Το Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας απευθύνεται σε πάνω από 2 εκατομμύρια κατοίκους, εφημερεύει κάθε 4 μέρες και εξυπηρετεί όλο τον Πειραιά, τη Δυτική Αττική, ενώ παράλληλα δέχεται επείγοντα περιστατικά από την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου.

Μόνο το 2018 εξετάστηκαν στα Επείγοντα 123.587 ασθενείς (με βάση στοιχεία της 2ης ΥΠΕ), από τους οποίους 16.784 νοσηλεύτηκαν. Επίσης, μεγάλος αριθμός κατοίκων του Πειραιά και των γύρω περιοχών εξετάζονται στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, ορισμένα εκ των οποίων είναι εξειδικευμένα.

Παρότι η σημασία του νοσοκομείου είναι τέτοια για τους εργαζόμενους και το λαό της ευρύτερης περιοχής, η αντιλαϊκή πολιτική της εμπορευματοποίησης και της υποχρηματοδότησης της δημόσιας Υγείας οξύνει χρόνο με το χρόνο ολοένα και περισσότερο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν υγειονομικοί και ασθενείς.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με την Μαίρη Αγορογιάννη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΙΝΑΠ, ειδικευόμενη Παθολογίας στο Νοσοκομείο Νίκαιας.

Ενα από τα βασικότερα προβλήματα - όπως σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία - είναι η υποστελέχωση. Τα κενά προσωπικού σε όλους τους τομείς φτάνουν σχεδόν το 50%. Στη νοσηλευτική υπηρεσία, από τις 1.038 οργανικές θέσεις που προβλέπονται, είναι κενές οι 403. Στη διοικητική υπηρεσία, από τις 381, είναι κενές οι 164. Στην τεχνική υπηρεσία, από τις 77 οι 20, ενώ στο επιστημονικό μη ιατρικό προσωπικό (τεχνολόγοι, βοηθοί εργαστηρίων, κοινωνικοί λειτουργοί κ.τ.λ.), από τις 215 θέσεις κενές είναι οι 75. Οσον αφορά τους γιατρούς, από τις 335 θέσεις που προβλέπονται, καλύπτονται μόνο οι 211. Ενώ για τους ειδικευόμενους, υπάρχουν 102 κενές οργανικές θέσεις!

«Συνεπώς, ακόμη και με βάση τον οργανισμό του νοσοκομείου, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες, οι κενές θέσεις ξεπερνούν το 40%», επισημαίνει η Μ. Αγορογιάννη. «Μέσα στο 2018 στη διοικητική υπηρεσία έγιναν 2 προσλήψεις για 12 αποχωρήσεις. Η εντατικοποίηση έχει χτυπήσει κόκκινο, με εξουθενωτικές και επικίνδυνες βάρδιες, με 2 νοσηλεύτριες για 40 νοσηλευόμενους και 3 νοσηλεύτριες και 2 τραυματιοφορείς να καλύπτουν 3 ιατρεία στα επείγοντα. Εξακολουθούν η στέρηση αδειών και ρεπό, οι συνεχείς μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα που προστίθενται στη μισθολογική εξαθλίωση, στην περικοπή εφημεριών και υπερωριών, στις απλήρωτες βάρδιες, στο πάγωμα ακόμα και νόμιμων αποφάσεων μετατάξεων από τα υπηρεσιακά συμβούλια. Πότε ένας νοσηλευτής είναι στο χειρουργείο, πότε στα επείγοντα, πότε πάει και βοηθάει σε κάποια κλινική. Τα ωράρια εργασίας παραβιάζονται και με "ακραίο" τρόπο, όπως το ίδιο άτομο να κάνει 10 νυχτερινές βάρδιες σε 1 μήνα, να δουλεύει τρεις 8ωρες βάρδιες μέσα σε δύο 24ωρα».

Σημαντικό πρόβλημα είναι και οι ελλείψεις υλικών - αναλώσιμων, ως αποτέλεσμα της πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης. Από τη μία, ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός σε κάποια τμήματα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχώς βλάβες και, από την άλλη, η έλλειψη αναλώσιμων λόγω υποχρηματοδότησης. Υλικά με το σταγονόμετρο στον αγγειογράφο και το αιμοδυναμικό τμήμα. Μία λείπει το ένα και μία το άλλο στα τμήματα, πότε γάντια, πότε σύριγγες. Ακόμη και η νοσηλεία γίνεται σε άθλιες συνθήκες, λόγω και των κτιριακών υποδομών. Δωμάτια που δεν κλείνουν οι πόρτες και δεν έχουν τουαλέτα στις Παθολογικές κλινικές. Ταβάνια που πέφτουν, όπως στην Ορθοπεδική τον περασμένο Νοέμβρη. Ελλειψη επαρκούς θέρμανσης στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, στην οποία οι ασθενείς που μεταγγίζονται τον χειμώνα έχουν κλιματιστικά ως μοναδικό μέσο θέρμανσης.

Οσο για τις εφημερίες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες θυμίζουν κόλαση, με τα ράντζα να γεμίζουν τους διαδρόμους, κυρίως των Παθολογικών και Καρδιολογικών κλινικών, ενώ δεκάδες είναι οι διασωληνωμένοι σε κλινικές και ορόφους.

«Μετά από κάθε γενική εφημερία υπάρχει το εξής τραγικό δίλημμα σε όλες τις Παθολογικές κλινικές: "Θα μπει στο άδειο κρεβάτι ο ασθενής με το λοιμώδες νόσημα ή ο ογκολογικός ασθενής;". "Ποιος ασθενής θα μεταφερθεί σε άλλο όροφο;", με τους γιατρούς να γίνονται μπαλάκι για να μην κινδυνεύσει κανείς...», μας λέει χαρακτηριστικά η Μ. Αγορογιάννη.

«Σε κάθε μέρα γενικής εφημερίας», επισημαίνει, «εξετάζονται πλήθος ασθενών, ενώ οι εισαγωγές έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα πάνω από 20%. Ενας τεράστιος όγκος περιστατικών θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με όρους Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ολιγοήμερης ή ακόμα και βραχείας νοσηλείας. Ομως, πού θα μπορούσε να γίνει αυτή η νοσηλεία; Στην απάτη των ΤΟΜΥ; Αυτό που στη Νίκαια εκφράζεται με τα ράντζα και το άθλιο καθεστώς της εφημερίας, εκφράζεται με αντίστοιχους τρόπους σε όλα τα νοσοκομεία και είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων και των διορισμένων διοικήσεών τους. Είναι έκφραση της εμπορευματοποιημένης Υγείας, της πολιτικής που θεωρεί την Υγεία του λαού "κόστος"».

Οπως επιβεβαιώνει και η κατάσταση στο Νοσοκομείο Νίκαιας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων της στην Υγεία, επεκτείνοντας τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, εντείνοντας την υποχρηματοδότηση. Τα τεράστια κενά που υπάρχουν στα τμήματα, προσπαθεί να τα καλύψει με προσλήψεις συμβασιούχων με όλες τις εργασιακές σχέσεις (επικουρικούς, εργολαβικούς, συμβασιούχους ΟΑΕΔ). Η διαιώνιση των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού, η επέκταση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία...

Αλλος ένας εμπαιγμός πάνω στις ζωές και τις αγωνίες των εργαζομένων στην καθαριότητα του νοσοκομείου εξελίχθηκε το τριήμερο της 25ης Μαρτίου, όπως καταγγέλλει η Μ. Αγορογιάννη.

Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα κλήθηκαν αιφνιδιαστικά στο νοσοκομείο από τον εργολάβο το Σάββατο 23/3 (μέρα την οποία οι περισσότεροι δεν εργάζονταν). Εκεί τους ειπώθηκε ότι από την Τρίτη 26/3 την καθαριότητα θα αναλάβουν εργαζόμενοι που θα υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με το νοσοκομείο, οπότε με περισσή θρασύτητα ο εργολάβος κάλεσε τους εργαζόμενους σε υποχρεωτική παραίτηση, ώστε να φύγει από πάνω του η υποχρέωση να πληρώσει αποζημιώσεις.

Με αυτό τον τρόπο, οι εργαζόμενοι χάνουν τα δικαιώματα σε ένσημα, ΟΑΕΔ, αποζημίωση, άδειες κ.λπ. που απέκτησαν δουλεύοντας όλο το προηγούμενο διάστημα. Μάλιστα, ο εργολάβος έταζε τελείως ξεδιάντροπα και αποπροσανατολιστικά ότι θα τους βρει δουλειά σε άλλα έργα του, κλείνοντας καθησυχαστικά το μάτι ώστε να πέσουν στην παγίδα της παραίτησης.

Από την άλλη, η διοίκηση του νοσοκομείου βάζει μπρος την υλοποίηση της αισχρότητας των γνωστών πλέον ατομικών συμβάσεων για την καθαριότητα, οι οποίες μάλιστα θα είναι 4μηνες!

«Οχι μόνο δρα το ίδιο το νοσοκομείο σαν εργολάβος, αλλά καταργεί στην πράξη τη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Σαν να μην έφτανε αυτό, αποκλείονται από τη συμμετοχή σε αυτές τις ατομικές συμβάσεις όσοι είναι άνω των 65 ετών ή αλλοδαποί. Αρα ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων πετιέται στο δρόμο, την ώρα μάλιστα που τα ποσοστά ανεργίας στις συγκεκριμένες ομάδες είναι "στο κόκκινο"», επισημαίνει η Μ. Αγορογιάννη και προσθέτει: «Παρά τις φιέστες που έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι τάχα βγάζει τους εργολάβους από τα νοσοκομεία, βλέπουμε στην πράξη ότι απλά ο εργοδότης παίρνει άλλη μορφή και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να εργάζονται με συνθήκες γαλέρας, στη συνεχή ανασφάλεια, με το φόβο της απόλυσης από μήνα σε μήνα...».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση και στην πολιτική που την προκαλεί, σωματεία και φορείς του Πειραιά δίνουν αγωνιστική απάντηση. Την Τρίτη 12/3 πραγματοποίησαν κινητοποίηση έξω από το νοσοκομείο, ενώ απευθύνουν κάλεσμα στους εργαζόμενους, στους κατοίκους, στους υγειονομικούς, να δώσουν συνέχεια στην πάλη, «να αγωνιστούμε για σύγχρονο νοσοκομείο για τις ανάγκες των κατοίκων του Πειραιά».

Μεταξύ άλλων ιεραρχούν τα αιτήματα για: Αμεσους διορισμούς προσωπικού στο νοσοκομείο, με μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη δικαιώματα, για την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Πλήρη και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό για όλες τις αναγκαίες εργαστηριακές διαγνωστικές εξετάσεις. Να σταματήσει άμεσα η απαράδεκτη εικόνα με τα ράντζα και τα φορεία. Μαζί με την ενίσχυση του νοσοκομείου, πάλη για Κέντρα Υγείας που θα διαθέτουν όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, Ψυχικής Υγείας, προγεννητικού ελέγχου, δημόσιας υγείας, κατ' οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες (προστασίας παιδιών, ηλικιωμένων), οδοντιατρεία, φαρμακεία, με στελέχωση με γιατρούς όλων των βασικών ειδικοτήτων.