Τη σύμπτωση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σε ένα κοινό σχέδιο με παραλλαγές εξίσου αντιλαϊκές ανέδειξε στην τοποθέτησή του χτες στη Βουλή ο εισηγητής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας. Τόνισε πως πρόκειται για ένα σχέδιο που διατηρεί και επεκτείνει τους μνημονιακούς νόμους, που διατηρεί τα ματωμένα πλεονάσματα και την αυστηρή εποπτεία της ΕΕ, σχέδιο θυσίας των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που βαφτίζει κοινωνική πολιτική τη φιλανθρωπία, ένα σχέδιο ΝΑΤΟικών δεσμεύσεων που εμπλέκει το λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες. «Σε αυτά πού διαφωνείτε; Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα; Πουθενά! Και γι' αυτό προσπαθείτε να επινοήσετε ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ο Γ. Γκιόκας ανέδειξε επίσης τους κοινούς στόχους των προτάσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων ως προς τη συνταγματική αναθεώρηση. Πρώτος στόχος, τόνισε, είναι η κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, ώστε να μη διαταράσσεται για κανένα λόγο η άσκηση της βάρβαρης πολιτικής.

Στο πλαίσιο αυτό, συνέχισε, εντάσσονται προτάσεις όπως αυτή για «εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας», βαθιά αντιδραστική, αφού κατοχυρώνει συνταγματικά τις κυβερνήσεις μειοψηφίας. Συνολικά επιδιώκονται προσαρμογές στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και των κυβερνήσεων, με δεδομένο ότι ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός δεν επιτρέπει τη συγκρότηση σταθερών μονοκομματικών κυβερνήσεων με τον τρόπο που αυτό γινόταν στο παρελθόν. «Γι' αυτό επιχειρείτε να κατοχυρώσετε συνταγματικά τις κυβερνήσεις μειοψηφίας και να προσαρμόσετε το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες μιας πιθανής μελλοντικής αστάθειας που μπορεί να είναι και πολύ μεγαλύτερη απ' αυτήν που έχουμε ζήσει έως τώρα», σημείωσε, προσθέτοντας πως «αυτήν την αστάθεια ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβάται, αλλά να την επιδιώκει, για να εμποδίζει μέτρα, να αποσπά κατακτήσεις, να δημιουργεί ρήγματα στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων και κυρίως να διαμορφώσει συνθήκες, να συγκεντρώνει δυνάμεις για μια ριζική ανατροπή».

Ο δεύτερος στόχος, σημείωσε ο εισηγητής του ΚΚΕ, αφορά τη συνταγματοποίηση πλευρών που πέρασαν με τα μνημόνια, όπως π.χ. η ανταποδοτικότητα στην Κοινωνική Ασφάλιση και μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Ο τρίτος έχει να κάνει με την αναστήλωση του κύρους του αστικού πολιτικού συστήματος, με προτάσεις όπως αυτή για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, που όμως - όπως κατήγγειλε ο Γ. Γκιόκας - δεν καταργείται, όπως ήταν το λαϊκό αίτημα, αλλά παραμένει με κάποιες βελτιώσεις.

«Η πραγματική υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού απαιτεί βαθύτερες ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία», είπε καταλήγοντας. «Ο λαός έχει δικαίωμα να παλεύει με όλες τις μορφές σε μια τέτοια κατεύθυνση, και έχει επίσης το δικαίωμα αλλά και τη δύναμη να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αλλαγή του σημερινού Συντάγματος».