Γρηγοριάδης Κώστας

Ελα όμως που της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά... Για να καταλάβετε, διαβάστε τη σύνθεση της προχτεσινής συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ: Β. Μεϊμαράκης, γραμματέας της ΝΔ και βουλευτής, Ι. Μανώλης, βουλευτής της ΝΔ και πρώην γραμματέας της ΓΣΕΕ, Θ. Πάγκαλος, Χρ. Παπουτσής, Χρ. Πρωτόπαππας, Κ. Γείτονας, Ι. Κουτσούκος, όλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και πρωτοκλασάτα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, τα αντεργατικά πεπραγμένα της οποίας τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι εργαζόμενοι.

Αυτοί, λοιπόν, μαζί και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, συγκεντρώθηκαν την Τετάρτη στο Πεδίον του Αρεως. Ο μόνος που έλειπε σαν φυσική παρουσία ήταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος, αλλά σίγουρα, κάποιος από τους παριστάμενους θα μετέφερε τα χαιρετίσματά του στον κοινωνικό εταίρο και φίλο του Χρ. Πολυζωγόπουλου. Και βέβαια έλειπαν οι απεργοί εργάτες της Αθήνας, που τελικά αποφάσισαν ταξικά - όπως τους καλούσε και το σχετικό σποτ του ΠΑΜΕ - και διαδήλωσαν κατά χιλιάδες από το Σύνταγμα μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία με τα λάβαρα της ανυπακοής και του αγώνα.

Τις προάλλες συκοφαντούσε το ΚΚΕ, γράφοντας ότι «συνυπάρχει με ψευτο-Μακεδόνες εθνικιστές», επειδή το Κόμμα πραγματοποιεί κοινή εκδήλωση με τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ, με αφορμή την επέτειο των 60 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των λαών. Κι από κοντά είχε και τη φωτογραφία της ...μισής αφίσας για την εκδήλωση, αφού η άλλη μισή δε βόλευε τις συκοφαντίες του. Χτες, κατηγορούσε το ΚΚΕ, για ολοκληρωτική νοοτροπία, επειδή «οι συνδικαλιστές του στο Πέραμα (ελέγχουν το συνδικάτο) δε δέχτηκαν να συναντήσουν τον πρόεδρο του ΣΥΝ». Για τον Γ. Τριάντη και την «Ελευθεροτυπία» γίνεται ο λόγος.

Και για το μεν θέμα, σας παραπέμπουμε στον «Ριζοσπάστη» της Τρίτης, όπου υπήρχε αναλυτικό ρεπορτάζ. Σχετικά με την κατηγορία, όμως, περί «ολοκληρωτικών νοοτροπιών», θα λέγαμε, πως δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός, πως έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν για «τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ στο Πέραμα», αλλά την ανακοίνωση - απάντηση του σωματείου για το θέμα αυτό συνεχίζουν να μην τη δημοσιεύουν...

«Εξαρτάται από την πολιτική κάθε αναλυτή. Παράδειγμα η ανάγνωση των πρόσφατων βρετανικών εκλογών. Οι περισσότεροι τις διάβασαν μονόπατα και ρηχά. H τρίτη - αν και πύρρειος - νίκη των Εργατικών. Για μένα, αντίθετα, η αποχή τεράστιων μαζών από την εκλογική διαδικασία είναι τεκμήριο χρεοκοπίας της κυβερνητικής γραμμής. Απόδειξη; Συντριπτική! Περίπου μόνο οι μισοί ψήφισαν. Και απ' αυτούς τους μισούς μόνο ένα μειοψηφικό και θλιβερό 37% επέλεξε Εργατικούς. Δηλαδή ο Μπλερ είναι εκλεκτός του ενός στους τέσσερις Βρετανούς πολίτες. Δηλαδή αντί για δημοκρατική πλειοψηφία καταλήξαμε στη "δικτατορία" της μειοψηφίας. Και δηλαδή, σχεδόν οι περισσότεροι γύρισαν την πλάτη τους στην κυρίαρχη Σκηνή. H περιφρόνηση σ' αυτή την παρούσα, ομογενοποιημένη, τεχνοκρατική και διαχειριστική εποχή, είναι εν τέλει "ψήφος" ριζοσπαστική. Αφού λίγο ως πολύ όλοι ίδιοι είναι, ε κι εγώ διαφωνώ και απέχω απ' αυτή την αντιδραστική πολιτική. Οπως είχε πει και ο Φλωράκης "τι μπρόκολα τι λάχανα"!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος» των «Νέων».

Για ενδέκατη συνεχή χρονιά, το υπουργείο Παιδείας διοργανώνει τους «Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες» μουσικής, χορού, αρχαίου δράματος, σύγχρονου θεάτρου και ζωγραφικής. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, οι αγώνες αυτοί αποτελούν ένα θεσμό που σκοπό έχει «να διεγείρει και να στηρίξει το ενδιαφέρον και την αγάπη των μαθητών για την Τέχνη και την ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση».

Είναι, όμως, τουλάχιστον υποκρισία να μιλάει το υπουργείο Παιδείας για στήριξη του ενδιαφέροντος των μαθητών για την τέχνη όταν στο αναλυτικό πρόγραμμα των σχολείων τα καλλιτεχνικά μαθήματα ουσιαστικά δεν έχουν θέση. Είναι πρόκληση να περιλαμβάνουν στους αγώνες τη μουσική και το χορό, για τα οποία οι μαθητές που θέλουν να έχουν μια ουσιαστική επαφή αναγκάζονται να πληρώνουν εκατοντάδες ευρώ το χρόνο σε ιδιωτικές σχολές και ωδεία.

Και μπορεί οι αγώνες από μόνοι τους, που στήνονται με το μεράκι πολλών καθηγητών και τον αγνό ενθουσιασμό των μαθητών, να μην είναι ένα κατακριτέο γεγονός, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετοί για να καλύψουν την πλήρη έλλειψη ουσιαστικής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στη δημόσια Παιδεία της χώρας μας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν φυσικά αυτά τα χρήματα τα είχε δώσει το κράτος σε τίποτε ...«στρατηγικούς επενδυτές», ομίλους επιχειρηματιών, εταιρίες χρηματοδοτικών συμβουλών, τότε θα ήταν όλα «μέλι - γάλα» και οι Βρυξέλλες θα χαμογελούσαν.

ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΘΕΜΑ αλλαγής του εκλογικού νόμου, όπως μας δήλωσε χτες ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, με αφορμή την υπόθεση της καταμέτρησης ή όχι των λευκών ψηφοδελτίων και, βέβαια, τον πιστεύουμε.

Οχι, φυσικά, λόγω του συγκεκριμένου θέματος που προέκυψε, αλλά γιατί, επί της ουσίας, θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου δεν πρόκειται να θέσουν ποτέ ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ. Εννοούμε, φυσικά, τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό του νόμου, που σημαίνει υιοθέτηση της απλής αναλογικής.

Η συμφωνία, βλέπετε, για την εναλλαγή τους στην εξουσία είναι δεδομένη και συνεχίζει να υφίσταται, ανεξάρτητα από τις οποίες επί μέρους «κοντρίτσες»...

ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ έκπληξη προκαλεί η αποκάλυψη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών σχετικά με το γεγονός πως οι Βρετανοί χρησιμοποιούσαν μια «μη κυβερνητική οργάνωση» ως κάλυψη για κατασκοπικές δραστηριότητες.

Αλλωστε, είναι γνωστή αυτή η ...μόδα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ενώ κάθε άλλο παρά σπάνιο είναι το φαινόμενο και στην Ελλάδα, στην οποία υπάρχει δυσανάλογος προς το μέγεθός της όγκος τέτοιων σχηματισμών.

Οσο για τη χρηματοδότησή τους, και πλούσια είναι, και ελεγχόμενη. Είχε φροντίσει, βλέπετε, γι' αυτό η προηγούμενη κυβέρνηση και το νομοθετικό πλαίσιο κάθε άλλο παρά έχει αλλάξει.

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ της εργατικής Πρωτομαγιάς είχαν την τιμητική τους φέτος στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, αλλά μόνο πριν πραγματοποιηθούν και μόνο σχετικά με τη δικομματική κόντρα υποκρισίας, περί μετάθεσης ή μη της αργίας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες, είπαν δυο λόγια, στα «ψιλά», έτσι για την ...ιστορία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το γεγονός, βέβαια, δεν έχει μόνον τοπική σημασία, καθώς φανερώνει τον πανικό των εργατοπατέρων, μπροστά στην αυξανόμενη συνεχώς απήχηση και επιρροή των τοπικών ταξικών δυνάμεων. Πρώτα και κύρια αποκαλύπτει, ότι τα πολλά και μεγάλα λόγια περί «ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος», που βγαίνουν από τα χείλη των συμβιβασμένων ηγεσιών, δεν απηχούν τις πραγματικές θέσεις και επιδιώξεις τους, αλλά στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και στον εγκλωβισμό τους στο δρόμο της ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Γι' αυτή την «ενότητα» κόπτονται...

Πήγε στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος και επιχείρησε να «συνταιριάξει» τις διεκδικήσεις των συγκεντρωμένων (κατώτατο μεροκάματο 1.200 ευρώ, κατώτατη σύνταξη 960 ευρώ, κλπ.) με τον σύγχρονο καπιταλισμό, τους νόμους της αγοράς και την ανταγωνιστικότητα. Και, βέβαια, έβγαλε το μόνο συμπέρασμα, που μπορούσε να βγει: Καταστροφή. Αυτά γράφει ο Αντ. Καρκαγιάννης στη χτεσινή «Καθημερινή».

Τον καταλαβαίνουμε. Αλλωστε, το ίδιο, ουσιαστικά, λέμε κι εμείς. Ούτε θέλει, ούτε μπορεί ο σύγχρονος καπιταλισμός να ικανοποιήσει στοιχειωδώς τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Ο καπιταλισμός δε γίνεται ανθρώπινος. Οχι γιατί δεν υπάρχει ο αντίστοιχος πλούτος, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Αντ. Καρκαγιάννης. Ο αναγκαίος πλούτος υπάρχει και μπορεί να αυξηθεί πολύ περισσότερο, όταν - για παράδειγμα - εργαστεί το μισό και πλέον εκατομμύριο των επίσημων ανέργων ή οι πολύ περισσότεροι επιθυμούντες να εργαστούν (π.χ., γυναίκες, νέοι, κλπ.). Θυμίζουμε στον Αντ. Καρκαγιάννη ότι το 2000 η ΓΣΕΕ, έχοντας την ίδια πλειοψηφία με σήμερα, είχε δώσει στη δημοσιότητα μια έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ ΓΣΕΕ), σύμφωνα με την οποία το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού απολάμβανε περισσότερο μέρος του παραγόμενου πλούτου απ' αυτό που απολάμβανε το φτωχότερο 50% του συνολικού πληθυσμού. Από τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα, αλλά μόνο για το 10%...

Πέρα από τα προηγούμενα, όμως, ο Αντ. Καρκαγιάννης επιχειρεί να «νουθετήσει» τις ταξικές δυνάμεις και κλείνει το σημείωμά του, ως εξής: «Η κοινωνία σήμερα ένα κεντρικό αίτημα διατυπώνει με χίλιους τρόπους: "Δουλιά και όχι ανεργία", περισσότερη και όχι λιγότερη δουλιά. Με κάθε τρόπο, με όλους τους τρόπους και με κάθε θυσία. Ολα τα άλλα είναι για τα πρωτομαγιάτικα πανηγύρια...».

Αφήνοντας κατά μέρος το απαξιωτικό ύφος, θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής: Πρώτον, δεν είναι ο πλέον κατάλληλος -τουλάχιστον - για να εκπροσωπεί την κοινωνία και ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα. Πόσο μάλλον, που ακόμη και οι δημοσκοπήσεις αναδείχνουν στην πρώτη θέση τα ζητήματα της οικονομίας (ακρίβεια, φτώχεια, χαμηλά μεροκάματα, απαράδεκτες συντάξεις κλπ.). Δεύτερον, το οξύτατο σήμερα πρόβλημα της πολύμορφης ανεργίας (φανερή, κρυφή, μερική απασχόληση-ανεργία κλπ.) οδηγεί και πάλι στον σύγχρονο καπιταλισμό. Ο τελευταίος, ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει δουλιά σε όλους. Ας το σκεφθεί λίγο ο κ. Καρκαγιάννης και σχετικά εύκολα θα βρει, ότι στην υποθετική περίπτωση που το έκανε, θα σήμαινε και πάλι την αυτοκαταστροφή του. Τρίτον, το «δουλιά με κάθε τρόπο, με όλους τους τρόπους και με κάθε θυσία», μπορεί να βολεύει τους κεφαλαιοκράτες, αλλά ταιριάζει στον Μεσαίωνα ή και ακόμη παραπίσω. Πάντως, όχι στον 21ο αιώνα. Και τέταρτον, το κρίσιμο σήμερα ερώτημα είναι «ανάπτυξη για ποιόν, για το λαό ή την πλουτοκρατία και τα κέρδη της». Η απάντηση σ' αυτό δίνει τις απαντήσεις και στα υπόλοιπα ερωτήματά του.

Την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσίασε ως κεντρική ομιλήτρια της προχτεσινής πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, χτες το μεσημέρι, το ειδησεογραφικό δελτίο του ΜΕΓΚΑ. Πάλι καλά, ίσως, πείτε. Εδώ, κάποιοι άλλοι, δεν ...κατάφεραν ούτε καν να «δουν» την απεργιακή συγκέντρωση και πορεία χιλιάδων εργαζομένων της Αθήνας...