Περίσσεψαν οι υποκριτικές κορόνες από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα για τα δικαιώματα της γυναίκας, με αφορμή το νομοσχέδιο με τίτλο «Προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας και άλλες διατάξεις», που από χτες συζητιέται στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.

Αυτό που προβλέπεται στα 30 άρθρα του νομοσχεδίου, είναι η σύσταση πλήθους επιτροπών, γραμματειών, συμβουλίων σε επίπεδο δήμων, Περιφερειών, μαζί με άλλα επιμέρους μέτρα, όπως ξενώνες κακοποιημένων γυναικών, γραμμές SOS, ποσοστώσεις για τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια και άλλα παρόμοια, με τα οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να προσδώσει προοδευτικό χαρακτήρα στην άγρια εκμετάλλευση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η γυναίκα, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Το νομοσχέδιο (άρθρο 21) προβλέπει ακόμα τη σύσταση Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων σε επίπεδο υπουργείου, όπου ανάμεσα στις άλλες αρμοδιότητες θα είναι η επιβράβευση επιχειρήσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα «που διακρίνονται για την εφαρμογή πολιτικών ίσης μεταχείρισης και ίσων ευκαιριών των εργαζόμενων γυναικών και ανδρών με τη χορήγηση "Σήματος Ισότητας"».

Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να σκεπαστεί η άγρια πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες γυναίκες στους τόπους δουλειάς, όπου εκτός από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τους άθλιους μισθούς, έρχονται αντιμέτωπες και με τους εκβιασμούς της εργοδοσίας να μη μείνουν έγκυες, ακόμα και με την απόλυση, αν αποφασίσουν να φτιάξουν οικογένεια.

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του Κόμματος, σημείωσε ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου για την ισότητα των φύλων «αποτελούν αντικειμενικά έμμεση ομολογία και παραδοχή για την πολύ μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις επανειλημμένες ακόμα και στο Σύνταγμα νομικές κατοχυρώσεις της ισοτιμίας της γυναίκας από τη σκληρή καπιταλιστική πραγματικότητα, στην οποία η γυναικεία ανισοτιμία ανακυκλώνεται και βαθαίνει, λαμβάνοντας διαρκώς και νέες μορφές.

Στην πράξη τώρα, με τις σχετικές διατάξεις ανακυκλώνονται οι γνωστές συνταγές της ΕΕ περί "ίσης μεταχείρισης" και "ίσων ευκαιριών" για άνδρες και γυναίκες, περί "ενσωμάτωσης της διάστασης του φύλου στις δημόσιες πολιτικές", όπως λέει η ΕΕ. Καινούργιο είναι το περί της επιβράβευσης των επιχειρήσεων εκείνων που προωθούν, λένε, την ισότητα, οι οποίες και θα επιβραβεύονται και με το σήμα της ισότητας, κάτι δηλαδή σαν ΙSO!».

«Αλήθεια, ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο ισοτιμίας της γυναίκας;», ανέφερε σε άλλο σημείο ο Γ. Δελής και συνέχισε: «Τι σημαίνει γυναικεία ισοτιμία σήμερα, όπου οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη; Δεν είναι η εξάλειψη της ανεργίας και η καθολική συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνική εργασία με μόνιμη και σταθερή δουλειά, με σταθερό ωράριο, με μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας;

Δεν είναι η κοινωνική αναγνώριση και προστασία της μητρότητας, με άδειες μητρότητας ίδιες και ίσες για όλες τις εργαζόμενες χωρίς εξαιρέσεις; Με διάρκεια που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της μητέρας και του βρέφους, με μέτρα για την επιστροφή της νέας μητέρας στη θέση της εργασίας της μετά την εγκυμοσύνη και την κύηση, με προστασία της εγκύου, της λεχώνας μητέρας από την απόλυση, που δεν θα μένει στα χαρτιά. Ούτε θα αφήνει παραθυράκια για να κρύβονται οι εργοδότες πίσω από άλλους, υποτίθεται σπουδαίους, λόγους, όπως λένε, για να απολύουν ακόμη και εγκύους.

Δεν είναι η πραγματικά ελεύθερη και δημιουργική αξιοποίηση του μη εργάσιμου χρόνου της γυναίκας σε κάθε πεδίο των ενδιαφερόντων της, στις σχέσεις της με το παιδί και στις σχέσεις της με την οικογένεια; Μπορεί, άραγε, αυτή η ανάγκη να ικανοποιηθεί χωρίς να αναπτυχθεί ένα ενιαίο δίκτυο αποκλειστικά κρατικών δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για την Υγεία, την Πρόνοια, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό;

Τι γίνεται, όμως, σήμερα; Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, των αντιλαϊκών διοικήσεων στις Περιφέρειες και στους περισσότερους δήμους, στο όνομα των ίσων ευκαιριών για τα δύο φύλα, κατακερματίζει την κοινωνική ζωή της γυναίκας, φέρνει σε αντιπαράθεση το δικαίωμά της στην εργασία με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας και της οικογένειας. Ετσι προσδίδουν ή προσπαθούν να προσδώσουν προοδευτικό μανδύα στην ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, για λογαριασμό, βεβαίως, των επιχειρηματικών ομίλων και του κεφαλαίου».

«Να θυμηθούμε μονάχα ότι στο όνομα της ισότητας των φύλων καταργήθηκαν μια σειρά από θετικά μέτρα, όπως είναι η απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας σε κλάδους της βιομηχανίας, η πενταετής διαφορά που υπήρχε στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ των γυναικών και των ανδρών», κατέληξε μεταξύ άλλων ο βουλευτής του ΚΚΕ.

Απογειώνοντας την υποκρισία και για να συγκαλύψει την πραγματική αιτία της γυναικείας ανισοτιμίας, βγάζοντας λάδι την πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, ο υπουργός Εσωτερικών, Αλ. Χαρίτσης, απέδωσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γυναίκα σε «δομικές παθογένειες» και «νοοτροπίες που κυριαρχούν σε μια πατριαρχική κοινωνία», ενώ στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν οι τοποθετήσεις και των άλλων αστικών κομμάτων.

Ενδεικτικά, από την πλευρά της ΝΔ, ο εισηγητής της, Μ. Βορίδης, είπε ότι το πρώτο που πρέπει να εξεταστεί είναι αν «υπάρχουν ακόμη σήμερα νομικοί περιορισμοί που εμποδίζουν την ισότητα των φύλων. Αν υπάρχουν αυτοί πρέπει να διαπιστωθούν, πρέπει να ειπωθούν και πρέπει να αρθούν. Αυτό θα ήταν μια συγκεκριμένη δουλειά. Η δουλειά αυτή δεν γίνεται εδώ».

Η ειδική αγορήτρια του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), Εύη Χριστοφιλοπούλου, είπε ότι «η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο πλήρη συνταγματικώς κατοχυρωμένα θεσμικά συστήματα ισότητας των φύλων», όπως και «πληρέστατο οικογενειακό δίκαιο», οπότε λίγο - πολύ οι σχετικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι περιττές. Ο δε Π. Ηλιόπουλος, από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, υπερασπίστηκε το δικαίωμα του κάθε εργοδότη να «προσλαμβάνει όποιον θέλει στην εργασία του και πιστεύει ότι αυτός θα του φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα», ανεξάρτητα αν είναι άντρας ή γυναίκα, ενώ τάχτηκε κατά των ποσοστώσεων.