Οσο παραμένουν υψηλές οι διεθνείς τιμές των καυσίμων, τόσο δυναμώνουν οι πληθωριστικές πιέσεις, λένε τις μέρες αυτές, μ' ένα στόμα, οι διάφοροι κυβερνώντες των χωρών - μελών της ΕΕ και άλλοι απολογητές των «νόμων της αγοράς». Και αμέσως συμπληρώνουν: Χρειάζονται άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης. Τι μέτρα; Μα τι άλλο, περισσότερα, βαθύτερα και αποτελεσματικότερα προγράμματα «διαρθρωτικών αλλαγών», τόσο στο τομέα των εργασιακών σχέσεων, όσο και σε άλλους τομείς, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια Υγεία, η Παιδεία, κλπ. κλπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, δε φτάνει, που πληρώνουν βαριά οι εργαζόμενοι τα σπασμένα της ασύδοτης δράσης των πολυεθνικών του πετρελαίου, της πτώσης του ευρώ και της ανόδου του δολαρίου, θα κληθούν να πληρώσουν ακόμη περισσότερα, ώστε να μην ενοχληθεί στο παραμικρό η πορεία της συσσώρευσης υπερκερδών του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου. Κι όχι μόνο να μην ενοχληθεί αυτή η πορεία, αλλά και να ξεπεράσει ακόμη και τους στόχους, που οι κεφαλαιοκράτες είχαν ορίσει.

Με άδεια χέρια - όπως μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - έφυγε από το Μανάους της Βραζιλίας ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Κοέν, όπου πήρε μέρος στη συνάντηση των ομολόγων του της περιοχής. Στόχος του Κοέν ήταν να πείσει τις κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής να υποστηρίξουν και να συμμετάσχουν στο αμερικανικό «σχέδιο για την Κολομβία», αλλά συνάντησε απροθυμία και επιφυλάξεις από τους συναδέλφους του υπουργούς Αμυνας.

Βλέπετε, μπορεί η προπαγάνδα των οπαδών της «παγκοσμιοποίησης» να παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως τη μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο, που κάνει ό,τι και όποτε θέλει, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, βερεσέ ακούνε - ακόμη και οι υπουργοί των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής - τα ψέματα των Αμερικανών, περί καταπολέμησης των ναρκωτικών και ειρήνης στον εμφύλιο της Κολομβίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοιας έκτασης κλιμάκωση της αμερικανικής επέμβασης στη γειτονική τους χώρα - όπως προβλέπει το «σχέδιο για την Κολομβία» - μόνον προβλήματα συνεπάγεται για την περιοχή, μαζί και τις δικές τους χώρες. Προβλήματα, που μπορεί να αποτελέσουν και τη θρυαλλίδα αλυσιδωτών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, καθώς οι υπάρχουσες, ήδη, έντονες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, κάνουν τις χώρες αυτές να μοιάζουν με εν δυνάμει ενεργά ηφαίστεια.

Με σκεπτικισμό και επιφυλάξεις, όμως, αντιμετωπίζουν και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» των ΗΠΑ, τα σχέδια των τελευταίων, για την Κολομβία. Οχι, βέβαια, γιατί τους πήρε ο πόνος για το χειμαζόμενο λαό της Κολομβίας, ούτε πολύ περισσότερο για το εκεί αντάρτικο κίνημα. Αλλη αφετηρία έχουν οι επιφυλάξεις των «μεγάλων» χωρών της ΕΕ. Βλέπουν, πως οι ΗΠΑ, με μοχλό το «σχέδιο για την Κολομβία», αλλά και άλλα επιμέρους σχέδια και προγράμματα - όπως η «δολαριοποίηση» της οικονομίας της Αργεντινής και του Εκουαδόρ - προωθούν και εντείνουν με γρήγορους ρυθμούς τις πολιτικο-οικονομικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις τους στη Λατινική Αμερική, με τελικό στόχο τη μετατροπή της Βόρειας και Νότιας Αμερικής σε μια παναμερικανική ζώνη κοινής αγοράς, όπου, βέβαια, οι βορειοαμερικανικές πολυεθνικές θα έχουν τη δεσπόζουσα θέση. Και, γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι η ενδεχόμενη υλοποίηση της Αμερικανικής Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου, θα σημάνει τη δημιουργία της μεγαλύτερης αγοράς του κόσμου, ξεπερνώντας σε όγκο κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τόσο την ΕΕ όσο και την υπό διαμόρφωση αντίστοιχη ζώνη στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ανησυχούν για τις προοπτικές και το μέλλον των δυτικοευρωπαϊκών πολυεθνικών.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, που, συχνά - πυκνά, οι ηγεσίες, τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ, την καμουφλάρουν με διακηρύξεις, για τη δήθεν υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον αγώνα κατά των ναρκωτικών κλπ., κλπ..

Γρηγοριάδης Κώστας

Και το λέμε αυτό, γιατί και ο Ακης Τσοχατζόπουλος παίρνει το επιβλητικό και αυστηρό ύφος του, όταν κάνει σχετικές δηλώσεις και απαντήσεις ...άμεσες και ...δυναμικές δίνει, αλλά, κατά τα άλλα, ...τίποτε.

Κάπως περίεργο δεν είναι να τα λες όλα αυτά και μετά να συμμετέχεις σαν καλό παιδάκι στα ΝΑΤΟικά γυμνάσια; Γιατί, φυσικά, αυτό που νοιάζει τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους «συμμάχους» μας, πρώτα και κύρια, είναι να πάει καλά η άσκηση. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες...

Κι αν νομίζουν ότι όλα αυτά δεν τα καταλαβαίνει ο κόσμος, μάλλον κάνουν λάθος. Γιατί, βέβαια, και νόηση υπάρχει στον ελληνικό λαό και εμπειρία, σχετικά με το τι πρέπει να πιστεύει και τι όχι.

Μάλλον πιο ...τίμιος είναι ο υπουργός Εξωτερικών, ο Γιώργος Παπανδρέου, που λέει, τέλος πάντων, πως - ό,τι κι αν συμβαίνει - η Νέα Δομή του ΝΑΤΟ είναι καλή, γιατί διασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Αν μη τι άλλο, ομολογεί τις κυβερνητικές προθέσεις.

ΣΤΗ ΡΟΔΟΠΗ και στην Κόρινθο (νομούς που έχουν δοκιμαστεί πρόσφατα) στέλνει κλιμάκια, όπως μαθαίνουμε, η κυβέρνηση με τον Κ. Σκανδαλίδη και τον Μιλτ. Παπαϊωάννου, αντίστοιχα, για να αφουγκραστούν τον παλμό της επαρχίας.

Μάλλον όμως οι κάτοικοι αυτών των περιοχών θα προτιμούσαν κάποια ουσιαστική ενίσχυση στα εισοδήματά τους, κάποια ουσιαστικά μέτρα για τα σχολεία, τους χώρους της δημόσιας υγείας, κλπ., από ...επισκέψεις στελεχών.

Εκτός πια και αν σχεδιασμένα τους στέλνει ο Κ. Σημίτης - εν γνώσει τους ότι ...θα παίξουν το ρόλο του σάκου του μποξ - μόνο και μόνο για να ξεσπάσει ο κόσμος πάνω τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή ακριβώς μπορεί να συμβαίνει ακόμα και «αυθόρμητα», γι' αυτό είναι και επιτυχημένη προπαγάνδα, όταν γίνεται με βάση συγκεκριμένο σχέδιο. Εχει, επίσης, το προτέρημα σαν μέθοδος «να χτυπάει και να φεύγει», αφού συνήθως μεταχειρίζεται, όχι τίποτα συγκεκριμένο, αλλά δημιουργεί συνειρμούς, με όπλο την όσο γίνεται μεγαλύτερη ασυδοσία και αυθαιρεσία.

Σε ποιους, λοιπόν, τα πουλάνε αυτά τα, τάχα, «κατά λάθος εξεπίτηδες»; Πλέον όλα τα μαθήματα της προπαγάνδας περιλαμβάνουν το κλασικό παράδειγμα της εφημερίδας στη Χιλή, που, για μέρες πριν το πραξικόπημα ενάντια στον Αλιέντε, δημοσίευε «έτσι τυχαία» τη φωτογραφία του και δίπλα ακριβώς ειδήσεις από τα πιο στυγερά εγκλήματα του αστυνομικού ρεπορτάζ. Οταν πια είχε γίνει «το δικό τους», αποκαλύφτηκε πως το «τυχαίο» δεν ήταν καθόλου επιλογή του συντάκτη ύλης, ή λάθος του, αλλά συγκεκριμένο σχέδιο διαμόρφωσης συνειρμών στην κοινή γνώμη.

Ετσι, για παράδειγμα, τη μία ο ένας λέει για «συμφωνία όλων των πολιτικών αρχηγών για τον ΟΤΕ», την άλλη του άλλου του ξεφεύγει τάχα «σκάνδαλο διαπλοκής του ΚΚΕ με το κτίριο στην Μπουμπουλίνας» και ο άλλος επαγγελματικά προετοιμάζει ολόκληρη τηλεοπτική παράσταση, για να υποβάλει στους τηλεθεατές πως «βουλευτής του ΚΚΕ εγκατέλειψε θύμα σε τροχαίο...».

Είναι γνωστό πως αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοια μέσα δε βάζουν μυαλό, όσο και να διαψευστούν, όσο και να κλονιστεί η χαμένη «αξιοπιστία» τους. Αρα, θα συνεχίσουν με τον ίδιο κυνισμό την αποστολή τους. Τους έχουμε πάρει είδηση όμως και καιρός να μάθουν από τη δράση - στάση μας ποιες είναι οι αληθινές διαφορές μας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η προσπάθεια «σωφρονισμού» των «ταραξιών» μαθητών, που αγωνίζονται για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη μόρφωση, έχει άμεση σχέση, προφανώς, με τις αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθόδους της κυβέρνησης σε βάρος όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στις αντιλαϊκές της πολιτικές. Αποτελεί, επομένως, χρέος κάθε εργαζομένου, ιδιαίτερα των εκπαιδευτικών και των γονιών, η καταδίκη των βαθιά αντιδημοκρατικών και αντιπαιδαγωγικών αυτών μεθόδων, η συμπαράσταση και η συμπαράταξη με τους αγωνιζόμενους μαθητές.

Σ' αυτό, ακριβώς, το χρέος ανταποκρίθηκε, από την πρώτη στιγμή, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Ο πρόεδρός του, Τάκης Τσιόγκας, επισκέφτηκε τον γυμνασιάρχη, Αρη Συράκη, καταγγέλλοντας την αντιεκπαιδευτική, αυταρχική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά του. Γεγονός, βέβαια, που ενόχλησε τον Αρη Συράκη...

Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, δεν ενόχλησε μόνο τον «στρατονόμο» γυμνασιάρχη, αλλά και κάποια τοπικά ΜΜΕ. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ο λόγος γίνεται για το τηλεοπτικό κανάλι «TRT», από το οποίο, και συγκεκριμένα από το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων της Πέμπτης, ακούστηκαν ανεπίτρεπτοι και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί για τον πρόεδρο του ΕΚΛ, επειδή έπραξε το αυτονόητο. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής του δελτίου, Ανδρέας Γιουρμερματάκης, «δεν μπορούσε να καταλάβει» τους λόγους της αντίδρασης του ΕΚΛ, εννοώντας, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ότι ήταν αδικαιολόγητη και υπονοώντας ότι οι πραγματικοί λόγοι είναι κάποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες..!

Προφανώς και σύμφωνα με τη λογική του «συναδέλφου», οι εργαζόμενοι και τα συνδικαλιστικά τους όργανα δεν έχουν λόγο για ζητήματα δημοκρατίας και παιδείας, ούτε ακόμη κι όταν αυτά αφορούν τους μαθητές-παιδιά τους. Εκτός και πιστεύει ότι οι 30.000 εργαζόμενοι, τους οποίους εκπροσωπεί το ΕΚΛ, στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία κάποιας άλλης πόλης, κάποιας άλλης χώρας...

Ας διαλέξει ό,τι τον βολεύει...

Μπορεί στην προχτεσινή συνεδρίαση της επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος να υπερψηφίστηκε, τελικά, μόνον από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ - και, μάλιστα, όχι όλους - η πρόταση του Ε. Βενιζέλου, που μετατρέπει τις «Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές» σε υποχείρια της κυβέρνησης, αλλά πριν απ' αυτό είχε προηγηθεί αρκετό παρασκήνιο, όπου παραλίγο να υπάρξει συμφωνία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Μια συμφωνία, η οποία «μοίραζε» το δικαίωμα ορισμού της σύνθεσης των «αρχών» αυτών στους δυο εκπροσώπους του δικομματισμού, αποκλείοντας οποιονδήποτε άλλο. Τελικά, βέβαια, επικράτησαν... ωριμότερες σκέψεις στην ηγεσία της κυβέρνησης και η κατάληξη ήταν η προαναφερόμενη.

Χαρακτηριστικός, όμως, των προηγούμενων παρασκηνίων ήταν και ο παρακάτω διάλογος μεταξύ του Αντ. Σκυλλάκου και του Κ. Μητσοτάκη:

Σκυλλάκος: Επί οικουμενικής κυβέρνησης αλλιώς είχαν διευθετηθεί τα ζητήματα και τώρα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανακρούουν πρύμνα. Να μια ανίερη συμμαχία...

Μητσοτάκης: Είχαμε κάνει λάθος.

Σκυλλάκος: Θέλετε να αφήσετε και μας και το Συνασπισμό έξω από το Συμβούλιο (σ.σ. εννοεί το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Μια εκ των «ανεξάρτητων αρχών»).

Μητσοτάκης: Εμείς είμαστε αστικά κόμματα και εσείς είστε κομμουνιστικό κόμμα και έχουμε άλλες κοσμοθεωρητικές απόψεις.

Σκυλλάκος: Δε θα μας πετάξετε έξω.

Μητσοτάκης: Είναι παράλογο για κάποια πράγματα να συμφωνήσουμε, κ. Σκυλλάκο. Θα πρέπει να προδώσετε τις αρχές σας και εμείς το ίδιο.

Associated Press

Μπορεί η «νέα τάξη» και οι διάφοροι εκφραστές της να θέλουν και καθημερινά να επιχειρούν την υποταγή των λαών και το στραγγαλισμό των δικαιωμάτων τους, αλλά καθόλου εύκολο δεν είναι αυτό, όταν έχουν απέναντί τους το μέτωπο του ενωμένου, οργανωμένου και στοχοπροσηλωμένου στην αγωνιστική υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, λαού.

Μπορεί η εργατική τάξη και άλλα στρώματα να μην έχουν αναπτύξει ακόμα την πολιτική συνείδηση μέχρι το σημείο εκείνο, που να βγαίνουν στο δρόμο, διεκδικώντας το άπαν που τους ανήκει, αλλά τόσο αφελείς, που να περιμένουν σωτηρία από ηγεσίες τύπου ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, δεν είναι. Η μία μετά την άλλη, οι κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια - και αναπτύσσονται σε πείσμα όσων έχουν κάθε λόγο να τις διαγράφουν ως μη γενόμενες - μαρτυρούν πως το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Μικρά ρυάκια στην αρχή, χείμαρροι σ' άλλη στιγμή, ποτάμι αναγκαστικά, όλα είναι σε πλήρη ανάπτυξη.

Είμαστε, ήδη, στο δρόμο. Κι εκεί κρίνονται όλα και όλοι.

Στα ύψη

το πετρέλαιο

και όλα πια

τα είδη

και η ακρίβεια

άρχισε

να σέρνεται

σα φίδι

και σε λιγάκι

άσχημα

θ' αρχίσει

να δαγκώνει

το φουκαριάρη

το λαό,

που κάθε τι πληρώνει!

* * *

Στα ύψη

το πετρέλαιο,

δολάριο

και άλλα,

θηλιά,

για τα φτωχόσπιτα

αγχόνη

και κρεμάλα,

αυτά θα λιώσουν

δυστυχώς

και απ' αυτή

την «κρίση»

και ο αγάς

απέναντι, ξανά

θα οικονομήσει!