Σε αναδίπλωση στο ζήτημα της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση της ΔΕΚΑ οδηγείται η Ρηγίλλης, ενώ την ίδια στιγμή «φουντώνει» στο εσωτερικό του κόμματος η δυσαρέσκεια και η γκρίνια για την αντιπολιτευτική τακτική του.

Η αναβολή της κατάθεσης πρότασης στη Βουλή για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη για την προεκλογική δραστηριότητα της Δημόσιας Επιχείρησης Κινητών Αξιών (ΔΕΚΑ), κρίθηκε αναγκαία από την ηγεσία της ΝΔ επειδή εκτίμησε ότι «δεν είναι κατάλληλη η συγκυρία». Από τη Ρηγίλλης πρόβαλαν τη δικαιολογία ότι δεν είχε παρθεί καμιά συγκεκριμένη απόφαση για την ημερομηνία κατάθεσης της πρότασης και άφηναν να εννοηθεί ότι μπορεί να γίνει λίγο πριν την κατάθεση του προϋπολογισμού (σ.σ. πράγμα εξαιρετικά βολικό βέβαια για την κυβέρνηση...). Η πραγματικότητα όμως είναι ότι υπάρχουν αντιδράσεις και σε επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι εκτιμούν ότι μια τέτοια κίνηση «θα χαλούσε το καλό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία», με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις τραπεζών και εταιριών κλπ., ενώ θα «έπληττε» τον Ν. Χριστοδουλάκη, τον οποίο «τιμούν ιδιαίτερα» για τη νεοφιλελεύθερη στοχοπροσήλωσή του και χρειάζονται ειδικά αυτή την περίοδο.

Αλήθεια είναι επίσης ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί ή να προβάλει την παραμικρή ένσταση στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης, οι οποίες την «υπερκαλύπτουν». Εμμεσα, πλην σαφώς, το ομολόγησε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος μιλώντας προχτές το βράδυ σε εκδήλωση με θέμα το ευρώ είχε σημειώσει: «η νομισματική ενοποίηση φέρνει πιο κοντά τις οικονομικές πολιτικές όλων των κρατών - μελών της ΕΕ και κατ' επέκταση, των πολιτικών δυνάμεων στα επιμέρους κράτη». Επίσης είχε τονίσει ότι «στηρίζουμε κάθε προσπάθεια, που αναπτύσσεται σε φιλελεύθερη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση. Αυτό είναι ξεκάθαρο».

Ωστόσο αυτός ο ιδεολογικός «αφοπλισμός» της ΝΔ, απόρροια της «συγχώνευσης» με την κυβερνητική πολιτική, δημιουργεί απορίες και αντιδράσεις στους βουλευτές και στα στελέχη, καθώς δεν μπορούν να διακρίνουν με ποια «όπλα» και σε ποιο επίπεδο θα αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση, ώστε να διατηρούν ελπίδες ότι θα «δουν εξουσία» στις επόμενες εκλογές. Το κλίμα μεταξύ των βουλευτών περιγράφεται ήδη ως βαρύ, αν και δεν τίθεται θέμα ηγεσίας ούτε εκφράζεται δημόσια, ακόμα, η δυσφορία που υπάρχει για τις κινήσεις της ηγεσίας.