Στα επίκαιρα, λόγω τυπικής έναρξης του οικονομικού έτους και Θεσσαλονίκης, ψίχουλα μέτρων και φοροαπαλλαγών ήρθαν και ακούμπησαν τα αναπτυξιακά τέρατα και πουλήθηκαν ως ευκαιρία. Η επίθεση στα Εργασιακά παίρνει τη μορφή του blitz-griek, του αιφνιδιαστικού πολέμου, με μοναδικό στόχο το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, ως το τελευταίο προπύργιο αντίστασης, με παραδομένες προ πολλού τις ενσωματωμένες στον κόσμο των αφεντικών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Υπάρχουν ήδη τα πρώτα δείγματα παραλυτικού εφησυχασμού απέναντι στα όσα έσπειρε η κυβερνώσα αριστερά και τώρα θερίζει η κυβερνώσα δεξιά. Οι πρώτοι ωφελημένοι π.χ. από την πρόχειρη και χωρίς ουσιαστική συζήτηση αλλαγή του Ποινικού Κώδικα είναι οι χρυσαυγίτες μετά ή άνευ κοινοβουλευτικού μανδύα. Στρογγυλοκάθεται στο Ευρωκοινοβούλιο ο Λαγός και βγήκαν να βανδαλίζουν και να βρωμίζουν, μόνο για την ώρα, φασισταριά γραφεία του ΚΚΕ και μνημεία ηρώων, την ώρα που ο Ελληνας επίτροπος στην Κομισιόν, «ένα ταπεινό παιδί από τη δυτική Θεσσαλονίκη», αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της υπεράσπισης αυτού ακριβώς του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, το μοντελάκι που υπηρέτησαν και υπηρετούν φανατικά όλα τα κόμματα πλην Λακεδαιμονίων του ΚΚΕ.
Πίσω απ' τη διαβεβαίωση ότι δεν θα απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος θα κρύβεται κι ένας υπάλληλος, ή και δύο ή και τρεις ή και χίλιοι δεκατρείς, σύνδεσμος με την ΕΥΠ, αλλά στο βιντεοκλίπ της τάξης και της ασφάλειας θα πρωταγωνιστούν πότε διοικητές μουσικών σχολείων και πότε υπερασπιστές αρχαιοτήτων και πάλι απ' την αρχή παιχνίδια επί προσωπικοτήτων, τσάρων της οικονομίας και Ρασπούτιν κι άλλα τέτοια γραφικά. Είναι θέμα ...τονισμού. Θα χουμε λιγότερα γκράφιτι αλλά και περισσότερη ευρωελληνική ανοχή σε βόμβες διασποράς ιδεολογικού γραφίτη, γιατί η Μακεδονία είναι πρώτα απ' όλα πολιτικό προϊόν, κι ύστερα φαιό νταμάρι Αμερικανών και λοιπών συμμάχων.
Η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι και διεθνών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών, και γίνεται με τόση διαστρεβλωτική ευκολία, όση εξασφαλίζει η εικονική πραγματικότητα της ψηφιακής εποχής. Κι ίσως κάποιοι παλιότεροι να θυμούνται πως για να συγχρονίσεις το ρολόι σου καλούσες έναν τριψήφιο αριθμό κι άκουγες «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ...Χ» . Τώρα μεταξύ του τόνου ΣΥΡΙΖΑ και του τόνου ΝΔ κανείς δεν αναρωτιέται γιατί απέκτησε το δικαίωμα να νομίζει ότι έχει τη δική του ώρα, που όμως είναι η ώρα των μεγάλων αφεντικών και το ρολόι του γυρίζει αντίστροφα.