Η παραπομπή σε δίκη των στελεχών της «ΔΕΚΑ ΑΕ» επαναφέρει στην επικαιρότητα το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, αλλά με όρους μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Η δικαστική εξέλιξη - αυτό είναι το χειρότερο - προαλείφεται να αξιοποιηθεί σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ του πολιτικού συστήματος.

*

Το πολιτικό σύστημα, αν και παράγει και εγγυάται, με όλες τις αστικές κυβερνήσεις, την αρχή «ο Σοφο... κλέψας - του Σοφο... κλέψαντος», θα επιχειρήσει να βγει «λάδι». Οχι μόνο επειδή οι ευθύνες των πολιτικών προσώπων έχουν παραγραφεί, αλλά κυρίως διότι οι θεωρητικοί του «καλού» και «δίκαιου» καπιταλισμού μοιάζουν έτοιμοι να αναφωνήσουν: «Ναι, έγινε ό,τι έγινε στο Χρηματιστήριο, αλλά να, τώρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη»...

***

Αλλά για ποια «δικαιοσύνη» μιλάμε; Θα υπάρξει τιμωρία για την πολιτική εξαπάτηση λαϊκών στρωμάτων που πιάστηκαν στο δόκανο των επιτήδειων; Ποια τιμωρία θα υποστεί το ΠΑΣΟΚ που συνεχίζει να υπερασπίζεται τον απύθμενο αμοραλισμό της τότε κυβέρνησης, που εκδηλώθηκε είτε με εκείνα τα «ας πρόσεχαν», που πέταξε κατάμουτρα στους «γδαρμένους» ο κ. Σημίτης, είτε με τα 22 δισ. τζίρους της «ατομικής ευημερίας» του κ. Νεονάκη;

*

Θα υπάρξει τιμωρία για την ενοχή και της ΝΔ; Μια ενοχή που επιβεβαιώνεται από τις προεκλογικές περιοδείες του κ. Καραμανλή, το 2000, στο Χρηματιστήριο και τα άρθρα επιφανών στελεχών της ΝΔ, το 1999, όταν υποστήριζαν ότι η τότε ευφορία στο Χρηματιστήριο αποτελούσε την απόδειξη για την ύπαρξη του ...«λαϊκού καπιταλισμού».

***

Στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου υπάρχουν ένοχοι. Πρέπει να τιμωρηθούν. Αλλά να τιμωρηθούν πραγματικά. Που σημαίνει:

*

Πρώτον, να τιμωρηθούν και οι δυο εταίροι του δικομματισμού που μαζί εκθείαζαν την γκανιότα της Σοφοκλέους, μαζί σπρώχνουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στο Χρηματιστήριο, μαζί ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία και μετά αναθέτουν το «ξεπουπούλιασμά της» (και) στους μηχανισμούς της «χρηματιστηριακής αγοράς».

*

Δεύτερον, να τους επιβληθεί η μόνη τιμωρία που τους «πονάει»: Η πολιτική τιμωρία. Αυτή μόνο ο λαός μπορεί να την επιβάλει.