Εντάξει, παραδίδομαι! Ηττήθηκα κατά κράτος, που λένε. Παραδέχομαι ότι είμαι ανίκανος να επιβιώσω. Δέχομαι πως δεν μπορώ να τα φέρω βόλτα. Είμαι ένας άχρηστος, ένας τιποτένιος, ένα παράσιτο, ένας αποτυχημένος, το ομολογώ. Τι σημασία έχει αν εργάζομαι από μικρό παιδί; Δυστυχώς, πρέπει να ομολογήσω, δεν μπορώ να αυτοσυντηρηθώ. Δεν μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, να πάρω από τη λαϊκή ό,τι μου είναι απαραίτητο. Να πάω σε μια ταβέρνα, μέρες που είναι, και να φωνάξω: «ε, ψιτ, παιδί, μια μπριζόλα, μια πατάτες, μια φέτα, τα σχετικά και κρασί». Αυτά τέλος... τα λεφτά μου όλα πάνε στους λογαριασμούς! ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ... Δεν υπάρχουν περιθώρια για κραιπάλες!

Μη φανταστείτε ότι παραπονιέμαι; Οχι! Εγώ είμαι φιλήσυχος άνθρωπος. Καθόλου εγωιστής. Δεν έχω λόγους να μην παραδεχτώ την ήττα μου. Δεν μπορώ, τι να κάνω; Με νίκησε η ζωή. Αν αναγκάζομαι να πω δυο κουβέντες είναι γιατί μου φορτώνουν, επιπλέον, πως εγώ φταίω για το μαρασμό της αγοράς. Πως εγώ εμποδίζω να κινηθεί το χρήμα... Πώς να μπω, κύριε, στο εμπορικό που μου ζητάτε και να φωνάξω: «κατέβασε, κορίτσι μου, αυτό το πουκάμισο, αυτό το σακάκι, εκείνο το μπλε παντελόνι και εκείνα τα καφέ παπούτσια». Πώς να αγοράσω; Τα λεφτά μου όλα πάνε σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ...

Και σκεφτείτε πως μόνο δυο άτομα είμαστε. Δυο σοβαρά και μυαλωμένα άτομα. Δυο άτομα που δεν παίζουμε διαρκώς με τα φώτα, με τα τηλέφωνα, με τις βρύσες, έχουμε δουλιές, άλλωστε! Και πέρα από τις δουλιές και οι δυο μας γνωρίζουμε πόσο επικίνδυνα πράγματα είναι τα ηλεκτρικά, οι βρύσες, τα καλώδια. Είμαστε προσεχτικοί στη χρήση τους. Με απέραντη σύνεση και απέραντο σεβασμό τα προσεγγίζουμε. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ένα τσαφ του διακόπτη, πάει το χιλιάρικο (εγώ σε χιλιάρικα τα μετράω ακόμα). Κλακ η βρύση, πάει το πεντακοσάρικο. Σήκωσες το τηλέφωνο, σε πήρε ο διάολος. Πιστέψτε με, ξυπνάμε, κοιμόμαστε, ο νους μας πάντα εκεί. Εφιάλτης μας έγινε η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΤΕ...

Δεν είμαστε υποχονδριακοί, θύματα είμαστε! Δυο θύματα, που κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος ξέχασε αναμμένο το θερμοσίφωνα, και θα πάρουμε ανάποδες και τότε θα γίνει - όπως λέμε - της Πόπης! Θα βουτήξουμε τη ΔΕΗ απ' το λαιμό και θα τη δέσουμε κόμπο με τα καλώδια του ΟΤΕ. Θα αρπάξουμε τις σωλήνες της ΕΥΔΑΠ και, όπως κάνει η Πυροσβεστική στις διαδηλώσεις, θα καταβρέξουμε το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Εμπορίου... θα γίνει χαλασμός, σας προειδοποιώ! Γιατί είναι γνωστό, ακόμα και στους βλάκες, ότι και η υπομονή έχει τα όριά της. Δεν είναι δυνατόν να εργάζεσαι για το φως, το νερό και το τηλέφωνο. Αυτά πρέπει να είναι τα στοιχειώδη... Θέλω να αγοράσω βιβλία, δίσκους, να πάω θέατρο, κινηματογράφο... να ταξιδέψω. Δε θέλω να ζω με την αγωνία της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ. Νιώθω ταπεινωμένος. Θα αγριέψω, πιστέψτε με!