασκευή, στο ξενοδοχείο «Holiday Inn» και ώρα 8.30 μμ.

Από τις εκλογές στις 26-27 Μάη του 2002, θα εκλεγεί το νέο 17μελές Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΣΑ, το Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΣ), οι εκπρόσωποι στη Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) και η Εξελεγκτική Επιτροπή. Η θητεία των νέων οργάνων θα είναι τριετής.

Στις προηγούμενες εκλογές είχαν πάρει μέρος 6.735 γιατροί, που αποτελούσαν το 45,94% των 14.659 εγγεγραμμένων στον ΙΣΑ. Τα αποτελέσματα στις προηγούμενες εκλογές ήταν τα εξής: Δημοκρατική Κίνηση Ιατρών (ΔΗΚΙ) 3.049 ψήφοι (ποσοστό 47,19%) και 8 έδρες. ΠΑΣΚ Γιατρών 1.419 ψήφοι (21,96%)και 4 έδρες. Νέοι Γιατροί - Ενότητα 958 ψήφοι (14,83%) και 3 έδρες. Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών (ΔΗΠΑΚ-Γ) 567 ψήφοι (8,78%) και 1 έδρα. Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών (ΑΕΓ) 468 ψήφοι (7,24%) και 1 έδρα.

Εκτός από τη ΔΗΠΑΚ, στις εκλογές του ΙΣΑ την ψήφο των γιατρών διεκδικούν ακόμα η ΔΗΚΙ, η ΠΑΣΚ-Γ, η ΑΕΓ, η Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών (ΑΡΣΙ) και η Ιατρική Ενότητα - Νέοι Γιατροί.

Αγωνιστές γιατροί και καταξιωμένοι επιστήμονες συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών (ΔΗΠΑΚ-Γ) για τις εκλογές του ΙΣΑ στις 26 και 27 Μάη 2002.

Οι υποψήφιοι της ΔΗΠΑΚ-Γ για το Διοικητικό Συμβούλιο είναι: Μαριάνθη Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή, Ζηνοβία Κακναβάτου, Νικόλαος Καρανδρέας, Δημήτριος Μανωλάτος, Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, Σωτήρης Μπαράτσης, Σπυρίδων Μπισκίνης, Ιουλία Νάρη, Χρήστος Νούσιας, Φρίντα - Τζανέ Πασσάμ, Δημήτριος Προέδρου, Ηλίας Σιώρας, Ευάγγελος Σπηλιωτόπουλος, Αθανασία Τζιώκα, Αλέξανδρος Τομαράς, Μαρίνος Τσουρούλας, Νικόλαος Φίλιας.

Εκπρόσωποι για τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ) είναι: Μαριάνθη Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή, Μιχαήλ Αργυρίου, Μαρίνος Βεθλεμές, Ηλίας Γεωργόπουλος, Αγης Γούζαρης, Μαχμούντ Ελ Αλύ, Κακουλής Τσεοδούλου, Ειρήνη Καλιδώνη, Στυλιανός Κανατάκης, Κωνσταντίνος Καραΐσκος, Κωνσταντίνα Λαρίου, Γεώργιος Μακρής, Γεώργιος Μαρόπουλος, Ευστάθιος Μπακλέζος, Σωτήρης Μπαράτσης, Ιωάννης Μπουλταδάκης, Ιουλία Νάρη, Παναγιώτης Νικολάου, Λουκία Παπασπύρου, Νικόλαος Ριζάκος, Ηλίας Σιώρας, Ευάγγελος Σπηλιωτόπουλος, Εμμανουήλ Σπυριδάκης, Χαράλαμπος Στρογγυλός, Μαρία Τάντη - Γαζή, Βασίλης Ταταρίδας, Αικατερίνη Τσιμπουκάκη, Φίλιππας Σπυρίδων, Ιωακείμ Φιλόπουλος, Χρήστος Χατζής.

Οι υποψήφιοι για το Πειθαρχικό Συμβούλιο είναι: Πρόεδρος Δημήτριος Μαντζουράτος. Αντιπροέδρος Κασσιανός Σκιαδάς. Τακτικά μέλη: Μαρίνος Αργύρης, Σόλων Βέρας, Φιλίτσα Κατσαρού, Ειρήνη Μουτζούρη, Γρηγόρης Μπόζεμπεργκ, Αλεξάνδρα Τσιρογιάννη. Αναπληρωματικά μέλη: Σπύρος Δρίβας, Ελένη Θεμελή, Ελισσάβετ Καπασούρη, Πέτρος Μαυρογεώργης, Μαρία Μοντέζι, Νίκος Παπακωνσταντίνου.

Οι υποψήφιοι για την Εξελεγκτική Επιτροπή είναι: Τακτικά μέλη: Βασιλική Καραμποϊκη, Βούλα Τσανάκα, Δήμητρα Χασιώτη. Αναπληρωματικά μέλη: Αλεξάνδρα Ρεσβάνη, Ασπασία Θερμού - Σελέκου, Νικόλαος Τελλής.

Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος (ΝΕΖ), η οποία χωροθετείται στους Δήμους Περάματος Κερατσινίου, Δραπετσώνας και Σαλαμίνας, συνιστά, όπως είπε η ομιλήτρια, μια υπερτοπική αγορά εργασίας. Παρ' όλο που ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων της ζώνης κατοικεί στους τέσσερις παραπάνω δήμους, η προσφορά εργασίας δεν περιορίζεται χωρικά και μπορούμε να εντοπίσουμε εργαζομένους της ζώνης, σε ολόκληρη σχεδόν την Αττική. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση παρατηρείται στους Δήμους Κερατσινίου (18%), Περάματος (17%), Πειραιά (15%) και Νίκαιας (11%). Η πόλη, όμως, που έχει συνδέσει άμεσα και έμμεσα την οικονομική της ανάπτυξη με τη ΝΕΖ είναι το Πέραμα, παρατήρησε η ομιλήτρια.

Μεγάλο μέρος των κατοίκων στεγάστηκε αρχικά σε αυτοσχέδιες αυθαίρετες παράγκες. Η αποκατάσταση των παραπηγματούχων άρχισε να γίνεται σταδιακά μετά το 1975, ύστερα από σκληρούς αγώνες και συγκρούσεις δεκαετιών. Η πόλη, χτισμένη στην πέτρινη άκρη της νοτιοδυτικής Αττικής φιλοξενεί 45.000 περίπου κατοίκους, με την πλειοψηφία να ανήκει στα λαϊκά στρώματα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όχι αυθαίρετα, σαν πόλη σε καραντίνα.

Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα οι Περαματιώτες δίνουν έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης με συσσωρευμένα επί δεκαετίες προβλήματα περιβαλλοντικά. Εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών εταιριών με διακίνηση πυρομαχικών, εύφλεκτων και άλλων επικίνδυνων προϊόντων από το λιμάνι, με το εργοστάσιο καθαρισμού λυμάτων στην Ψυττάλεια κ.ά.

Μια πόλη αποκλεισμένη απ' τον υπόλοιπο Πειραιά, με έναν και μοναδικό δρόμο να οδηγεί στην έξοδό της, πανικοβάλλοντας τους κατοίκους σε περιπτώσεις έκτακτου κινδύνου (φωτιές, ατυχήματα, εκρήξεις καζανιών). Τα τελευταία χρόνια όμως επιβλήθηκε και η ποινή του κοινωνικού αποκλεισμού. Στα πλαίσια των αποφάσεων της ΕΕ για συντεταγμένη μείωση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στη χώρα μας, ο βασικός οικονομικός «πνεύμονας» της πόλης, η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη οδηγείται σε συρρίκνωση και υπολειτουργία... Αμεσα έχουν πληγεί οι εκατοντάδες επιχειρήσεις του ευρύτερου Πειραιά, που οι δραστηριότητές του σχετίζονται με τη Ζώνη.

Η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε τρεις έρευνες που η μια συμπληρώνει την άλλη και έγιναν σε διαφορετικούς χρόνους και από διαφορετικούς φορείς:

Το 1997 ο Γυναικείος Σύλλογος Περάματος «Εστία της Γυναίκας», μέλος της ΟΓΕ, παίρνοντας την προτροπή από την οργή και αγανάκτηση των γυναικών του Περάματος, αποφάσισε μια έρευνα που αφορούσε τη ζωή της γυναίκας στο Πέραμα. Μερικά στοιχεία από δείγμα 300 γυναικών ηλικίας 20-50 ετών (εργαζόμενη μία προς δύο).

• Μία στις τρεις γυναίκες ιεραρχεί σαν πρώτο πρόβλημα την ανεργία.
• Το 98% πιστεύουν ότι η πόλη δεν προσφέρει δυνατότητες για εργασία.
• Εξι στις δέκα οικογένειες έχουν άνεργο μέλος. Σε απόλυτους αριθμούς 6.000 οικογένειες.
• 60% των εργαζόμενων γυναικών εργάζονται εκτός Περάματος.
• 55% έχουν σταθερή δουλιά, 45% υποαπασχολούνται. Από τις μακρόχρονα άνεργες το 80% ψάχνει για δουλιά πάνω από 12 μήνες.

Τις Περαματιώτισσες τις πλήττει το φαινόμενο καθολικά, βιώνουν την ανεργία σαν φύλο, σαν γυναίκες ανέργων ή υποαπασχολουμένων, σαν μητέρες παιδιών που πλήττονται ή απειλούνται από την ανεργία.

Στη συνέχεια, βγήκε το 2001 καινούρια έρευνα από το Δήμο Περάματος, που επιβεβαίωνε την πρώτη και είχε ακόμα πιο αρνητικά στοιχεία.

Μια ακόμα νεότερη, η έρευνα που έγινε από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ το 2002 αποδεικνύει ότι το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων του δείγματος είναι άνδρες. Στα 1.974 άτομα μόνο 4 είναι γυναίκες που εργάζονται ως υπάλληλοι γραφείου με σταθερή σχέση απασχόλησης. Αυτό σημαίνει ότι η απασχόληση στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αφορά αποκλειστικά σχεδόν τους άνδρες. Το γεγονός αυτό προφανώς σχετίζεται με τις ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες εργασίας, τόσο από την άποψη της ίδιας της φύσης των εργασιών, όσο και από την άποψη του χώρου, των ωρών εργασίας κλπ. που τις κάνει να συνιστούν επαγγέλματα, τα οποία θεωρούνται ως κατ' εξοχήν ανδρικά.

Ακόμα η έρευνα λέει ότι το 86% των εργαζομένων είναι παντρεμένοι και το 85% έχουν παιδιά. Η έρευνα δείχνει επίσης ότι δύο στους τρεις εργαζόμενους στη ΝΕΖ έχουν εισόδημα μικρότερο των δύο εκατομμυρίων, ενώ ελάχιστο ποσοστό έχει πάνω από 4 εκατομμύρια!

Τέλος, η έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας λέει ότι με την ανεργία στη Ζώνη είναι αμφίβολο το αν θα πάρουν σύνταξη οι μεταλλεργάτες.

Αυτή η αγωνία και η ανησυχία σίγουρα γίνεται βραχνάς για την οικογένεια και τη γυναίκα.

Βραχνάς, όμως, για τις γυναίκες του Περάματος είναι και άλλα, επισήμανε η Σοφία Θωμάρεη. Δεν ξεχνούν ότι τώρα λόγω ...ισότητας οι νέες θα πάρουν σύνταξη στα 65 - αν πάρουν. Δεν ξεχνούν ότι η μητρότητα έχει πέσει στα χέρια των ιδιωτών. Χρόνια ζητάνε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο και ένα γυναικολογικό - μαιευτικό στον Πειραιά. Δεν ξεχνούν ότι η πλειοψηφία των αναλφάβητων και όσων δεν έχουν τελειώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση είναι γυναίκες. Ούτε πως οι γυναίκες είναι οι πιο φτωχές από τους φτωχούς. Στους 2.000.000 Ελληνες που ζουν με 90.000 δραχμές το μήνα 1.240.000 είναι γυναίκες.

Δεν ξεχνούν ότι τα προβλήματα του Περάματος απλώνονται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής πραγματικότητας. Τα δημιουργεί και επαυξάνει το ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα και η πολιτική των κυβερνήσεων, που για το μόνο που δεν ενδιαφέρονται είναι να βρούνε λύσεις για την ανεργία, τη φτώχεια, την έλλειψη χώρων διασκέδασης και παιχνιδιού, τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι αριθμοί σε μια κατεξοχήν εργατογειτονιά, όπως το Πέραμα, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αποδεικνύουν αυτή την πασιφανή αλήθεια.

Ομως, οι γυναίκες του Περάματος, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, οι γυναίκες της Β' Πειραιά έχουν μεγάλο αγωνιστικό παρελθόν διεκδικούν - μάχονται, δεν αποδέχονται τη μιζέρια και μοιρολατρία. Δε θα δεχτούν στα προκλητικά και προσυμφωνημένα και στημένα σενάρια για την υποβάθμιση των λαϊκών στρωμάτων σ' όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής, τη λεηλασία των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών ακόμα και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.

Λύση υπάρχει για το Πέραμα. Να ζήσει και να εκσυγχρονιστεί η Ζώνη μέσα από τις προτάσεις των εργατικών σωματείων της ΝΕΖ και των Δήμων του Πειραιά. Πολιτική βούληση δεν υπάρχει, κατέληξε η Σοφία Θωμάρεη.