Απευθύνομαι σε σας με την ελπίδα ότι θα μου λύσετε μερικές απορίες, και θα μπω κατευθείαν στο θέμα για να μη σπαταλώ το χρόνο σας.

Πριν δυο μήνες αγόρασα ένα διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία του 1950. Πρόκειται για ένα τριάρι, 77 τ.μ. Πώς το αγόρασα, είναι μια άλλη ιστορία, πικρή και τραγελαφική, αφού, εκτός από την τράπεζα που μου χορήγησε στεγαστικό δάνειο και τις άλλες τράπεζες από τις οποίες πήρα όλων των ειδών τα καταναλωτικά δάνεια (Χριστουγέννων, Πάσχα, θερινών διακοπών), για να γίνω νόμιμος κύριος και μόνιμος(;) κάτοικος του ...ανακτόρου, αναγκάστηκα να καταφύγω και να σπαταλήσω τις οικονομίες του παππού μου, το εφάπαξ της μητέρας μου και τις πενιχρές καταθέσεις της θείας μου, ώστε να ανταποκριθώ στις στοιχειώδεις ανάγκες του νέου, πλην παλαιού, διαμερίσματός μου. Το πρώτο που όφειλα να κάνω ήταν η αλλαγή του ηλεκτρικού πίνακα και όλων των καλωδίων. Κάλεσα, λοιπόν, τον κοντινότερο ηλεκτρολόγο και από κείνη τη στιγμή άρχισε η περιπέτειά μου αλλά και η επιμόρφωσή μου. Εμεινα άφωνος όταν διαπίστωσα ότι σε κάθε δωμάτιο υπήρχαν κουδούνια. Και για να είμαι ακριβής: Τέσσερα κουδούνια στο καθιστικό, τρία στην τραπεζαρία, δύο στην κρεβατοκάμαρα, δύο στο χολ, δύο στη βεράντα και, τέλος, ένα στην κουζίνα, η οποία βρίσκεται ακριβώς πλάι από το «δωμάτιο» της υπηρεσίας, για το οποίο όταν το είδα ένιωσα ίδια τη φρίκη που αισθάνθηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τη φυλακή του Κολοκοτρώνη στο Παλαμήδι.

Ο ηλεκτρολόγος γέλασε. Μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο απαξία.

Για να τα ακούει η δούλα, η υπηρεσία, η ψυχοκόρη, ή η υπηρέτρια... Η προσφώνηση του απλήρωτου θύματος σηματοδοτούσε, νεαρέ μου, και το μορφωτικό επίπεδο των απίστευτων αυτών ανθρώπων που αναρριχήθηκαν στις παρυφές της αστικής τάξης. Οι μικροαστοί, ο θεός να σε φυλάει, είπε, ξεριζώνοντας ένα κουδούνι που συμπαρέσυρε και ένα μεγάλο κομμάτι τοίχου. Αν συνέχιζε έτσι το σπίτι θα έμοιαζε σε λίγο οικόπεδο και θα χρειαζόταν σοβάτισμα. Κάτι που έγινε, φυσικά.

Μα κουφές ήταν; Μέσα σε έναν τόσο μικρό χώρο ακούγεται και ο παραμικρός θόρυβος.

Μα δεν ήταν γι' αυτές, αλλά για τους ίδιους... Αλλο ένα κρυφό κουδούνι, που δεν το είχα λογαριάσει, έπεσε στο δάπεδο και θάφτηκε κάτω από δεκάδες πλακάκια. Ναι, για τους ίδιους.

Ενδοεπικοινωνία; Μουγκοί ήταν; τόλμησα να ρωτήσω.

Αγαπητή κυρία, όχι δεν ήθελα να συνεχίσει. Αν μπορείτε γράψτε μου σας παρακαλώ την ιστορία της Σπυριδούλας και για το Προξενιό της Αννας.

Σας ευχαριστώ

Δημήτρης Κ.

Και για την αντιγραφή