Δούλευε

είλωτα της γης

σκάψε βαθιά

το χώμα

κι άσε τα λόγια

της οργής,

βουβό κράτα

το στόμα,

μη λες πως λιώνεις

στη δουλιά

κι αμείβεσαι

με λίγα,

ε, και που τρως

ψωμί κι ελιά

πολύ είναι

κολίγα!

* * *

Δούλευε

σκλάβε ολημερίς

με κρύο

ή λιοπύρι

και μη ζητάς

μην καρτερείς

να δεις ποτέ

χαΐρι,

σ' αυτό εδώ

το καθεστώς,

μάθε, αν δεν ξέρεις,

κάτι,

εσύ μοχθείς

κι ο προεστός,

τ' αφεντικό

εισπράττει!