Με επίκεντρο το ποιος υπηρέτησε και υπηρετεί πιο αποτελεσματικά την «εθνική» γραμμή που διαμορφώνουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης γύρω από το ζήτημα και ποιος υπονόμευσε τη «συναίνεση» ήταν και οι απόψεις που ακούστηκαν από στελέχη των αστικών κομμάτων που χειρίστηκαν το ζήτημα από κυβερνητικές θέσεις.

Σε γραπτή του δήλωση που έδωσε χτες στη δημοσιότητα, ο Κ. Καραμανλής μιλά για «αδικαιολόγητη βιασύνη», έλλειψη «εθνικής συνεννόησης» και μη αξιοποίηση «διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων». Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι «η απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι» προσέφερε «ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα» που «δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε», ότι η κριτική της ΝΔ για τη συμφωνία των Πρεσπών «είναι ισχυρή και πλήρως τεκμηριωμένη. Ιδίως μάλιστα όταν η όλη διαπραγμάτευση έγινε υπό όρους αδικαιολόγητης βιασύνης και όταν, προφανώς, άλλοι είναι εκείνοι που επείγονται για τη διευθέτηση του θέματος. Οπωσδήποτε όμως όχι η Ελλάδα». Επιπλέον, δηλώνει ότι «όφειλε η κυβέρνηση να σεβαστεί την ευαισθησία και να αφουγκραστεί τις εύλογες ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, αλλά και να διαμορφώσει με δική της πρωτοβουλία συνθήκες στοιχειώδους εθνικής συνεννόησης».

Από κοντά ο Ευ. Βενιζέλος, που στην ομιλία του στη Βουλή είπε πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξασφάλισαν «ένα εξαιρετικά καλό σημείο εκκίνησης για την παρούσα κυβέρνηση, προκειμένου να επιτευχθεί μία λύση ευρύτατης αποδοχής και συναίνεσης», «την εθνική όμως συναίνεση, που ήταν απολύτως εφικτή και απολύτως αναγκαία, δυστυχώς δεν τη θέλησε και δεν την επεδίωξε ποτέ η κυβέρνηση». Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «η δική μας στάση - και η δική μου προσωπικά - ενίσχυσε εξαρχής, εδώ και μήνες, τη διαπραγματευτική θέση της χώρας», αλλά «η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν ήθελε εθνική συναίνεση από τους πολιτικούς αντιπάλους, ήθελε μόνον υποστηρικτές, χειροκροτητές και ουρές».

Χαρακτηριστική ήταν και η τοποθέτηση της Κατερίνας Παπακώστα, της προερχόμενης από τη ΝΔ, υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, που εκφραζόμενη θετικά για τη συμφωνία των Πρεσπών, έθεσε ερωτήματα για την τοποθέτηση της ΝΔ στο θέμα, και απευθυνόμενη στην πτέρυγα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε χαρακτηριστικά: «Προτείνετε τελικώς με την στάση που θα τηρήσετε να αλλάξουμε το δόγμα της χώρας, να εγκαταλείψει η Ελλάδα τις συμμαχίες της; Κι αν ναι, ευθέως πείτε μας προς τα πού θα πρέπει να κινηθεί».

Με το ανιστόρητο σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», άνοιξε και έκλεισε την ομιλία του ο πρ. πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, χαρακτηρίζοντας μάλιστα «εκ των υστέρων κατασκευασμένο ψέμα» ότι η Μακεδονία χωρίζεται σε τρία μέρη. Απέναντι στον κοσμοπολιτισμό του ΣΥΡΙΖΑ, επιστράτευσε τον εθνικισμό, επικρίνοντας την κυβέρνηση για «ενδοτισμό», για «αποδοχή του αλυτρωτισμού της άλλης πλευράς» κ.λπ. Ως προς την ένταξη της γειτονικής χώρας στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Δεν έχω καμία αντίρρηση να μπουν στο ΝΑΤΟ, αρκεί να αφήσουν απ' έξω τον αλυτρωτισμό τους».

Ο τ. υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς αφού παρουσίασε ότι η συμφωνία συνδέει τα Σκόπια στους σχεδιασμούς της ελληνικής αστικής τάξης, αλλιώς η ΠΓΔΜ θα συντασσόταν με την Τουρκία, είπε ότι η κυβέρνηση ικανοποίησε όλα τα ζητούμενα που έβαζαν οι προηγούμενες για μια συμφωνία με τα Σκόπια, επικαλούμενος και τις γνώμες στελεχών της δεξιάς που είδαν θετικά τη συμφωνία. Τέλος, επανέλαβε τα περί «ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής» της κυβέρνησης, απέναντι στην «αδράνεια» της αντιπολίτευσης, με βούληση της κυβέρνησης να λύνει - όπως είπε - τα προβλήματα, διαφημίζοντας, ουσιαστικά, στα ξένα κέντρα την τέτοια ικανότητά της, απέναντι στην «ανικανότητα» - όπως είπε - της ΝΔ να κάνει μια τέτοια συμφωνία και να την προωθήσει στην πράξη.

Χαρακτηριστική πάντως ήταν και η απάντηση, από πλευράς ΝΔ, της Ντ. Μπακογιάννη, που είπε ότι και οι κυβερνήσεις της ΝΔ ήθελαν λύση, ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δέχτηκε «κολοσσιαία» πίεση από Αμερικανούς και Ευρωπαίους και ότι όντως συζήτησαν σύνθετη ονομασία, αλλά στο τέλος ως κυβέρνηση δεν δέχτηκαν να αναγνωρίσουν «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα. Μίλησε, εξάλλου, για «κολοσσιαίο λάθος» της κυβέρνησης να παραχωρεί τον όρο «μακεδονικός».