Ενα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της παραχάραξης της Ιστορίας παίχτηκε προχτές στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εκεί, όπου οι δηλώσεις σχετικά με την 9η Μάη και τα 60χρονα της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των λαών εκτράπηκαν σε ένα αντικομμουνιστικό παραλήρημα από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον πρόεδρο της Κομισιόν έως και τους εκπροσώπους των πολιτικών ομάδων. Η «αφρόκρεμα» της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας παρήλασε από το «βήμα» αναμασώντας το «τροπάριο» περί «σοβιετικής κατοχής» και «ολοκληρωτικών καθεστώτων» που ακολούθησαν το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. «Ανελεύθερα καθεστώτα» κραύγαζε ο ένας, «δικτατορικά» συμπλήρωνε ο άλλος, «δεν απείχαν από τον φασισμό» αποφαινόταν κάποιος τρίτος, δίνοντας ρεσιτάλ αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας.

Προκύπτει σαφώς από τα όσα διαδραματίστηκαν και ειπώθηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο πως η παραχάραξη της Ιστορίας αποτελεί μόνιμο και υψηλά ιεραρχημένο στόχο των ιδεολογικοπολιτικών κέντρων του συστήματος και όχι κάποιων ανιστόρητων αντικομμουνιστών. Πίσω από τέτοιες κραυγές, από την παρατηρούμενη ένταση της αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας το τελευταίο διάστημα, κρύβεται ο διακαής πόθος για αλλοίωση των διαχρονικά επίκαιρων μηνυμάτων της αντιφασιστικής νίκης, σβήσιμό τους από τη συλλογική μνήμη των λαών της Ευρώπης, παρεμπόδιση των νεότερων γενεών να τα προσεγγίσουν και να διδαχτούν απ' αυτά, γιατί ως μηνύματα, αποτελούν πηγή δύναμης για τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, κατά του ιμπεριαλισμού. Από την επίτευξη και αυτού του στόχου τους εξαρτάται η μακροημέρευση του εκμεταλλευτικού συστήματος που οι εν λόγω κύριοι υπηρετούν.

Δεν είναι τυχαίο πως προσπερνάνε τον φασισμό - ναζισμό σαν να μην υπήρξε και επικεντρώνουν τα πυρά τους στον σοσιαλισμό, στις χώρες και τους λαούς που τον οικοδομούσαν. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν αναγνωρίζουν σ' αυτόν, ούτε καν την τεράστια, ιστορικά καταγεγραμμένη, συνεισφορά του στην απελευθέρωση της Ευρώπης από τον φασιστικό ζυγό. Οχι βέβαια ότι περιμένει κανείς από δαύτους να ομολογήσουν πως ο φασισμός ήταν και είναι απόρροια του ιμπεριαλιστικού συστήματός τους. Ούτε πολύ περισσότερο περιμένει να παραδεχτούν πως η Σοβιετική Ενωση τσάκισε τη ραχοκοκαλιά του και μπόρεσε να το κάνει γιατί ενέπνευσε τους λαούς της να την υπερασπιστούν, με γνώση πως υπερασπίζονται τη δική τους εξουσία και αξίζει γι' αυτή να δώσουν και τη ζωή τους. Οποιος αναγνωρίζει τη συμβολή της ΕΣΣΔ στη συντριβή του φασισμού, όποιος με καθαρό μυαλό μελετά την εποποιία που έγραψαν οι λαοί της, εύκολα κατανοεί την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.

Αυτό ακριβώς φοβούνται οι θεραπαινίδες και απολογητές της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών πρέπει να διαγραφτεί ως νίκη που γράφτηκε από τη δύναμη της πάλης των λαών όταν αυτή στρέφεται με αποφασιστικότητα εναντίον των εχθρών τους, όσο ισχυροί κι αν είναι αυτοί. Πρέπει να διαγραφτεί το ανατρεπτικό της περιεχόμενο για να μην αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση στις σημερινές συνθήκες, να μη δώσει ώθηση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών. Και ο σοσιαλισμός πρέπει να κατασυκοφαντηθεί ώστε να πάψει να ταυτίζεται στη συνείδηση των λαών με τη διέξοδο, με την ελπιδοφόρα προοπτική. Ματαιοπονούν. Οι νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης δεν αφορίζονται, δε διαγράφονται.