Τελικά στους δύο χωράει και τρίτος. Ο λόγος για το ΚΙΝΑΛ, που παρουσίασε προχτές το πρόγραμμά του, ξεπατικώνοντας και εκείνο - όπως και οι δύο «καλύτεροι μαθητές» του κεφαλαίου, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ - από το «κοινό πρόγραμμα» των επιχειρηματικών ομίλων. Και πράγματι, αν κανείς ρίξει μια ματιά στους άξονες του σχεδίου του ΚΙΝΑΛ, που κάνουν λόγο για νέες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις από το 29% στο 20%, επιδότηση κατά 50% των νέων θέσεων εργασίας, κατάργηση όλων των «εμποδίων» για την αδειοδότηση επιχειρήσεων, επέκταση των ΣΔΙΤ, κυρίως σε υδρογονάνθρακες και διαχείριση των σκουπιδιών, παραπέρα «απελευθέρωση» αγορών, προσαρμογή του Ασφαλιστικού για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και «κράτος - στρατηγείο ανάπτυξης», καταλαβαίνει ότι με ευκολία θα μπορούσαν να έχουν ανταλλάξει και «κόλλες» μεταξύ τους. Με τέτοιες ομοιότητες, δεν παραξενεύει κανέναν ότι ξανά και ξανά τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ διαβεβαιώνουν το κεφάλαιο ότι αν χρειαστεί, στις 8 Ιούλη θα βάλουν πλάτη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είτε με συμμετοχή σε κυβέρνηση είτε με ψήφο ανοχής, ώστε να εξασφαλιστεί η «πολιτική σταθερότητα» και «η χώρα να μην πάει στα βράχια». Γενικώς δηλαδή, στην «όχθη» του κεφαλαίου «χίλιοι καλοί χωράνε». Το ζήτημα όμως για το λαό είναι ποιος θα βρίσκεται την επόμενη μέρα μαζί του, στην απέναντι όχθη από αυτή των επιχειρηματικών ομίλων, οργανώνοντας την πάλη ενάντια στον νέο γύρο επίθεσης για την ανάκτηση των απωλειών, για τις σύγχρονες ανάγκες του. Και αυτό, όπως επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά, μπορεί να είναι μόνο ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ.